41.
Απομεινάρι αυτού του σθένους της απαράμιλλης αντοχής κι ένας βαθύς αναστεναγμός με νόημα και τη φράση:
[-τι κάνεις;]
"έ ας τα λέμε καλά!" [και εννοεί κι ας είναι κακά και τρισάθλια]
42.
Σε κανένα λαό η φράση τι κάνεις; δεν οδηγεί σε πλήρη ανάλυση του ιστορικού ατομικού, οικογενειακού, ερωτικού και άλλων, έτσι και στον Ελληνικό.
Στον Ελληνικό και μερικούς άλλους όμως μια λεπτομερής ενδελεχής διακριτική, αλλά εκτενής, έρευνα ξεκινά μετά από μια πρώτη μοιρασιά ...του νταλκά.
Τη μέθοδο αυτή της ψιλής κουβέντας για σοβαρά θέματα την έχουν και οι Ιταλοί και οι Γάλλοι και από όσο ακούω όλοι οι μεσογειακοί λαοί.
Φιλική διάθεση και επικοινωνία σε ανθρώπινο επίπεδο που πάει να χαθεί ευτυχώς όχι ανεπιστρεπτί.
43.
Ο λεκτικός πλούτος έκφρασης του χαρακτήρα των Ελλήνων όπως εκφράζεται διαχρονικά:
δημιουργικός, πηγαίος, ανεξάντλητος, πληθωρικός, πολυποίκιλος, μεγαλοπρεπής αλλά και ευτράπελος σκωπτικός-σατιρικός ή συγκινητικός μέχρι δακρύων.
44.
Ένας περίεργος δεσμός συνδέει τον Έλληνα και την ευτυχία του.
Την προστατεύει την άϋλη ευτυχία του με νύχια και με δόντια.
Μεγαλουργεί όταν απειλείται και κακοπαθαίνει.
Η υλική κρίση τον βοηθά να εξυψωθεί ψυχικά και πνευματικά.
Η άρνηση και τα εμπόδια τρέφουν τη ψυχή του τον χαλυβδώνουν τον γιγαντώνουν.
Γενικά το φαινόμενο ισχύει για όλο το κόσμο, το περίεργο είναι σε τι βαθμό μεγεθύνεται η επίδραση λόγω ιστορίας και ιδιοσυγκρασίας και μάλιστα ενάντια στην απογοήτευση εναντιοτήτων από ατυχία, στην οποία η ψυχολογία του είναι ιδιαίτερα ευεπηρέαστη.
Ενώ δηλαδή στα μικρά και τα αδιάφορα μπορεί να επηρεαστεί σε μεγάλο βαθμό από ατυχίες και μικρο- αναποδιές, στα μεγάλα βάζει το κεφάλι μπροστά σαν το κριάρι και πάει κόντρα στο τοίχο, ξανά και ξανά μέχρι να σπάσει ο τοίχος ή το κεφάλι.
Αξιοθαύμαστες και απίστευτες ιστορίες που διαβάζαμε στον Ηρόδοτο και τους άλλους ιστορικούς της αρχαιότητας τα περνούσαμε για υπερβολές κι όμως μάλλον ήταν αλήθεια αν κρίνουμε από τη σύγχρονη ιστορία που υπήρξαν αντίστοιχα στιγμιότυπα Ελληνικής παραδοξότητας.
45.
Οι χιλιετίες δεινών και περιπετειών και διαμονής σε συγκεκριμένο τόπο με συγκεκριμένες ιδιότητες έκαναν τη ράτσα των Ελλήνων ανθρώπων προσαρμοσμένη σε αυτές δηλαδή να έχουν αρμονικά χαρακτηριστικά ρώμης, αντοχής, ευστροφίας, νοημοσύνης, ευελιξίας και μεγέθους κατάλληλα για τα χαρακτηριστικά του περιβάλλοντος και των συνθηκών.
46.
