Ανατομία
 |
| Εργάτρια Κηφήνας Βασίλισσα |
 |
| Εργάτρια |
 |
| Ανατομία Εργάτριας |
Οι επιστήμονες υποψιάζονται ότι οι μέλισσες και τα ανθοφόρα φυτά, εξελίχτηκαν παράλληλα περίπου 100 εκατομμύρια χρόνια πριν, στη μέση της Κρητιδικής περιόδου.Πριν από αυτή την περίοδο, πολλά φυτά αναπαράγονταν με το τρόπο των κωνοφόρων σήμερα .
Κυκλοφορούν σπόρους και γύρη με κώνους. . Ο άνεμος που μεταφέρει τους κώνους, και τελικά η γύρη έρχεται σε επαφή με τους σπόρους και τους γονιμοποιεί.
Κατά τη διάρκεια της Κρητιδικής περίοδου, ορισμένα φυτά άρχισαν να αναπαράγονται με λουλούδια. Σε αντίθεση με τα κωνοφόρα, αυτά τα φυτά, ονομάζονται αγγειόσπερμα, και χρειάζονται τη βοήθεια των εντόμων και άλλων ζώων για να αναπαραχθούν. Έντομα έπρεπε να μεταδόσουν κόκκους γύρης από τα ανθή των φυτών », ή αρσενικές δομές τους, με στίγματα τους, ή θηλυκές δομές.
Την ίδια περίπου χρονική περίοδο, οι μέλισσες διαφοροποιούνται εξειδικεύονται σε αυτή τη διαδικασία σε σχέση με τους προγόνους τους τις προιστορικές σφήκες.
Η προϊστορικές σφήκες ήταν σαρκοφάγα έντομα που γεννούσαν τα αυγά τους στα όργανα της λεία τους υπάρχουν ακόμη τέτοια είδη σε τροπικά μέρη κυρίως. Οι Μέλισσες ως μετάλλαξη σφήκας έγιναν φυτοφάγα, τρώνε γύρη και νέκταρ από τη πρόσφατη εξελίξη τους μέσω της επικονίασης των φυτών και των λουλουδιών. Στοιχεία από απολιθώματα υποστηρίζουν τη θεωρία αυτή - η αρχαιότερη γνωστή μέλισσα σε απολίθωμα είναι 100 εκατομμυρίων ετών, ενώ και η σημερινή δομή των μελισσών έχει αρκετά χαρακτηριστικά της αρχαίας σφήκας.
Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι οι μέλισσες εξελίχθηκαν από σφήκες όπως τις ξέρουμε σήμερα. Είναι πιο πιθανό ότι οι μέλισσες όσο και οι σφήκες έχουν εξελιχθεί από μια αμοιβαία κοινή πρόγονο.
Σήμερα, οι μέλισσες έχουν ακόμη πολλά φυσικά κοινά χαρακτηριστικά με τα ξαδέρφια τους τις σφήκες.
Μοιράζονται όμως και ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά με τα μυρμήγκια. Μαζί, μέλισσες, σφήκες και τα μυρμήγκια συνθέτουν τη σειρά εντόμων Υμενόπτερα-Hymenoptera, που σημαίνει "μεμβρανώδη φτερά."
|
Μια μέλισσα, καλύπτεται επίσης με πολλές διακλαδισμένες τρίχες, με τις οποίες συλλέγει γύρη και βοηθά στην ρύθμιση της θερμοκρασίας του σώματος .
Ο οργανισμός έχει τρία τμήματα - το κεφάλι, το θώρακα και την κοιλιά.
Το κεφάλι κέλυφος του εγκεφάλου, αποτελεί μια συλλογή από περίπου 950.000 νευρώνες. Οι νευρώνες είναι εξειδικευμένοι, και επικοινωνούν με ειδικούς νευρώνες μεταβιβαστές.
Αυτός ο διαχωρισμός καθηκόντων αποτελεί μέρος του εγκεφάλου το οποίο είναι ένα κλάσμα του μεγέθους της κεφαλής της μέλισσας, γιατί μια μέλισσα, μπορεί να επιτελέσει πολύπλοκες εργασίες που ενδέχεται να επιβάλλουν συνήθως μεγαλύτερο εγκέφαλο. Ένα σύστημα των νεύρων του εγκεφάλου επιτρέπει να επικοινωνεί με το υπόλοιπο σώμα.
