ΤΟ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΚΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΟΡΕΣΤΑΔΑ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Η παραπομπή από το προηγούμενο άρθρο για τα πήλινα εργαλεία μελισσοκομίας δεν έκανε γνωστό -όπως θα έπρεπε- το συγκεκριμένο άρθρο που θεωρώ εξαιρετική εργασία που πρέπει να ξέρουμε όλοι οι μελισσοκόμοι για τούτο το παραθέτω αυτούσιο.

 

Mελισσοκομία με αντίγραφα αρχαίων κάθετων κυψελών

Με βάση τις αρχαίες κυψέλες της Ισθμίας

 

  από Γιώργος Μαυροφρύδης - Δευτέρα, 18 Φεβρουαρίου 2013

Η έρευνα της αρχαιοελληνικής μελισσοκομίας βασίζεται αποκλειστικά σχεδόν στα αρχαιολογικά ευρήματα, μια που η αρχαία γραμματεία, τόσο η ελληνική όσο και η λατινική, δεν μας παρέχει ουσιαστικές πληροφορίες για τους τύπους των χρησιμοποιούμενων κυψελών στην αρχαία Ελλάδα και τον τρόπο άσκησης μελισσοκομίας με αυτές. Λατίνοι συγγραφείς βέβαια, όπως ο Βάρρων, ο Βιργίλιος, ο Κολουμέλλας, ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, ο Αιλιανός, ο Ψευδο-Κοϊντιλιανός και ο Παλλάδιος, αναφέρονται στη μελισσοκομία της εποχής τους, σε ορισμένες μάλιστα περιπτώσεις (Βάρρων και κυρίως Κολουμέλλας) με λεπτομέρειες. Φαίνεται ωστόσο πως τα όσα γράφουν δεν αφορούν στη μελισσοκομία όπως αυτή ασκούνταν στην Ελλάδα (σημ. 1).

Οι πήλινες κυψέλες που η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως ανήκουν σε δύο κύριους τύπους, τον οριζόντιο και τον κάθετο. Ο τρόπος άσκησης της μελισσοκομίας με οριζόντιες πήλινες κυψέλες είναι γνωστός με λεπτομέρειες, εφόσον παρόμοιες κυψέλες ήταν έως πρόσφατα σε χρήση σε πολλά νησιά του νοτίου Αιγαίου. Μοναδικό ίσως σημείο που χρήζει διερεύνησης όσον αφορά στις οριζόντιες αυτές κυψέλες είναι ο τρόπος λειτουργίας των εξαιρετικά μικρών, σε σχέση με τα αντίστοιχα παραδοσιακά, προεκταμάτων (δακτυλίων επέκτασης) για τα οποία υπάρχει η άποψη πως χρησιμοποιούνταν για την παραγωγή «άκαπνου» μέλιτος (σημ. 2).

Διαφορετικά είναι τα πράγματα όσον αφορά στις κάθετες πήλινες κυψέλες. Κυψέλες αυτού του τύπου, οι οποίες χρονολογούνται στην Ελληνιστική και τη Ρωμαϊκή περίοδο, έχουν έρθει στο φως στην Ισθμία (σημ. 3), τέσσερις μάλιστα έχουν αποκατασταθεί στην αρχική τους μορφή. Θραύσματα πήλινων κυψελών, πιθανότατα Ελληνιστικής περιόδου, που φαίνεται να ανήκουν στον ίδιο τύπο βρέθηκαν πρόσφατα και στο Αγαθονήσι (σημ. 4). Στον ίδιο πιθανώς τύπο κυψέλης ανήκουν και ορισμένα τμήματα αγγείων από τη Χίο (σημ. 5), την Αττική (σημ. 6), και τη Δήλο (σημ. 7), χρονολογούμενα από την Αρχαϊκή έως την Ελληνιστική περίοδο.