Για την τεράστια παράδοση στη φιλοσοφία τη σοφία και τη σοφιστεία υπάρχει σοβαρό αντίκρισμα:
Οι Έλληνες διαθέτουν ρητορεία και τσαγανό να την κάνουν να περάσει, κατά πολύ ανώτερη του μέσου όρου.
Γίνεται το χείρον βέλτιστο και αντιστρόφως σε χρόνο μηδέν με ελάχιστη προσπάθεια και προετοιμασία.
Για όλο το κόσμο υπάρχουν προικισμένοι άνθρωποι και λιγότερο ή καθόλου. Εδώ το ταλέντο περισσεύει δεν ξέρω τι είναι, η φύση, η ιστορία, η κληρονομικότητα, όλα μαζί ή κάτι άλλο.
Αλλά διαπιστώνω κι εγώ αυτό, που έλεγε χαρακτηριστικά ένας ηλικιωμένος :
«δε ξέρω τι γίνεται, αλλά εδώ και τα μουλάρια είναι προικισμένα.»
Πιθανολογώ ότι και η τριβή του ενός με τον άλλο λειτουργεί σαν προπόνηση κάπως σαν τους μαραθωνοδρόμους από την Αφρική.
47.
Το ελληνικό παράδοξο
Δύο Έλληνες επιστάτες με δέκα Γερμανούς εργάτες κάνουν όσα είκοσι Γερμανοί επιστάτες με δέκα Έλληνες εργάτες ο καθένας.
Γιατί; μα οι Έλληνες ξέρουν να διοικούν ενώ δεν δέχονται να τους διοικούν ειδικά ξένοι.
Διάλεξα Γερμανούς γιατί είναι καλοί και στη διοίκηση και στην χαμηλή ιεραρχία κι έχουν χείριστη σχέση με τους Έλληνες.
Αντιπροσωπεύουν αυτήν την Ευρεία οπή της αχαριστίας της απληστίας και της κακουργίας για την οποία οι Έλληνες δεν θέλουν ούτε να ακούνε.
Λένε για τους Έλληνες κάποιοι ότι είναι τεμπέληδες.
Όπως με κάθε άνθρωπο η εργατικότητα του εξαρτάται: για ποια δουλειά ομιλεί κανείς.
Σαν εργάτες είναι από τους χειρότερους στο κόσμο, όχι επειδή δεν τους κόβει ή δεν αντέχουν ή ότι άλλο τέτοιο, απλά δεν θέλουν να το κάνουν αυτό που πρέπει, αψηφούν κάθε ιεραρχία, κάθε νόμο, κάθε αρχή, κάθε τιμωρία, απερίγραπτο, ατίθαση φάρα!
Σαν χειριστές μηχανημάτων ειδικά σε οτιδήποτε κινείται κάπως γρήγορα ή παρακινδυνευμένα γίνεται προέκταση του κορμιού τους, όχι απλά δεν κουράζονται αλλά αναζωογονούνται, γι'αυτό και κάνουν ταρζανιές μικροί μεγάλοι.
Σαν ερευνητές , επιστήμονες, καλλιτέχνες, έμποροι ,ναυτικοί, στρατιωτικοί κάθε είδους αποδεικνύονται ασταμάτητοι εργασιομανείς άκρως αξιόπιστοι τελειοθήρες ευφάνταστοι δημιουργικοί ευρηματικοί και το κυριότερο απολύτως ομαδικοί παίκτες.
Παράδοξο ακούγεται μετά τη πλύση εγκεφάλου ε;
Πως δεν οι Έλληνες δεν μπορούν να λειτουργήσουν ομαδικά.
Αναρωτηθείτε πως γίνανε οι Ακροπόλεις με δούλους ή με γλύπτες εργαζομένους; Μέχρι κι ο Σωκράτης κι ο πατέρας του εργάστηκαν εκεί. Μετά εργάζονταν μόνο το κόσμο.
