Η ευτυχία του να είσαι Έλληνας-κύριο μέρος Γ-

Αριστερά, ο Καραθεοδωρή την εποχή που ήταν καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν. Δεξιά, νεαρός ο Αϊνστάιν, την εποχή που γνωρίστηκε με τον Καραθεοδωρή.

                  71.
Η ευτυχία των Ελλήνων είναι η διάψευση των κακόβουλων.
Μας έχουν κατατρέξει, συκοφαντήσει διαβάλλει τόσο  που νόμισαν θα μας κάνουν να ντρεπόμαστε για το πραγματικό μας πρόσωπο.
Τόσο φοβούνται να γνωρίζουμε τον εαυτό μας, που ακόμη και των προγόνων μας το πρόσωπο κρύβουν.
Το κρύβουν στη λάσπη ή σε πανύψηλα βάθρα.
Ας δούμε  πρώτα τη λάσπη.

Α.Μύθος, Φιλοσοφία, Θεωρία είναι ανοησίες
Α1. Οι μύθοι γίνανε συνώνυμα των παραμυθιών.
Η ελληνική γλώσσα  όμως είναι ακριβέστατη:
Ο μύθος είναι αντίθετος του [παρά+μύθος] παραμύθι,
όπως ο τύπος αντίθετος του παράτυπος.
Ο μύθος είναι συμβολική ιστορία. Είναι ο τρόπος που πρέπει να δουλεύει η ιστορία σε προφορικό επίπεδο: μέσω εννοιών σχέσεων συμβόλων δομών που δεν ξεχνιούνται.
Κάνανε τη βλακεία και έδωσαν τη μυθολογία στα παιδάκια στη προσπάθεια τους να χάσει το κύρος της, να την εξευτελίσουν. Το αποτέλεσμα: όχι μόνο δεν εξευτελίστηκε όχι απλά δεν χάθηκε από τη μνήμη μας αλλά κέρδισε και κύρος και δημοτικότητα μορφώνοντας τα παιδιά.

Α2. Στη σύγχρονη εκδοχή της παράφρασης και της λάσπης
"η θεωρία" είναι θεωρητικούρα
"η φιλοσοφία" είναι φλυαρίες ενώ η επιστήμη έχει κατακερματιστεί στις "επιστήμες" ωσάν ο κόσμος μας να ήταν ένα σύνολο ψηφίδων ανεξάρτητων άτακτα ριγμένων.

Η φιλοσοφία η θεωρία και η επιστήμη είναι έννοιες που συνεργάζονται.
Η φιλοσοφία ηγείται δομεί και αποδομεί την εκδοχή της αλήθειας που μπορούμε να κατανοήσουμε αυτό που μένει κάθε φορά από αυτή τη διαδικασία είναι η θεωρία.
Η θεωρία αποτελεί  συμπυκνωμένη διαπιστωμένη γνώση, είναι δηλαδή η αποκρυσταλλωμένη σοφία.
Η επιστήμη είναι αυτή που διαπιστώνει και δοκιμάζει αποκρυσταλλώνει τη γνώση, δια της εξειδίκευσης προκύπτουν οι επιστημονικοί κλάδοι. Αυτά στην Ελληνική παιδεία.
Όπου η θεωρία δεν σημαίνει απλά παρατηρώ αλλά ορώ τα θεία.

Λοιπόν η θεωρία, η φιλοσοφία και η επιστήμη είναι τρεις εκδοχές του ίδιου πράγματος: της διερεύνησης και κατανόησης της αλήθειας των θείων πραγμάτων στο βαθμό που μας είναι εφικτό.
Η λάσπη λοιπόν έχει δύο λογικές:
"Διαίρει και βασίλευε"' [οι τζέντλεμαν Λόρδοι το είπαν]
''Ρίχνε και ξαναρίχνε ακαθαρσίες κάτι θα μείνει'' [Γκαίμπελς ο ''φιλέλληνας'']

Β. Οι νέοι Έλληνες ήταν διαφορετικοί από τους αρχαίους Έλληνες;
Η ιστορία δείχνει ότι δεν διαφέρουν στο παραμικρό. Στις προκλήσεις αντιδρούν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Η επιστήμη δείχνει ότι το DNA
δεν άλλαξε στο παραμικρό. Οι συνθήκες άλλαξαν σίγουρα αλλά η επιστημονική απόδειξη δείχνει την ατυχή κατάληξη του επιχειρήματος για τους Φαλμεράγιερ και τους χρηματοδότες τους.