Στη βιβλιογραφία συνήθως δεν αναφέρεται ο τρόπος άσκησης της μελισσοκομίας με τις αρχαίες κάθετου τύπου κυψέλες (σημ. 8). Όπου αναφέρεται, είτε θεωρούνται κυψέλες «κινητής φωλιάς» (σημ. 9) είτε γίνεται λόγος για την πιθανότητα οι εν λόγω κυψέλες να είναι κινητής κηρήθρας ή ίσως κάποιου ενδιάμεσου υποθετικού σταδίου μεταξύ των κυψελών «κινητής φωλιάς» και αυτών της κινητής κηρήθρας (σημ. 10).

Η λειτουργία των κάθετων αρχαίων κυψελών ως κυψελών «κινητής φωλιάς», ως κυψελών δηλαδή που επιτρέπουν να ανασηκωθεί το καπάκι με όλη τη φωλιά (τις κηρήθρες και τον πληθυσμό του σμήνους), θα πρέπει κατά τη γνώμη μας να απορριφθεί. Παρόμοιες κυψέλες δεν έχουν καταγραφεί πουθενά στον κόσμο και πιστεύουμε πως με τις εν λόγω κυψέλες δεν είναι καν εφικτή η άσκηση μελισσοκομίας σε πραγματικές συνθήκες, λόγω των πολλών και δυσεπίλυτων προβλημάτων που θα αντιμετώπιζε ο μελισσοκόμος. Οι κυψέλες «κινητής φωλιάς» άλλωστε δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα υποθετικό ενδιάμεσο στάδιο εξέλιξης των κυψελών κινητής κηρήθρας που προτάθηκε προ τριακονταετίας (σημ. 11) και που δέχεται ως δεδομένο πως οι κάθετες κυψέλες είναι νεότερες των οριζόντιων από τις οποίες και εξελικτικά κάποια στιγμή προήλθαν.

Τα επιμέρους χαρακτηριστικά των αρχαίων κυψελών της Ισθμίας (σχήμα, διαστάσεις, θέση εισόδου των μελισσών) καθώς και τα εθνογραφικά τους παράλληλα (σημ. 12) συνηγορούν, κατά την άποψή μας, στο ότι οι κάθετες αυτές κυψέλες ήταν κινητής κηρήθρας, χρησιμοποιούσαν δηλαδή πήχεις-κηρηθροφορείς στο άνω μέρος, έτσι ώστε οι μέλισσες να προσκολλούν τις κηρήθρες τους, ανά μία, σε κάθε πήχη, επιτρέποντας με αυτό τον τρόπο μια σειρά χειρισμών που σε διαφορετική περίπτωση είναι εξαιρετικά δύσκολοι ή και αδύνατοι. Πιστεύουμε μάλιστα πως δεν απομένει να ανακαλυφθεί τίποτε άλλο προς επιβεβαίωση της εν λόγω άποψης, εκτός κι αν αναμένουμε να βρεθούν οι ξύλινοι κηρηθροφορείς των κυψελών, πράγμα φυσικά αδύνατον εφόσον δεν διατηρούνται στο πέρασμα του χρόνου.

Για να διαπιστώσουμε στην πράξη εάν οι αρχαίες αυτές κάθετες κυψέλες θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν με επιτυχία ως κυψέλες κινητής κηρήθρας κατασκευάσαμε αντίγραφα τριών εκ των τεσσάρων αποκατεστημένων κυψελών της Ισθμίας με σκοπό την πειραματική άσκηση μελισσοκομίας με αυτές. Συγκεκριμένα, κατασκευάστηκαν αντίγραφα της κυψέλης που φέρει πλησίον του στομίου της την επιγραφή «ΟΡΕΣΤΑΔΑ» (ΙΡ 586), και δύο άλλων, οι οποίες δεν φέρουν λαβές και έχουν την είσοδο των μελισσών η μία στη βάση (ΙΡ 2215) και η άλλη στο κάτω μέρος του πλαϊνού τοιχώματος (ΙΡ 2512). Στην πειραματική αυτή άσκηση μελισσοκομίας συμμετείχαν, πέραν του γράφοντος, η Μαρία Γκουτζαμάνη, αρχαιολόγος και μελισσοκόμος, καθώς και ο επαγγελματίας μελισσοκόμος από τον Βαρνάβα Αττικής Ισίδωρος Τσιμίνης, με πολύτιμη για εμάς εμπειρία στις κυψέλες κινητής κηρήθρας, τόσο στην παραδοσιακή τους μορφή όσο και σε μία «βελτιωμένη» από τον ίδιο.