Οι πόλεμοι πως έγιναν; δεν είναι η μαζικότερη δράση που απαιτεί ομαδικό πνεύμα;
48.
Βαθιά στη ψυχή του Έλληνα συζούν Μέγας Αλέξανδρος και Καραγκιόζης.
Η λεβεντιά, η περηφάνια, η ευστροφία, η πανουργία, η εξυπνάδα και η κατεργαριά, έλλειψη πόρων αιτίες δημιουργικότητας και δημιουργίας.
Οι Έλληνες όπως κι όλος ο κόσμος δεν θέλουν να δουλεύουν, θέλουν να εργάζονται, να δημιουργούν ακατάπαυστα, κατά προτίμηση με φίλους και ελεύθεροι κατά το ρητό: εργασία και χαρά.
Παίζοντας μαθαίνεις να λύνεις και να δένεις...
Τότε η εργασία εκλαμβάνεται ως παιχνίδι και διασκέδαση.
Η διαφορά είναι ότι όντες ατίθασοι δεν υποχωρούν στη δουλειά ενώ ο άλλος κόσμος προσαρμόζεται.
Στη δουλειά χείριστοι, στην εργασία άριστοι.
49.
Όποιος λαός κι αν καταγόταν από τους αρχαίους Έλληνες θα ήταν αυτόματα ευτυχής ή δυστυχής.
Ευτυχής αν κατάφερνε να αποδείξει ότι είναι άξιος γόνος των άξιων προγόνων, και δυστυχής αν δεν το κατάφερνε ποτέ.
50.
Στο θέμα της βαριάς κληρονομιάς θα χώριζα τους Έλληνες σε τρείς κατηγορίες.
1.Σε κείνους που τους έφτασαν και τους ξεπέρασαν.
2.Σε κείνους που δεν τα κατάφεραν ακόμη.
3.Σε κείνους που δεν τους απασχολεί και δεν γνωρίζουν ούτε θέλουν να μάθουν κι άρα δεν πρόκειται όχι να τους ξεπεράσουν αλλά ούτε να τους γνωρίσουν.
51.
Οι πρώτοι έχουν νιώσει το τρομερό βάρος της κληρονομιάς: της ηθικής διδαχής τους, όλες οι τέχνες των Ελλήνων σε αυτό συνέδραμαν, στη διδαχή ήθους.
Μήπως στο ήθος οι νέοι Έλληνες δεν ξεπέρασαν τους Αρχαίους;
Σε πολεμικές αρετές και ήθος το 1940 και το 1821 και κάθε αιώνα πίσω, οι Έλληνες απόγονοι των αρχαίων ενδόξων προγόνων αποδείχτηκαν άξιοι συνεχιστές του ήθους αυτού και δίδαξαν με το παράδειγμα τους την ημετέρα παιδεία.
Οι απόγονοι όχι απλά πήραν την ημετέρα παιδεία αλλά και τη μεταλαμπάδευσαν μέχρι σήμερα.
Εμείς οι νεώτεροι έχουμε πάρει τα μαθήματα μας και τη κατάλληλη στιγμή θα κάνουμε το καθήκον μας, για μας ο κύκλος της δράσης δεν έχει ακόμη κλείσει, για τούτο εμείς είμαστε η δεύτερη κατηγορία.
52.
Τούτες τις πέτρες τις σήκωσα όσο βάσταξα...
Μα πιο πολύ από τις πέτρες, σήκωσα το παράστημα μου σε ανώτερους εχθρούς με σφαίρες και βόμβες κι όχι ακόντια και βέλη.
Μάλιστα έδειξα περισσότερη αγωνιστικότητα με μεγαλύτερη αντοχή:
μέχρι 400 χρόνια σκλαβωμένος και ξανασηκώθηκα,
μέχρι 21 επιθέσεις από 400 κανόνια όλων των διαμετρημάτων και , μοναδικό γεγονός στην Ιστορία λίγα φανταράκια να κάνουν ρεζίλι μια τέτοια δύναμη στο ύψωμα 731 έπεσαν τόνοι βόμβες.