Γ. Οι αρχαίοι Έλληνες ήταν κίναιδοι;
Από που μπορεί να προκύπτει από την ιστορία ή τα έργα τους;
Διαβάζοντας τους προκύπτει ότι όλοι ανεξαιρέτως αποκρούουν και αποδοκιμάζουν αυτές τις πρακτικές.
 Ότι υπήρχαν και τότε όπως και σήμερα κίναιδοι είναι φανερό και αναμενόμενο, μάλιστα σήμερα είναι περισσότεροι γιατί ούτε τιμωρούνται ούτε στιγματίζονται.
Το ότι ήταν μια κοινωνία κίναιδων είναι μέγα ψέμα.
Το ότι ήταν μια κοινωνία πολύ φιλική και ανοικτή στο θεό έρωτα χωρίς ταμπού και κρυφτούλια είναι όμως αλήθεια.
Άλλο ελευθεριάζων κι άλλο πόρνος.
Οι φιλόσοφοι και οι καλλιτέχνες των οποίων τα έργα διεσώθησαν καταδικάζουν μέσα στα έργα τους τις  πρακτικές του είδους.
Η ιστορικοί πάλι μιλούν για ελευθεριάζουσες λογικές αλλά όχι για ατιμώρητες και αστιγμάτιστες.
Οι δε συγγραφείς και φιλόσοφοι περιγράφονται από τους ιστορικούς ως ηθικά πρόσωπα. Με τις πράξεις τους λοιπόν δείχνουν όσα γράφουν. 
Ειδικά οι κορυφαίοι αποτέλεσαν υποδείγματα πολιτών από κάθε άποψη.
Μερικοί μάλιστα ήταν ιερείς και μάλιστα υψηλόβαθμοι [π.χ. ο Πλούταρχος ήταν ισόβιος ιερέας στο μαντείο των Δελφών]
Τα ψέματα έχουν κοντά πόδια δεν πάνε μακριά.

Ας δούμε και τα  πανύψηλα βάθρα
Δ.Η γλώσσα των προγόνων μας είναι μια αντιγραφή των φοινικικών, μια  εξαιρετικά δύσκολη άχρηστη πια νεκρή γλώσσα;

Ένα καταπληκτικό εύρημα από τις Βόρειες Σποράδες είναι δυνατόν ν' αλλάξει ριζικά τις απόψεις της παγκόσμιας επιστημονικής κοινότητας για τη δημιουργία των πολιτισμών της γραφής. Πρόκειται για το θραύσμα ενός αγγείου πάνω στο οποίο είναι χαραγμένα σύμβολα κάποιου είδους γραφής. Το εύρημα χρονολογείται γύρω στο 4500 π.Χ., δηλαδή είναι ηλικίας περίπου 6.500 ετών.

Και μόνο η ηλικία αυτών των συμβόλων κάνει το εύρημα να μοιάζει εξωπραγματικό. Γιατί; Διότι το αρχαιότερο μέχρι τώρα γνωστό επιγραφικό τεκμήριο, που προέρχεται από τη Σουμερία και χρονολογείται στο 3200 π.Χ. είναι νεώτερο από το ενεπίγραφο όστρακο των Σποράδων κατά 1.300 χρόνια.