Η κατασκευή των αντιγράφων ανατέθηκε στον έμπειρο αγγειοπλάστη Παναγιώτη Φουτούγιο από το Καπανδρίτι. Τον Ιούνιο του 2007, υπό την επίβλεψη των αρχαιολόγων και με τη βοήθεια της κεραμίστριας Μαρίας Στέφα, τα αντίγραφα ήταν έτοιμα (εικ. 1).

Την επόμενη άνοιξη οι κυψέλες μεταφέρθηκαν στο χώρο του μελισσοκομείου. Με εξαίρεση την κυψέλη με την επιγραφή, στις άλλες επιλέξαμε πήλινα καπάκια, χωρίς να μας απασχολούν ιδιαίτερα τα επιμέρους χαρακτηριστικά τους – αρχαία καπάκια κάθετων πήλινων κυψελών δεν έχουν έως τώρα βρεθεί. Ειδικά για την κυψέλη «Ορεστάδα» (εικ. 2) όμως χρησιμοποιήσαμε ένα επίπεδο ξύλινο καπάκι, ώστε να μην θεωρηθεί πως αυξήθηκε ο εσωτερικός της όγκος (αν και αυτό θα τοποθετούνταν πάνω από τους κηρηθροφορείς, που στην ουσία δεν παίζει κανένα ρόλο). Κι αυτό διότι η σχετικά μικρή χωρητικότητα του αγγείου υπήρξε επιχείρημα για ορισμένους να θεωρήσουν πως δεν πρόκειται για κυψέλη (σημ. 13), συγκρίνοντάς τη με ορισμένες μεγαλύτερες σε όγκο παραδοσιακές κυψέλες κινητής κηρήθρας που είχαν υπ’ όψιν τους (σημ. 14) και αγνοώντας την ύπαρξη άλλων, παρόμοιων, παραδοσιακών κυψελών με χωρητικότητα σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμη και μικρότερη αυτής του αρχαίου αγγείου.

Για πήχεις-κηρηθροφορείς τοποθετήθηκαν σανίδες πλάτους 3,5 περίπου εκατοστών. Τόσο ήταν περίπου το πλάτος των κηρηθροφορέων στις παραδοσιακές κυψέλες κινητής κηρήθρας, το οποίο οι μελισσοκόμοι υπολόγιζαν πρόχειρα χρησιμοποιώντας ως μέτρο είτε το μήκος της δεύτερης φάλαγγας του αντίχειρα (όπως συνέβαινε στην Κρήτη, σημ. 15) είτε, συνηθέστερα, το άθροισμα του πλάτους του δείκτη και του μέσου δακτύλου (σημ. 16).

 Το σύνολο των κηρηθροφορέων ανά κυψέλη προέκυψε να είναι εννέα για την «Ορεστάδα» (ΙΡ 586), δέκα για την ΙΡ 2215 και έντεκα για την ΙΡ 2512, που αντιστοιχεί σε γενικές γραμμές με αυτό των παραδοσιακών κυψελών του τύπου αυτού. Οι παραδοσιακές πήλινες κυψέλες κινητής κηρήθρας της Κρήτης επί παραδείγματι, τα λεγόμενα «βρασκιά» ή «φρασκιά», διέθεταν κατά βάση δέκα πήχεις-κηρηθροφορείς (σημ. 17).