Το σημαντικότερο είναι πως το πέτυχα κατέχοντας την ουσία του μηνύματος που έφεραν οι πέτρες.
Ας έχασα τα μέσα, ας μη γράφω τόσο ωραία σε περγαμηνές και σε μάρμαρα, έγραψα εγώ ο αγράμματος ο καχεκτικός ξωμάχος την εποποιία μου άξια, και πιο άξια από των παππούδων μου.
Έτσι έδωσα και στα παιδιά μου το μήνυμα, που είναι γραμμένο με το αίμα του αποστολέα κάθε φορά.
Γιατί είδαμε, ότι εκείνοι που περισσότερο από το μήνυμα θαύμασαν το μέσο έκαναν κτηνωδίες, τέτοιοι υπήρξαν Γερμανοί, Ρώσοι, Αμερικάνοι, Άγγλοι, Γάλλοι, Ιταλοί, Ισπανοί, Πορτογάλοι, Ολλανδοί και τόσοι άλλοι.
53.
Εμείς, που δεν τα καταφέραμε ακόμη, να δείξουμε ότι πήραμε το μάθημα μας, δεν έχουμε δώσει ακόμη τις εξετάσεις μας.
κατά το «Μηδένα προ του τέλους μακάριζε» έτσι και το «μηδένα προ του αγώνα αποτίμα»
Έχω βαθιά πίστη γιατί έχω δει το σθένος, την αντίδραση μπροστά στην εθνική πρόσκληση και νομίζω πως αξίζει το κόπο να περιμένει κανείς!
54.
Εκείνοι πάλι που δεν γνώρισαν δεν είχαν τη τύχη ή τη διάθεση, δεν ξέρουν, και πως να σε δελεάσει κάτι το άγνωστο;
Υπήρχαν πάντα και θα υπάρχουν πάντα απώλειες.
Υπήρχαν και θα υπάρχουν πάντα και βάρβαροι στην Ελλάδα όπως παντού, ντόπιοι κι επισκέπτες.
Ευτυχώς όμως σε αντιστάθμισμα είχαμε πάντα τους φιλέλληνες και τους εν δυνάμει Έλληνες, εκείνους δηλαδή που [χωρίς ρίζες ή με μικρές ρίζες καρποφόρησαν σε γη που δεν κατοίκησαν ή από την οποία δεν ανατράφηκαν] βρήκαν το τρόπο μόνοι τους για τούτο αξιοθαύμαστοι.
55.
Όσο ευτυχείς είμαστε για τη κληρονομιά μας, τόσο και ανήσυχοι μήπως δεν φανούμε αντάξιοι, μήπως δεν πάμε ένα βήμα παραπέρα σε αυτή τη διαχρονική λαμπαδηδρομία.
Άλλο τόσο όμως ανησυχούν και οι αντίπαλοι της ημετέρας παιδείας κι ολοένα προσπαθούν να μας εκμαυλίσουν.
Δεν είναι που το κατσικάκι χάνει το κοπάδι του, είναι που το τρώει κι ο λύκος.
56.
Είναι πανάρχαια ξεκάθαρο αυτό στους Έλληνες: άλλο μόρφωση άλλο εκπαίδευση.
Ούτε αγράμματος σημαίνει μη συνειδητός ούτε και γραμματιζούμενος συνειδητός και μορφωμένος.
Η συνείδηση σπουδάζεται; Μήπως το ήθος, η λεβεντιά, το φιλότιμο;
Μόνο ένας τρόπος υπάρχει να μεταλαμπαδευτούν όλα αυτά και δεν περνάει από τα βιβλία παρά μόνο από το παράδειγμα:
στην οικεία [τους γονείς, τους συγγενείς, τους φίλους]
στο σχολείο [τους δασκάλους, τους συμμαθητές ]
στην εκκλησία [τους ιερείς τους πιστούς]
στο στρατό [τους στρατιωτικούς]
στη κοινωνία [τους συμπολίτες, συνεργάτες, συναγωνιστές, συντρόφους]
Τα βλέπουμε και σήμερα σπάνια, ποτέ δεν ήταν συχνά φαινόμενα, πάντοτε ήταν ξεχωριστά, πάντοτε αξιοθαύμαστα, πάντοτε αξιοζήλευτα.