Αλλά υπάρχει και κάτι καταπληκτικότερο. Τα σήματα αυτής της προϊστορικής γραφής μοιάζουν πολύ με γράμματα του αλφαβήτου, που ανακαλύφθηκαν στην Ελλάδα πολύ αργότερα, γύρω στο 800 π.Χ. Το κεραμικό θραύσμα ("όστρακο") στην αρχαιολογική ορολογία βρέθηκε στην ανασκαφή της Σπηλιάς του Κύκλωπα, στην ερημονησίδα Γιούρα της Αλοννήσου. Χρονολογείται στην πολιτιστική φάση που ονομάζεται Νεώτερη Νεολιθική Εποχή και με συμβατική χρονολόγηση γύρω στο 4500 π.Χ.

Τα αρχαία Ελληνικά δεν είναι νεκρή γλώσσα αφού ζει στα λατινικά  [το αλφάβητο το λατινικό είναι το αρχαίο αλφάβητο της Χαλκιδικής αυτούσιο] και από κει περνάει σε όλη την Ευρώπη και την Αμερική. Είναι ολοζώντανη γλώσσα στα Ελληνικά του σήμερα, όπου χρησιμοποιούμε  λέξεις του Ομήρου μέχρι σήμερα.

Δύσκολη είναι και η σύγχρονη Ελληνική για να διατηρήσει τις δυνατότητες της έκφρασης της σε ακρίβεια και δημιουργικότητα.
Έχει κουτσουρευτεί από άποψη προφοράς και ήχου. Τη διατήρησαν οι Ιταλοί όμως με τα διπλά σύμφωνα και τη περισπωμένη κι από κει πέρασε στα Ιόνια νησιά ειδικά στους κερκυραίους.
Η τραγουδιστή ιταλική προφορά έχει ηχητικά τρομερή συγγένεια με την αρχαία ελληνική.

Τα σύμφωνα είναι πολλά και περισσεύουν, τα πολλαπλά φωνήεντα περιττά, γιατί να τα έχουμε από δυο ο ή και τρία ι για κείνους που θα ήθελαν μια διεθνοποιημένη ηχητικά γλώσσα ήδη το πολυτονικό καταργήθηκε.
Άλλο αφαίρεση άλλο κουτσούρεμα και άλλο πολιτιστικός ακρωτηριασμός.

Όλη αυτή η υπερβολικά σχολαστική συντακτική και γραμματική ανάλυση στη διδασκαλία των αρχαίων από το πρωτότυπο δείχνει μια αποφυγή του μηνύματος των έργων των προγόνων μας και μια παραπλάνηση από την ουσία.
Αλλά και μια προσπάθεια να σιχαθεί ο μαθητής το υπέροχο και εξαιρετικά ακριβές αυτό μέσο σκέψεως και έκφρασης.

Η Ελληνική γλώσσα είναι πολύ ευκολότερη από  άλλες γλώσσες -πολύ απλοϊκές κατά τα άλλα- στην πρώτη επαφή μαζί της διότι υπάρχει συγκεκριμένη προφορά γραμματική και συντακτικό. Τα έφτιαξαν τα μεγαλύτερα μυαλά της ανθρωπότητας.

Άχρηστο λες κάτι που δεν χρησιμεύει, η Νasa  και η Μicrosoft και τόσες άλλες εταιρίες γιατί την έχουν προαπαιτούμενο στις βασικές γνώσεις για τους επιστήμονες που προσλαμβάνουν;
 Μήπως επειδή τη χρησιμοποιούν στη γλώσσα προγραμματισμού, ως τη μόνη γλώσσα διεθνώς που δημιουργεί νέες λέξεις και έννοιες χωρίς κανένα περιορισμό; Είναι αυτό που λένε ανοιχτή γλώσσα!

Η εκπαίδευση σήμερα όπως και παλιότερα έχει διαβρωθεί, το βλέπουμε συνεχώς σε μια προσπάθεια αέναη, οργανωμένη, αλλά και ατελέσφορη είτε υποτίμησης, είτε απόκρυψης, είτε παραπλάνησης.

Θα παραμείνει ατελέσφορη γιατί ο Ελληνισμός ξέρει να προφυλάσσεται.