Την άνοιξη του 2008 τοποθετήθηκαν σμήνη στις κυψέλες (εικ. 3, 4 και 5), έργο στο οποίο συνέδραμαν, κυνηγώντας μαζί μας αφεσμούς από την ευρύτερη περιοχή, οι μελισσοκόμοι Χαράλαμπος Κουρκούλης και Mazia Waris. Δεν χρειάστηκε να περιμένουμε παρά λίγες ημέρες για να διαπιστώσουμε πως οι μέλισσες ξεκίνησαν να χτίζουν τις κηρήθρες τους προσκολλώντας τες ανά μία στον εκάστοτε πήχη-κηρηθροφορέα, δημιουργώντας κινητές κηρήθρες (εικ. 6).

Την άνοιξη του μεθεπόμενου έτους (2010) το πείραμα επαναλήφθηκε σε άλλη περιοχή του Καπανδριτίου, όχι γιατί έμενε κάτι να αποδειχθεί, αλλά πλέον για λόγους περαιτέρω παρατήρησης, απόκτησης εμπειρίας στη μελισσοκομία με κινητές κηρήθρες των συμμετεχόντων και, τρόπον τινά, ευχάριστης ενασχόλησης. Φυσικά, οι μέλισσες δημιούργησαν και πάλι κινητές κηρήθρες (εικ. 7 και 8).

Συμπερασματικά, από την πειραματική άσκηση μελισσοκομίας με τα αντίγραφα των κάθετων κυψελών της Ισθμίας συνάγεται πως οι κυψέλες αυτές θα μπορούσαν εύκολα και με απόλυτη επιτυχία να χρησιμοποιηθούν ως κυψέλες κινητής κηρήθρας, όπως ακριβώς πιστεύουμε πως συνέβαινε και κατά την αρχαιότητα.

Γιώργος Μαυροφρύδης
Αρχαιολόγος

*Η χρήση κυψελών κινητής κηρήθρας στην αρχαία Ελλάδα αποτέλεσε για εμάς αντικείμενο έρευνας, τη δημοσίευση της οποίας αναμένουμε. Στο πλαίσιο της έρευνας αυτής εντάσσεται και η πειραματική άσκηση μελισσοκομίας με αντίγραφα των αρχαίων κυψελών της Ισθμίας που παρουσιάζεται εδώ.

ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΠΗΛΙΝΑ ΣΚΕΥΗ ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΑΣ

Διψέλι ή υψέλι πήλινη κυψέλη που μπορεί να επεκταθεί

 Η Ελληνική παράδοση είναι ζωντανή και σε χρήση όπως δείξαμε για περισσότερο από 5500 χρόνια και καλό είναι, ακόμη και αν το κάνουμε για λόγους περισσότερο συναισθηματικούς και μόνο, να έχουμε όλοι οι μελισσοκόμοι μια σειρά τέτοιων αντικειμένων σε χρήση, σαν ένα μήνυμα αδιάκοπης συνέχειας της ιστορίας μας σε όλους εκείνους τους προγόνους μας που μας τίμησαν με τη γνώση τους.
Οι ονομασίες και η τυπολογία είναι η Κρητική δεδομένου ότι είναι η αρχαιότερη, παρόλες τις τοπικές παραλαγγές που εμπλουτίζουν αυτή τη συνέχεια με απέραντο αριθμό ποικιλίας μορφών. 

Διψέλι.-γνωστό και σαν υψέλι- Μεγάλο κυλινδρικό δοχείο που χρησιμοποιείται σαν κυψέλη στην ανατολική Κρήτη. Τοποθετείται οριζόντια σε μαντρότοιχους και σε αλλεπάλληλα στρώματα. Οι μέλισσες δημιουργούν σειρά πεπλατυσμένων κυκλικών πιτών που κρέμονται από την οροφή.

Η μορφή ανάγεται στην αρχαιότητα και συντηρήθηκε στην Κρήτη και στις Κυκλάδες νήσους. 