57.
Το πηδάλιο είναι ένα μικρό και υποβρύχιο όργανο με το οποίο καθορίζει τη πορεία του πλοίου ο καπετάνιος.
Έτσι και στους λαούς η ηγεσία έχει το πηδάλιο κι όχι όλος ο πληθυσμός.
Δεν ασχολούνται όλοι με όλα, ο καθένας στο πόστο του.
Το καθοριστικό για τη πορεία των λαών ήταν πάντα το παράδειγμα, και η πάστα των ανθρώπων που ακολουθούν το παράδειγμα και μετέχουν των αξιών που αυτό πρεσβεύει.
Λίγοι ηγέτες αρκούν: λίγοι και καλοί.
Για τούτο οι αρχηγοί ιδίως οι ηγέτες πολιτικοί οφείλουν να είναι πρωτίστως παιδαγωγοί δια του παραδείγματος τους μόνο.
58.
Θύματα άνομων συμφερόντων: ηγέτες κάθε επιπέδου πολιτικοί, στρατιωτικοί, ιερείς, εκπαιδευτικοί, καλλιτέχνες και άλλοι καταντούν πιόνια τους σε δολοπλοκίες και δολιοφθορές κάθε είδους.
Σαν άλλοι μισθοφόροι βαρβάρων δίνουν κακό παράδειγμα στο λαό τους χρηματίζονται και προδίδουν τα ιερά και τα όσια της φυλής τους.
Κρατούν με μαεστρία επαγγελματική τη γνώση μακριά από τα Ελληνόπουλα.
Την υψηλή διδαχή, που μόνη της αρκεί, τη παίρνουν όμως από το παράδειγμα των πατεράδων και των παππούδων τους ή από άλλους φάρους ήθους που τους περιτριγυρίζουν.
Η υψηλότατη διδαχή της αρετής, της αυτοθυσίας, της λεβεντιάς, του φιλότιμου διδάσκεται μόνον δια του παραδείγματος
Όσο αυτό υπάρχει, θα υπάρχει κι εκείνη.
Θύματα πολέμου και μάλιστα υπόγειου ναι υπάρχουν, θύματα ύψιστης κληρονομιάς ηθικής και πολιτιστικής ποτέ!!!
59.
Μήπως το σύστημα απαξίωσης των μηνυμάτων των προγόνων μας και αποκαθήλωσης του μύθου μας έχει συγκεκριμένες αιτίες;
Είναι συνειδητή αντίδραση κάποιων ίσως;
60.
Η σχέση μας με τους προγόνους είναι μια πηγή του Εθνικού πλέγματος ανωτερότητας μας.
Η άλλη είναι η σύγκριση στο χώρο και στο χρόνο.
Με τους συγχρόνους παρα-ανεπτυγμένους βαρβάρους της Ευρείας οπής της ανηθικότητας και καιροσκοπισμού.
61.
Όποτε ένας Έλληνας μιλάει για την Ευρεία οπή αποκλείει δικαίως την Ελλάδα.
Όταν ένας ξένος μιλάει για την Ευρώπη της ανάπτυξης και του πολιτισμού δεν διανοούμαστε και βεβαίως δεν δικαιούνται να μην περιλάβουν αυτούς που τη δημιούργησαν, τη στήριξαν, τη πότισαν με το αίμα τους για να δρέπουν τους καρπούς της σήμερα όλοι.
Η Ευρώπη του πνεύματος είναι μέλος της Ελληνικής ένωσης πνεύματος σε αντίθεση η Ευρεία οπή δεν μας αφορά.