                        72.
Αν η πορεία της φυλής μας ήταν πιο ομαλή ίσως να μην είχαμε σήμερα τόσο δυνατή και ξεκάθαρη ταυτότητα και το κυριότερο τόσο ανθεκτική σε παρεμβολές.
Προσπάθησαν πολλοί καλοπροαίρετα αλλά και περισσότεροι κακοπροαίρετα να τη φτιασιδώσουν κατά το δοκούν κι όμως τα φκιασίδια δεν κολλάνε δεν μένουν ευτυχώς.
Έτσι οι Έλληνες βιώνουμε την ευτυχία του να μένει απαράλλακτο στην ουσία ανά τους αιώνες το πρόσωπο μας.
Η χαρά της αιώνιας νεότητας.

                        73.
Ξαφνικά οι ήρωες της επανάστασης του 21 δεν  ήταν αρεστοί στους λεγόμενους προστάτες, σε κείνους που είδαν τους κίονες και ξέχασαν το φώς.
Κι όμως το τίμιο ζεστό πρόσωπο του Ελληνισμού στο κείμενο του Μακρυγιάννη και άλλων δεν αλλοιώθηκε από τις προσπάθειες τους.
Αυτορυθμιζόμαστε ευτυχώς βλέπετε .


                        74.
Αυτό που για κάθε λαό είναι αυτονόητο αλλά ποτέ δεν γίνεται πράξη ισχύει και για τον Ελληνικό.
Δεν αφηνόμαστε να βηματίσουμε μόνοι μας, έχουμε πάντοτε  προστάτες που απαιτούν και πάντα βάζουν τρικλοποδιές στο φυσικό βάδισμα των λαών.
Για τούτο με τόση εξάσκηση γίναμε πρώτοι στις ντρίπλες και τη παραπλάνηση.

                        75.
Πως να μην έχει προβλήματα με τόσες τρικλοποδιές ο λαός αυτός;
Δεν του επιτρέπουν να είναι όπως είναι όντως, αλλά πρέπει να γίνεται πάντα όπως πρέπει: της μόδας, σύγχρονος  και προοδευτικός τάχα, με τα διάφορα "τρέντι" "μάστ" "κούλ" και στο τέλος ... ούστ από δω!

 Ευτυχώς  πετάει τις γελοίες παρδαλές μάσκες των γελοίων χαμερπών κίναιδων των διαφημιστικών που ρυπαίνουν τις κάθε λογής εικόνες και μηνύματα με εκκεντρικότητες και χυδαίες  ανισορροπίες στο βωμό της φανφάρας.

                           76.
Μετά από τόση προσπάθεια αλλοίωσης της εθνικής ταυτότητας διαπιστώνουμε ότι γίνεται επιτακτικό να αποτινάξουμε όλες αυτές τις γελοιότητες που μας βαραίνουν και δεν μας αφήνουν να ζήσουμε υγιώς βαδίζοντας ευθεία κι όχι πια σε τεθλασμένες.

                        77.
Ό Έλληνας όπως πάντοτε θα ξεπεράσει αυτές τις τελευταίες τρικλοποδιές, γιατί θα καθαρίσει από τους αδύναμους και τους άπληστους, θα χαλυβδώσει και θα ωριμάσει τους δυνατούς, θα φανεί το βάρος των παρασίτων που φέρει και άρα θα το αποτινάξει να ελαφρώσει και να ανέβει τις ανηφόρες που του αναλογούν.
Θα ξαναφανεί μπροστά η λεβεντιά το φιλότιμο η αυτοθυσία, και θα μεταλαμπαδευτεί σε όλους τους μετανάστες που τώρα είναι πρόβλημα φαινομενικά και τότε θα γίνουν μέρος της λύσης.

                         78.
Το αλάτι της Ρωμιοσύνης και του χριστιανισμού δεν χάνεται, δεν χάνει την αλμυρότητα του.