Φρασκί. Μινωική κυψέλη που χρησιμοποιείται στους Νομούς Ηρακλείου και Ρεθύμνου. Φέρει στον πάτο μια στενόμακρη οπή ως θύρα κυκλοφορίας της κυψέλης. Λίγο ψηλότερα μια μικρή κυκλική οπή επιτρέπει τον εξαερισμό. Το δοχείο σκεπάζεται από σειρά ξύλινων πηχών στους οποίους οι μέλισσες θα κρεμάσουν την κερήθρα. Οι πήχεις σκεπάζονται από κλαριά πυκνού θάμνου που με τη σειρά τους θα καλυφθούν με ένα φαρδύ πώμα, το καπάκι του φρασκιού.

Καπάκι φρασκιού. Μεγάλο κυκλικό δοχείο σε μορφή τμήματος κώνου, με δύο μικρές εξέχουσες λαβές που σκεπάζει την κυψέλη του τύπου φρασκί.

Βρασκάκι:στραγγίζει το μέλι από τη κηρήθρα χοντρικά και μετά πάει στη μελολεκανίδα για να ξενυχτήσει

Βρασκάκι. Σε χρήση στην ανατολική Κρήτη, επιτρέπει το στράγγισμα του μελιού από τις κερήθρες.

Μελολεκανίδα: σκευος για το στράγγισμα του μελιού από τη στιμένες κηρήθρες

 Μελολεκανίδα. Διάτρητη στη μέση μεγάλη λεκάνη που φέρει στον πάτο σειρά από πήλινα στελέχη στα οποία τοποθετούν ένα καλάθι με κερήθρες για την απόσταξη του μελιού. Η μελολεκανίδα τοποθετείται στο στόμιο του μελοπίθαρου. 

Καπνοδούχος:το κοινό καπνιστήρι του μελισσοκόμου

Ποτίστρα μελισσιού

πηγή

Αντίγραφο της αρχαίας  κάθετης κυψέλης της 'Ισθμιας που μοιάζει με το φρασκί μέρος του πειράματος ΟΡΕΣΤΑΔΑ

Φρασκί:μινωική κυψέλη κάθετη

αρχαία κυψέλη της 'Ισθμιας

 

 

 

 

 

 

 

Ο επίγειος παράδεισος για μελισσοκόμους

Από τη Γερμανία με αγάπη για τη μελισσοκομία και για τη παράδοση της.
Ας παραδειγματισμούμε από το ζωντανό αυτό μουσείο μελισσοκομείας κι ας εντρυφήσουμε στην πλουσιώτερη από άποψη ποικιλίας και ποιότητας μελισσοκομική παράδοση μας
Επιτέλους ας κάνουμε και μια προβολή των δικών μας μελισσοκομίων μέσω βίντεο.
Τα βίντεο που μας στέλνετε θα τα προβάλουμε.

Heathland Beekeeping - 1 - Spring Work in a Heather Skep Apiary

Heathland Beekeeping - 2 - Preparations for the Swarming Period in a Heather Skep Apiary

Heathland Beekeeping - 3 - Work in a Heather Skep Apiary during the Prime Swarming Period

Heathland Beekeeping - 4 - Work in a Heather Skep Apiary during the Cast Swarming Period

Heathland Beekeeping - 5 - Summer Work during the Heather Blossom in a Skep Apiary

                         Heathland Beekeeping - 6 - Autumn Work in a Heather Skep Apiary

                   Heathland Beekeeping - 7 - Harvest of Heather Honey in a Skep Apiary

Heathland Beekeeping - 8 - Bees' Wax Pressing in a Traditional Apiary

Με τις ευχές μου για καλές εμπνεύσεις.