Το ίδιο ισχύει και για τις λοιπές αποικίες πνεύματος και πολιτισμού σε όλο το κόσμο κι αυτές μέλη είναι.
62.
Το ερώτημα συνήθως τίθεται έτσι:
Άραγε πόσο Ευρωπαίοι είμαστε;
Το σωστό θα ήταν:
Πόσο Έλληνες είμαστε κι εμείς και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι, Αμερικάνοι, Ασιάτες, Αφρικανοί, Αυστραλοί και εν γένει οι πολίτες του κόσμου;
Με όλους μάς ενώνει το πάν της Ελληνικής παιδείας και πολιτισμού την οποία εν μέρει [τη θεωρία και τους τύπους] μοιράζεται όλος ο κόσμος μαζί μας.
Η διαφορά είναι πως τη δύναμη του παραδείγματος τη παίρνουν πάντα, κι ας μη τη περιμένουν ποτέ, από τους Έλληνες.
Διότι οι Έλληνες φέρουν στη ζωή τους το νόημα του πολιτισμού τους κι ας αγνοούν περιτυλίγματα και φιοριτούρες, είναι φορείς της ουσίας του πολιτισμού τους, αυτού του ήθους συγκεκριμένης εξαιρετικής ποιότητας.
Ας υποθέσουμε ότι ο πρώτος τυχών βάνδαλος μπαίνει σε κάθε ένα μουσείο με Ελληνικά μαρμάρινα αγάλματα και τα κάνει... μαρμαρόσκονη, θα έχει τελειώσει τότε και το Ελληνικό πνεύμα;
Ας γελάσουμε! Αυτά έχουν γίνει κι όμως είναι εδώ παντού.
Αυτό πίστευαν όλοι εκείνοι που έσπαγαν αγάλματα και ναούς έκαιγαν βιβλιοθήκες και ανθρώπους.
Ας ξυπνήσουν επιτέλους το πνεύμα μόνο με ανώτερο πνεύμα πολεμιέται, με τίποτε άλλο.
63.
Τη διδαχή της ουσίας δεν την πήρε η Ευρώπη για τούτο δημιουργήθηκε η Ευρεία οπή της ανηθικότητας, του μεσαίωνα, του παπισμού, της μεταρρύθμισης, του Διαφωτισμού, του προτεσταντισμού του καλβινισμού, του ορθολογισμού, της βιομηχανικής επανάστασης, του καπιταλισμού, του κομουνισμού, του σοσιαλισμού, του ναζισμού, όλων εκείνων των φαρισαϊσμών που καταλήγουν σε υπολογισμοί για τούτο δεν μας εκφράζει δεν μας ταιριάζει τίποτε από όλα αυτά.
Όλα αυτά δεν είχαν μέτρο τον άνθρωπο και για τούτο δεν τον βόλεψαν είναι σαν στενά παπούτσια που τα αλλάζει γιατί δεν του κάνουν, δεν έγιναν για κείνον.
Την διδαχή της ουσίας τη πήραν όμως κάποιοι λίγοι: οι λεγόμενοι φιλέλληνες, Ευρωπαίοι, Αμερικάνοι, Άραβες, Κινέζοι, Ρώσοι και άλλοι με τους οποίους μας ενώνει το γεγονός ότι γίνονται κι εκείνοι κοσμοπολίτες ως Έλληνες του κόσμου.
64.
Στενοχωριέται ο λαγός του Αισώπου για τη χελώνα που με τους υπολογισμούς της βγαίνει καμιά φορά πρώτη, όμως η χελώνα πως να νοιώθει για το λαγό;
Άραγε εμείς φθονούμε τους άλλους ή μήπως οι άλλοι εμάς;
Οι αλλοτριωμένοι νοιώθουν υποδεέστεροι μετράνε τα μεγαλεία σε ποσότητες που ξέρουν: νομίσματα, ορόφους, ταχύτητες, ανέσεις κι άλλα εξαγοράσιμα είδη.