                         79.
Οπωσδήποτε η αυτογνωσία, η έρευνα, η συνειδητοποίηση της ταυτότητας χρειάζεται, πετάει τα ξένα σώματα, δυναμώνει και αυξάνει το αυθεντικό σώμα του Ελληνισμού.
Για αυτό χρειάζεται παιδεία στηριγμένη σε αυτή  την ταυτότητα και προσαρμοσμένη στη μέγιστη προώθηση της.
Χρειάζεται δε παιδεία σε τρία επίπεδα για κάθε στάδιο:
1.ατομική 2.κοινωνική 3 .κοσμοπολιτική


1.Ατομική εκπαίδευση
Τα βασικά της επιβίωσης σε φυσικό περιβάλλον
-Τα βασικά της υγείας και της υγιεινής:
 πρώτες βοήθειες, βασική ιατρική, διατροφή, βότανα, φυσική κατάσταση
-Τα βασικά της αυτογνωσίας:
ψυχολογία, λογική, πρακτική [ηθική, αξίες και αρετές]
-Τις φυσικές επιστήμες πρακτικού επιπέδου:
 φυσικοχημεία, γεωμετρία, αριθμητική,
-Την πατριδογνωσία σε όλα τα επίπεδα: γλώσσα, ιστορία, θρησκεία, τέχνες , γεωγραφία, γεωλογία.
-Καλαισθησία:
μουσική, λογοτεχνία, ζωγραφική, χορό, σχέδιο, εικονογράφηση, φωτογραφία,  γλυπτική, 
-Αθλητισμό, γυμναστική, αυτοάμυνα, στρατιωτική εκπαίδευση ατομικής τακτικής αμφίβιων καταδρομών.
-Τεχνικά: οικιακή οικονομία, τεχνικό σχέδιο, κατασκευές: [ξύλο μέταλλο πηλός γυαλί πλαστικό,] οικοδομική:[ οικοδομή παραδοσιακή βασική, οικοδομική βασική: κατασκευές, εγκαταστάσεις, συντήρησεις].
-Αγροτικές εργασίες: τα φυτά, τα ζώα, τα έντομα, τα ψάρια, το κυνήγι το ψάρεμα, οι καλλιέργειες τους.
-Ναυτική εκπαίδευση βασική ατομική τακτική


2.Κοινωνική εκπαίδευση
Τα βασικά της επιβίωσης σε τεχνητό περιβάλλον
-πολιτική, οικονομία, νομική, στρατηγική
-οικονομική ανεξαρτησία
-εργασία, τεχνολογία,
-τέχνες  [αρχιτεκτονική, κινηματογράφος, ορχηστρική, χορός, θέατρο, εφαρμοσμένες τέχνες],
-σχέσεις[ οικογένεια, φιλία, έρωτας, ομάδες,]
-επιστήμες εφαρμοσμένες: φυσική, μαθηματικά, οικονομικά, χημεία, βιολογία, γεωγραφία, γεωλογία, αστρονομία,
-ιστορία [Ελληνική, Ευρωπαϊκή, Παγκόσμια, Γεωπολιτική σύγχρονη]
-πρακτική φιλοσοφία [ηθική, θεολογία, γνωσιολογία, αισθητική,]
-εκκλησία, διδασκαλία της καινής διαθήκης και τη λατρευτικής παράδοσης
-στρατιωτική εκπαίδευση ομάδων [ναυτικό πεζικό αεροπορία και οι ειδικές δυνάμεις τους]
-κοινωνική οργάνωση -κοινωνιολογία
-Ρητορική και διπλωματία

3.πάνω από όλα κοσμοπολιτική παιδεία:
-Ηγεσία,[ διοίκηση, οργάνωση αποτελεσματικότητα, παραγωγικότητα]
-φιλοσοφικά ρεύματα σύγχρονα και ιστορία φιλοσοφίας
-θρησκείες, ενημέρωση για τις υπόλοιπες θρησκείες 
-επιστημολογία: ιστορία επιστημών έρευνα και τεχνολογία αιχμής
-τέχνη παγκόσμια, ιστορία και σύγχρονες τάσεις.
-ξένες γλώσσες και πολιτισμοί.
-γεωπολιτική στρατηγική σύγχρονη παγκόσμια ευρωπαϊκή βαλκανική
-διεθνής οικονομία και διπλωματία
- Ελληνισμού σύγχρονη πραγματικότητα διεθνώς
                   