ΚΑΜΠΑΝΑ, ΚΑΛΑΘΙ, ΚΟΦΙΝΙ Ή ΑΠΛΑ ΚΥΨΕΛΗ

κυψέλη καλαθούνα ή κοφίνι απο το μουσείο μελισσοκομίας στη Κοζάνη

Γενικό Όνομα: Κοφίνι - κυψέλη Κατηγορία: Επαγγέλματα Θέση: Λαογραφικό Μουσείο,3ος Όροφος, βιτρίνα "ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΑ" Προέλευση: Σύντομη Περιγραφή: Πρόκειται για κοφίνι γυρισμένο προς τα κάτω και επικαλυμμένο με κοπριά. Είναι πλεγμένο προφανώς με καλάμι. Στο κάτω μέρος προεξέχουν οι κάθετες βέργες για να δημιουργείται άνοιγμα για τις μέλισσες. ’θροισμα: 1 Σύνολο Μερών: 1 Διαστάσεις: μέγ.ύψ.: 0,55μ. / κάτω δ.: 0,34μ. Τεχνικές: Τεχνική της καλαθοπλεκτικής. Κατάσταση: Αρκετά καλή Χρονολογία: 19ος - 20ος αι. Ύλη: Καλάμι Τρόπος Απόκτησης: Επαγγέλματα Χρόνος Απόκτησης: Καταγραφέας: Ιωάννα Μπενιουδάκη Βιβλιογραφία: Ευθυμίου - Χατζηλάκου Μ., Εθνογραφικά, Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα, Ναύπλιο 1981 - 82, τομ.3, σελ.125. Γενική Κατηγορία: Αντικείμενο προεπισκόπηση εκτύπωσης

Οι παραδοσιακές κυψέλες έχουν κατα τόπους διαφορετικές ονομασίες το συγκεκριμένο είδος διαθέτει ίσως τις περισσότερες παραλλαγές άρα και ονομασίες είναι μάλλον μια απο τις πρώτες τεχνητές κυψέλες μετά τους κορμούς ή ίσως και παράλληλα.
Εδώ στη Λευκάδα τα έχω ακούσει: "καλάθια" " καλαθούνες" " κοφίνια" "καμπάνες" "κοφινέλια", και πάντα μιλάμε για περίπου αυτό το σχήμα με παραλλαγές που έχουν να κάνουν με το μέγεθος και τα υλικά πλέξης.




Γίνεται απο σκελετό λυγαριάς και καλάμι ,ή απο βούρλα και λιναρένιο σπάγγο, ή απο σανό σιτηρών και φλούδα λιγαριάς ,όλα τα παραπάνω τα επιχρήζουν με μίγμα αργίλου και σβουνιάς απο αγελάδες ή άλογο επειδή όταν στεγνώσει γίνεται ισχυρό και αδιάβροχο.
Όσο και αν ακούγεται αηδιαστικό είναι εξαιρετικά αποτελεσματικό!
Σε άλλες περιπτώσεις έχω ακούσει για μίγμα άργιλου ασπραδιού αυγών και ξυδιού το οποίο ξέρω ότι το χρησιμοποιούν και οι αγιογράφοι σαν φιξατίφ ή βερνίκι για την προστασία των αγιογραφιών και των εικόνων τους.Μίγμα που διατηρήται άθικτο για αιώνες.
Πάντως η πλέξη που ακολουθείται είναι η εξής λίγο πολύ.

Τα υλικά που χρησιμοποιούμε είναι αυτά που φαίνονται στην παρακάτω φωτογραφία, χοντρός βαμβακερός σπάγκος ή λινός περασμένος σε κερί στεγνό,
ένα ψαλίδι,
μια μεγάλη βελόνα (σακοράφα),
το πάνω μέρος ενός πλαστικού μπουκαλιού από αναψυκτικό,
ένα στρογγυλό κομμάτι κόντρα πλακέ θαλάσσης διαμέτρου 15cm κάνοντάς του γύρο γύρο με ένα τρυπάνι τρύπες πάχους 4mm και 1,5cm απόσταση μεταξύ τους και
ένα είδος ξύλινης χειρολαβής.

Η βασική ύλη που θα χρησιμοποιήσουμε είναι τα ξερά βούρλα ή άχυρα.