Οι Ξενομανείς και ξενόδουλοι θέλουν κι άλλα, δεν τα χορταίνουν τα μπιχλιμπίδια.
Αυτοί φαίνονται, μιλάνε, ακούνε, τρώνε, βλέπουν, νοιώθουν, λειτουργούν λιγότερο Ελληνικά περισσότερο αμερικάνικα ή ότι άλλο.
Οι πολιτισμοί της επιβολής δια των θεαμάτων έχουν τους υποτελείς τους παντού.
Είμαστε και δηλώνουμε ανώτεροι από τους έχοντες χρήματα να επιδείξουν, γιατί έχουμε Αρετή και λεβεντιά και με αυτά κατακτάμε ότι χρειαζόμαστε δηλαδή λίγα και καλά.
Υπάρχουν λαοί με λερωμένο ποινικό μητρώο.
Αυτοί μπορούν πάντοτε να είναι ανώτεροι: σε κακουργία και απληστία αλλά και στα υλικά μέσα!
Το γεμάτο βαρέλι που κυλάει δεν κάνει θόρυβο, το άδειο χαλάει το κόσμο από τη φασαρία!
65.
Η ζήλια είναι δημιουργικό κίνητρο, ο φθόνος καταστροφικό.
Η διαφορά είναι πως η ζήλια εμπεριέχει ελπίδα αλλαγής, ο φθόνος δεν έχει.
Στις ρίζες της Ελληνικής ευτυχίας είπαμε πως είναι δυο τα εθνικά πλέγματα ανωτερότητας: η φυλή μας και οι βάρβαροι . Και τα δύο προέκυψαν από την ιστορική διαδρομή και τους καρπούς τους.
Στις ρίζες της βαρβαρικής δυστυχίας ο φθόνος για την έλλειψη άξιας κληρονομιάς και χαρισματικής φύσεως.
66.
Είμαστε σίγουρα διαφορετικοί κι όμως ταυτόχρονα και τόσο ίδιοι με όλους τους άλλους.
Άνθρωποι με προτερήματα και μειονεκτήματα.
Όλοι οι λαοί λένε ''είμαστε οι καλύτεροι'', εμείς δεν θεωρούμε ότι είμαστε ο εκλεκτός λαός του θεού, αλλά ότι έχουμε λειτουργήσει επανειλημμένα ως τέτοιος, γεγονός που αποδεικνύεται από την ιστορία μας.
Στην ιστορία μας όλο πολέμους είχαμε,
αλήθεια γιατί;
Εμείς είμαστε οι επιθετικοί ή έχουμε πάντοτε πολέμιους;
Συναντάται συχνά σε προσωπικό επίπεδο ή και σε επιθέσεις δημοσιογράφων ή άλλων, μια μορφή κεκαλυμμένου φθόνου και κακίας, πασπαλισμένη με μπόλικη δόση υποτιθέμενης ευγένειας και ανωτερότητας. Λέγεται υποκριτική λογιστική
67.
Οι πολέμιοι μας μάς πολιορκούσαν πάντοτε θέλοντας να μας πείσουν ότι είναι προστάτες μας, αλλά τελικά μέσω "εφιαλτών" εγκάθετων έδειχναν το πραγματικό τους πρόσωπο.
Δυστυχώς μας έχουν προδώσει άπειρες φορές στην ιστορία σε προσωπικό και κοινωνικό επίπεδο οι μεγάλοι άρπαγες.
Από φύσεως πονηροί γίναμε και καχύποπτοι και επιφυλακτικοί!
Είναι διαχρονικό το θέμα των πολέμιων μας "λύκων με προβιά προστάτη".
Νομίζω πως οι επιδιώξεις μας ως πρόσωπα κι ως φυλή μας κάνουν το επίκεντρο αντίθεσης.
Η επιδίωξη της αρετής έχει ενάντιες δυνάμεις ισχυρές και σε κάθε επίπεδο.