                        80.
Μιλάμε οι Έλληνες διαχρονικά για ελευθερία και ανεξαρτησία.
Απαιτείται να ξεκινήσουμε από τις ατομικές μας εξαρτήσεις , πρέπει να σπάσουμε πρώτα τις απειροελάχιστες ίνες που μας κρατάνε καθηλωμένους.
Πρέπει να ορθώσουμε τα ατομικά πρώτα τα οικογενειακά μετά τα κοινωνικά και κοσμοπολιτικά μας ερείσματα.

                        81.
Ελεύθερος είναι αυτός που κάνει αυτό που θέλει, και το θέλει επειδή το ξέρει καλά ως σωστό.
Σωστό είναι εκείνο που δεν στερεί από άλλους τη δυνατότητα αυτή.
Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε πόσα και ποιά από αυτά που θέλουμε είναι δικά μας και ποιά όχι.
Πρέπει μετά να βάλουμε προτεραιότητες προκρίνοντας τα πιο άξια από τα δικά μας.

                        82.
Δεν θέλει μόνο αρετή και τόλμη η ελευθερία θέλει κυρίως διάκριση, που προκύπτει από ετοιμότητα δηλαδή βαθιά και ευρεία γνώση, τροχισμένη κρίση από εκπαίδευση και επαγρύπνηση.

                        83.
Η γνώση και η κρίση, αλλά και η ετοιμότητα ποτέ δεν είναι αρκετές, όσο  περισσότερο τόσο το καλύτερο.
Η ωριμότητα αυτή  όταν επέλθει -θέμα συνθηκών-τότε θα θεμελιώσει και το μεγαλείο του Έλληνα.

                        84.
Να μην ξεχνάμε ότι πίσω από κάθε δημιουργία υπάρχει μια ανάγκη μια ακάλυπτη ανάγκη, μια έλλειψη.

                        85.
Σύμπτωμα ουσιαστικό της Ελληνικής ψυχής διαχρονικά η μυθοπλασία

                                                               86.
Πλάθουμε μύθους για τον κόσμο ολάκερο.
Οι μύθοι είναι κωδικοποίηση σε δομές μεταφορικά της συμπυκνωμένης ιστορίας αλλά και της επιστήμης ,της αλήθειας εν γένει.
Ο μύθος είναι όπως και η παροιμία λαϊκή σοφία χιλιάδων ετών εμπειρίας.

                        87.
Μύθος πρώτος: του Έλληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει!

                                                             88.
Αναζητώ με προσοχή άλλο λαό του οποίου ο τράχηλος να έχει αποτινάξει τόσους ζυγούς όσους ο δικός μας. Δεν βρίσκω ούτε έναν!

                        89.
Μόλις ρίξουμε τους άδικους ξενόφερτους τυράννους πετάγονται οι ηθικοί αυτουργοί οι ξένοι προστάτες και δηλώνουν ''εμείς πέσαμε δεν μας διώξατε!'.


                        90.
Μύθος δεύτερος,  οι Έλληνες γίνονται εκλεκτός λαός με τη βούλα της ιστορίας τους.
Η ιστορία λέει  πως ο Κολοκοτρώνης είπε: "ο θεός έβαλε την υπογραφή του και δεν τη παίρνει πίσω..'' και δικαιώθηκε εκ του αποτελέσματος.

                        91.
Κάποιος πρέπει να γράψει  για τη περίπτωση των ξενολατρών από τη μια και της ξενοφοβίας των Ελλήνων.