Στην αρχή της διαδικασίας και της πρώτης στροφής θα χρειαστούμε ένα άδειο ρολό τουαλέτας που θα μας βοηθήσει να ξεκινήσουμε το δέσιμο των βούρλων στην ξύλινη βάση. Η παρακάτω φώτο βοηθάει στο να καταλάβουμε την όλη διαδικασία. Τα βούρλα τοποθετούνται μέσα στο πλαστικό χωνί το οποίο χρησιμεύει σαν οδηγός. Με την βοήθεια της σακοράφας συνεχίζουμε το πλέξιμο και το δέσιμο των βούρλων από την προηγούμενη στροφή και έτσι συνεχίζονται με τον ίδιο ρυθμό και τροφοδοτώντας συνέχεια το χωνί με βούρλα και σφίγγοντάς τα δυνατά με το σπάγκο φτάνουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα ένα είδος κοφινιού που χρησιμεύει σαν παγίδα για την σύλληψη των αφεσμών. Αφού βιδώσουμε την ξύλινη χειρολαβή και αλείψουμε εσωτερικά την παγίδα με λιωμένο κερί μελισσών αυτή τοποθετείται σε διάφορα σημεία γύρω από το μελισσοκομείο. Η κυψέλη μπορεί να χρησιμοποιηθεί είτε σαν μόνιμη που θα πιάσει τον αφεσμό είτε και σαν εργαλείο μεταφοράς ενός είδη πιασμένου αφεσμού από ένα κλαδί στην παγίδα και μετά στην κυψέλη που έχει προετοιμαστεί έχει μικρά κομμάτια κηρήθρας κολλημένα στην κορυφή της και μερικά ξύλινα ραβδάκια για να στηρίξουν το βάρος του περασμένα σε κάθετη φορά απο τις κηρήρθες συνήθως τέσσερα αρκούν.
Στην δεύτερη περίπτωση η παγίδα τοποθετείται κοντά ή πάνω από τον αφεσμό και όταν εισέλθει αυτός και φωλιάσει μέσα τότε μεταφέρουμε την παγίδα με την χειρολαβή και τινάζουμε τον αφεσμό στην οριστική του κυψέλη.

συλλογή πληροφοριών απο το ιστολόγιο:
Ευήνος-ΕVINOS BEE
Όπου παρουσιάζεται σαν κατασκευή παγίδας αφεσμών
http://evinosbee.blogspot.com/

H παραδοσιακή μελισσοκομία έχει φοβερή δύναμη και σοφία για τούτο αξίζει να τη κρατήσουμε ζωντανή και δυνατή.
Ξεκινάει απο τη λογική να αξιοποιήσουμε ότι υπάρχει στο άμεσο περιβάλλον μας απλά αξιοποιώντας το με το καλύτερο δυνατό τρόπο.
Αν σας έλεγε κανείς ότι με λίγα άχυρα πηλό και σβουνιές θα φτιάχνατε μέλι δεν θα γελούσατε;
Ε να λοιπόν πως τα κατάφερναν οι παππούδες μας να κάνουν και απο το σκ.... μέλι.
Εμείς δεν μπορούμε;Εγώ το βλέπω αλλιώς μπορούμε κι ακόμα καλύτερα!



Δείτε αξιοποίηση που μπορεί να έχει όπως στους φίλους Γερμανούς που το πήραν αυτούσιο αλλά το έκαναν τέχνη νοικοκυρεμένη εδώ και αιώνες.

Ας μάθουμε λοιπόν τη παράδοση μας επανεισάγοντας την όπως με τόσα άλλα θέματα έχει γίνει.
Δείτε πως η μελισσοκομική παράδοση αιώνων διασώζεται απο κείνους που θεωρούμε αυτή την εποχή τους χειρότερους εχθρούς μας.
Οι φίλοι Γερμανοί όχι οι ανάγωγοι, οι ανιστόρητοι και οι κλέφτες , αλλά οι σιωπηλοί ευγενικοί δουλευταράδες φίλοι της τάξης της φύσης και της αρμονίας εκείνοι που αγαπάμε, λοιπόν μας κάνουν το δώρο αυτό δείτε το και εμπνευστείτε κι εσείς