68.
Έχουμε αποσαφηνίζει και κωδικοποιήσει την ιδιαιτερότητα των επιδιώξεων μας ως λαός, από την αρχαιότητα ακόμη:
Στα δελφικά παραγγέλματα συμπυκνώματα σοφίας και ήθους διαχρονικά.
Οι Έλληνες γνωρίζουν τα δελφικά παραγγέλματα;
κι όμως τα εφαρμόζουν.
Οι Χριστιανοί γνωρίζουν του μακαρισμούς του Χριστού;
κι όμως τους εφαρμόζουν.
Άλλο συνειδητοποίηση κι άλλο εφαρμογή.
Προφανώς καλύτερα να συνυπάρχουν αλλά προτιμητέα είναι η εφαρμογή της συνειδητοποίησης.
Τα δελφικά παραγγέλματα είναι κατά τη γνώμη μου η παλαιά διαθήκη που τελειοποιήθηκε δια της καινής διαθήκης του Χριστού, αφού μεγάλο μέρος αυτών που ο Χριστός ήταν ως τέλεια εφαρμογή τους, ήταν ακριβώς αυτά!
Από αυτή την υπέροχη τελειοποίηση προήλθε ο Ελληνορθόδοξος χριστιανικός κόσμος.
69.
Τελικά ποιοί είμαστε;
Η απάντηση είναι απλή :
1.Είμαστε οι υπέρ ανεπτυγμένοι νότου, βορρά, ανατολής, και δύσης σε επίπεδο διαχρονικής ανθεκτικότητας, προσαρμοστικότητας και προόδου στο πολιτισμό υψηλών ιδανικών.
2.Είμαστε οι γηγενείς κάτοικοι αυτής της υπέροχης γωνιάς του πλανήτη.
3.Είμαστε οι κατευθείαν απόγονοι των τρις προκατακλυσμιαίων αυτοχθόνων κατοίκων που επιβίωσαν των τριών κατακλυσμών: του Δαρδάνου, του Ωγυγίου και του Δευκαλίωνα.
4.Οι γνωστές ρίζες μας ανάγονται στο 700.000 π.Χ.
[Ανθρωπολογικά ευρήματα των οποίων τα αρχαιότερα είναι χρονολογημένα από το 700.000 π.Χ. από το σπηλαίο Πετραλώνων Χαλκιδικής, και τα επόμενα στο 130.000 π.Χ. από το σπήλαιο Θεόπετρας Τρικάλων]
Οι Έλληνες λοιπόν έχουν επιβιώσει από τρεις κατακλυσμούς που σβήνουν τα ίχνη των πολιτισμών που καλύπτουν. Όχι όμως τους Έλληνες.
Συμπέρασμα: έχουμε κάτι που μας κάνει ... μόνιμους, το λένε προσαρμοστικότητα.
5.Παρόλα αυτά απαιτείται να δίνουμε πάντοτε τα διαπιστευτήρια μας.
Έπρεπε να αποδείξουμε τη καθαρότητα της φυλής μέσω DNA για να αποστομώσουμε κάθε λογής εγκάθετους Φαλμεράγιερ και άλλους καλοπληρωμένους.
6.Προσπαθούν οι πολέμιοι μας να αλλοιώσουν την υπόσταση μας τον πολιτισμό μας την ταυτότητα μας σε κάθε δυνατή της έκφραση.
Βάλλεται η γλώσσα, η ιστορία, η παιδεία, η θρησκεία, η τέχνη, η πολιτική, η οικονομία μας, ο πολιτισμός μας σε κάθε του έκφραση.
Βάλλεται δε υπόγεια, ύπουλα, συστηματικά και κυρίως εκ των έσω.
Ευτυχώς η δράση φέρνει αντίδραση.
70.
Με την ανατολή ή με τη δύση;
-Με την Ελλάδα του κόσμου τον ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΤΙΚΟ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ!