Στο κεφάλι της, μια μέλισσα έχει δύο κεραίες αφής. Έχει επίσης πέντε μάτια - τρία απλά μάτια, ή ocelli, και δύο σύνθετα μάτια.Τα μάτια της είναι ένωση με πολλά μικρά, επαναλαμβάνοντας τα μέρη οφθαλμού, που καλείται οματίδια. Σε κάθε σύνθετο οφθαλμό, περίπου 150 οματιδια ειδικεύονται σε πρότυπα. Αυτό επιτρέπει στιςμέλισσες να ανιχνεύουν πολωμένο φως - κάτι που τα ανθρώπινα όντα δεν μπορούν να κάνουν.
Όπως τα περισσότερα έντομα, μια μέλισσα έχει πολύπλοκα τμήματα στόματος-θεωρείται το πολυπλοκότερο στοματικό όργανο του ζωικού βασιλείου -που χρησιμοποιεί για φαγητό και ποτό. Τα μεγέθη και σχήματα από αυτά τα μέρη μπορεί να διαφέρουν από είδος σε είδος, αλλά σε γενικές γραμμές, οι περισσότερες μέλισσες έχουν:
- Σιαγόνες
- Γλώσσα,
- Μια labrum και δύο maxillae.Η labrum και maxillae είναι σαν τα χείλη.
  |
Μια μέλισσα διαθέτει δύο ζεύγη φτερών και τρία ζευγάρια πόδια συνδεδεμένα στο θώρακα του. Τα φτερά είναι εξαιρετικά λεπτά κομμάτια του σκελετού της μέλισσας.
Σε πολλά είδη, είναι τα εμπρός φτερά μεγαλύτερα από τα πίσω φτερά. Μια σειρά από αγκίστρια που ονομάζονται hamuli συνδέουν τα εμπρός και πίσω φτερά, έτσι ώστε να κερδίσει από κοινού επιφάνεια άνωσης , όταν η μέλισσα που πετά.
Πόδια και κεντρί
Τα πόδια έχουν τα ίδια βασικά μέρη όπως σε άλλα έντομα και τα πόδια τους.Ξεκινώντας με το τμήμα που βρίσκεται πλησιέστερα στο σώμα της μέλισσας, που είναι η coxa, τροχαντήρα, μηρός, κνήμη και ο ταρσός. Αυτά τα μέρη ενεργούν βασικά σαν ισχίο, μηρός της μέλισσας, κνήμη και τα πόδια, και έχουν μικροσκοπικές αρθρώσεις χωριστά σε κάθε τμήμα. Μια μέλισσα έχει επίσης Πόδια με αρκετές εξειδικευμένες δομές, όπως:
- -Βούρτσα, χτένα-και καλάθι, από τρίχες για τη συλλογή γύρης
- Ένα μαξιλάρι και νύχι για την εκμετάλλευση και το χειρισμό αντικειμένων
- Ένα μικρό αυλάκι για την αφαίρεση γύρης από την κεραία
- Μια Τύπου για τη συσκευασία γύρη
Οι διάδρομοι που ονομάζονται spiracules επιτρέπουν στη μέλισσα να αναπνεύσει, και ένα δίκτυο των σωλήνων και των tracheae μεταφέρουν οξυγόνο στο σώμα της μέλισσας.
Μια αορτή στο θώρακα και αντλίες αίματος, ή hemolymph, πάνω ακριβώς από τα όργανα . Το Οξυγόνο επιπλέει στο hemolymph χωρίς τη χρήση των ερυθρών αιμοσφαιρίων, ώστε το υγρό είναι άχρωμο, αντί του κόκκινου. Η κοιλιακή χώρα διαθέτει επίσης ένα σωλήνα που μοιάζει με το πεπτικό σύστημα που περιλαμβάνει καλλιέργεια, στο στομάχι ή το μέλι, όταν η μέλισσα κατέχει το νέκταρ.
 Τα "καλάθια" στα πίσω πόδια αυτής της μέλισσας, -που κατασκευάζονται από τις τριχες,-είναι γεμάτα γύρη.  |
Μια μέλισσα έχει στην Κοιλιά της ένα αξιοσημείωτο εξάρτημα - το κεντρί, το οποίο είναι μια τροποποιημένη ovipositor ή αρχαίος τοποθέτης αυγού.
Αυτό το κεντρί συνδυάζει ένα σάκο με το δηλητήριο και αιχμηρή αγκιστρωτή Βελόνα, που παρέχουν το δηλητήριο που η μέλισσα παράγει χρησιμοποιώντας ένα αδένα δηλητήριου.