http://www.iwf.de/iwf/do/mkat/listing.aspx?Action=Schnell&SearchStr=korbimkerei

Ergebnisse der Suche in der Infothek
	1 Trefferanzahl pro Seite: 5 10 20 50
	TREFFER 1 BIS 9 VON 9 SUCHERGEBNISSEN
	Ihre Suche nach "korbimkerei"
	Z 16 Traditionelle Korbimkerei in den Heidegebieten Norddeutschlands - Die Arbeiten des Heideimkers im Jahresverlauf Filme 1 bis 4 (Kassette 1) zeigen die Kontrolle der Standvölker nach der Überwinterung, die Frühjahrswanderung in die Obstplantagen des Alten Landes, die Vorbereitung von Schwarmfangbeuteln und Körben...... E 2994 Heideimkerei - 5. Mitteleuropa, Nördliches Niedersachsen - Sommerarbeiten zur Zeit der Heideblüte in einer Korbimkerei In der Imkerei Georg Klindworth in Langenfelde bei Sittensen werden im August folgende Arbeiten ausgeführt: Vorbereitung der Einwanderung, Wanderung in die Heidegebiete, Fütterungsmaßnahmen bei Tracht...... E 2962 Heideimkerei - 4. Mitteleuropa, Nördliches Niedersachsen - Arbeiten zur Zeit der Nachschwärme in einer Korbimkerei In der Imkerei Georg Klindworth in Langenfelde bei Sittensen wird im Juni mit Hilfe der Nachschwärme der Bestand etwa verdreifacht: Korbkontrolle, Sammeln der Schwarmtrauben in leeren Körben, Völkerbi...... E 2946 Heideimkerei - 3. Mitteleuropa, Nördliches Niedersachsen - Arbeiten zur Zeit der Vorschwärme in einer Korbimkerei Die mehrwöchige Schwarmzeit der Heidebienen beginnt Anfang Juni mit dem Abgehen der Vorschwärme. In der Imkerei Georg Klindworth in Langenfelde bei Sittensen werden die schwarmbereiten Korbvölker in d...... E 2901 Heideimkerei - 2. Mitteleuropa, Nördliches Niedersachsen - Vorbereitungen auf die Schwarmzeit in einer Korbimkerei Nach der Frühjahrswanderung erhalten die Korbvölker der Imkerei Georg Klindworth in Langenfelde bei Sittensen auf den heimischen Außenständen künstliche Futtergaben. Für die Schwarmzeit der Bienen wer...... E 2879 Heideimkerei - 1. Mitteleuropa, Nördliches Niedersachsen - Frühjahrsarbeiten in einer Korbimkerei In der Imkerei Georg Klindworth in Langenfelde bei Sittensen werden die Korbvölker nach der Überwinterung kontrolliert und für die Frühjahrswanderung ins Alte Land vorbereitet. Dort werden sie für dre...... E 2802 Heideimkerei - 7. Mitteleuropa, Nördliches Niedersachsen - Gewinnung von Heidehonig in einer Korbimkerei Im Spätherbst wird aus den eingelagerten Honigkörben Heidehonig geerntet. Die Waben werden zerteilt. Sie liefern Scheibenhonig, der abgewogen und eingepackt wird, Wachsstücke (für die Wachsgewinnung) ...... E 2790 Heideimkerei - 6. Mitteleuropa, Nördliches Niedersachsen - Herbstarbeiten in einer Korbimkerei In der Imkerei Georg Klindworth in Langenfelde bei Sittensen werden die nach der Heidetracht anfallenden Arbeiten an den Bienen vorgenommen: Aussuchen und Verstärken der Standvölker für die Überwinter...... E 2661 Heideimkerei - 8. Mitteleuropa, Nördliches Niedersachsen - Wachspressen in einer Imkerei In der Imkerei Georg Klindworth in Langenfelde bei Sittensen wird Ende des Sommers aus Wabenresten Wachs gepreßt: Heizen von Schmelz- und Wasserkessel, Schmelzen des Rohwachses zusammen mit Wasser, Wa......