Πολλοί επιστήμονες πιστεύουν ότι οι μέλισσες κληρονόμησαν το δηλητήριό τους από τους προγόνους, που χρησιμοποιούνταν σαν τοποθετητές αυγών τους επιτρέποντας να γεννήσουν τα αυγά τους, στα όργανα-κοιλιά- των άλλων εντόμων τρεφόμενα στη συνέχεια απο τον φορέα τους παρασιτικά . Τελικά, οι ουσίες με τις οποίες είναι επιχρισμένο το κεντρί έγιναν δηλητηριώδεις, έτσι κατέστησε ευκολότερο για τις προϊστορικές σφήκες να υποτάξουν τη λεία τους.
Οι Μέλισσες εξελισσόμενες σε φυτοφάγες δεν γεννούν τα αυγά τους στο κρέας, αλλά διατηρούν τη δυνατότητα να κεντρίζουν για να αμυνθούν.
οι Τοποθετητές αυγών είναι γυναικεία αναπαραγωγικά όργανα, έτσι το αρσενικό στις μέλισσες ο κηφήνας συνήθως δεν μπορεί να τσιμπήσει. Υπάρχουν επίσης πολλά είδη άκεντρες μέλισσες, οι οποίες δεν έχουν καθόλου κεντρί.
Πολλά είδη μελισσών έχουν αγκαθωτά κεντριά, τα οποία κολλούν στα όργανα των θηλαστικών, τραβώντας έξω μέρος της κοιλιάς της μέλισσας όταν πετά μακριά. Ως αποτέλεσμα, η μέλισσα πεθαίνει.
Μέλισσες με ίσια ή αγκαθωτά κεντριά μπορεί συχνά να κεντρίζουν άλλα έντομα χωρίς να βλάπτουν τους εαυτούς τους.
Η Βασίλισσα μέλισσα και μέλισσες από πολλά άλλα είδη, συμπεριλαμβανομένων και πολλών μοναχικών μελισσών, έχουν ομαλό κεντρί και μπορούν να κεντρίζουν θηλαστικά επανειλημμένα.
Παράλληλα με δηλητήριο της, μια μέλισσα παράγει μια σειρά χρήσιμων ουσιών σε αδένες που βρίσκονται σε όλο το σώμα της.
Οι τύποι των αδένων ποικίλλουν σημαντικά ανάλογα με το είδος της μέλισσας και πώς ζει. Θα ρίξουμε μια ματιά στα διάφορα είδη των μελισσών και πώς χρησιμοποιούν τις ουσίες τους φορείς που παράγουν στο επόμενο τμήμα.
Αυτές περιλαμβάνουν πεπτίδια και ένζυμα που σπάζουν και να καταστρέφουν το στρώμα των λιπών ''φόδρα'' κάθε κύτταρου.
Το δηλητήριο καταστρέφει επίσης σιτευτικά κύτταρα του δέρματος, που αποτελούν μέρος του ανοσοποιητικού συστήματος του οργανισμού. Αυτό απελευθερώνει ισταμίνη, η οποία ενθαρρύνει τα αιμοφόρα αγγεία να διαστέλλονται και επιτρέπει στα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος να φθάσουν στο σημείο του τσιμπήματος ώστε ταχύτερα να εξουδετερώσουν το δηλητήριο.
Ωστόσο, σε άτομα με αλλεργίες τσιμπήματος μέλισσας, η διαδικασία αυτή απελευθερώνει πάρα πολύ ισταμίνη. Η απάντηση στη διαστολή των αιμοφόρων αγγείων »είναι ακραία, και δεν μπορούν πλέον να κάνουν το καθήκον τους στη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης. Ως αποτέλεσμα, η αρτηριακή πίεση πέφτει γρήγορα, και τα κύτταρα σταματούν τη λήψη οξυγόνου.
Αυτό το είδος αναφυλακτικό σοκ προκαλεί, επίσης, πρήξιμο και σπασμούς και μπορεί να οδηγήσει σε θάνατο. Η τυπική θεραπεία είναι μια ένεση επινεφρίνης, η οποία αποτελεί τροχοπέδη στην διαστολή των αιμοφόρων αγγείων, συμβάλλοντας στην αποκατάσταση της πίεσης του αίματος και την παροχή οξυγόνου.
πηγή howstuffworks.com