                        92.
Μύθος τρίτος, οι Έλληνες πιστεύουν στον ξένο δάκτυλο.
Και μετά το μύθο τα παραμύθια: οι Έλληνες δεν αναλαμβάνουν ποτέ τις ευθύνες τους, ποτέ δεν έφταιγε για τίποτε κανείς εκτός του Έλληνα.
Η ιστορία όμως λέει άλλα:

Οι σύμμαχοι [άγγλοι, γάλλοι, γερμανοί, ρώσοι, ιταλοί ] έβαλαν όχι δάκτυλο αλλά όλο το χέρι για να πετύχουν τη μικρασιατική καταστροφή ώστε και του χεριού τους να μας έχουν και τη τράπεζα της Ανατολής να αδειάσουν από το χρυσό της.

Ο Αγγλικός δάκτυλος χρηματοδότησε με λίρες στον εμφύλιο τους δεξιούς για να σφάζουν τους αριστερούς.

Ο Αμερικανικός δάκτυλος χρηματοδότησε πολιτικούς για να ρημάξουν την εθνική μας παραγωγή και να δανειστούμε στο έπακρο για να βάλλουν στο χέρι διάφορα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου όπως κάνουν παντού αλλά και για να εξοπλιστούμε μέχρι το λαιμό.

Ο Ισραηλινός δάκτυλος χρηματοδότησε και δωροδόκησε καθηγητές και συγγραφείς να αλλάξουν την ιστορία και τα εκπαιδευτικά εγχειρίδια παλιότερα και πρόσφατα.
Ο Γερμανικός και οι παρατρεχάμενοι του [Τουρκικός, Ιταλικός βουλγαρικός, Αλβανικός και Σκοπιανός ] επίσης.

Οι Γερμανοί μάλιστα δωροδόκησαν πολιτικούς στρατιωτικούς και κάθε άλλον για να πάρουν τα μεγάλα εξοπλιστικά και κατασκευαστικά έργα στη χώρα μας από την ίδρυση της και μετά.
Να μην δώσουν ούτε το δάνειο πίσω, ούτε και αποζημιώσεις για το 2ο παγκόσμιο πόλεμο
Η Αμερική και το προτεκτοράτο της στην Ευρώπη η Γερμανία επίσης φρόντισε την τελευταία οικονομική κρίση να τη γυρίσει σε όφελος της κλέβοντας τον Ελληνισμό όπως κι άλλους.

Ο Ρωσικός δάκτυλος χρηματοδοτούσε στον εμφύλιο τους αριστερούς να σφάζουν τους δεξιούς.

Επομένως τα παραμυθάκια τα αφήνουμε και κρατάμε τους μύθους μας.

                        93.
Άλλωστε και σε προσωπικό επίπεδο δουλεύει ο μύθος αυτός.
Ποιος Έλληνας πιστεύει ότι δεν υπάρχει δάκτυλος ή μέσον σε οποιοδήποτε υποτίθεται αδιάβλητο διαγωνισμό, εξετάσεις, προκήρυξη έργου, λαχείο, εκλογές, μεταθέσεις, διορισμούς,  κλπ .
Με τόσα που έχουμε δει αυτή η καχυποψία δεν θα μας φύγει ποτέ.

                        94.
Η καχυποψία υπήρξε ποτέ αναστολέας ευθύνης;
Μάλλον το αντίθετο, αφού για κείνους που αν και αδικήθηκαν κατάφωρα  λειτουργούν σωστά, μόνο η ευθύνη και η αίσθηση καθήκοντος τους κρατάει ,ούτε η δικαιοσύνη ούτε και η αξιοκρατία προφανώς αφού καταστρατηγούνται.
Αλλά και στην περίπτωση που η καχυποψία μένει άδεια περιεχομένου βοηθά να επαγρυπνεί κανείς και να κατανοεί πως λειτουργούν τα πράγματα.
Η διαφθορά δεν είναι δα και ελληνική ανακάλυψη.
Απλά οι έξυπνοι δύσκολα πιάνονται κι ας κάνουν μεγάλες απάτες και κλεψιές.
Ο λαός χαρακτηριστικά λέει:
''ξέρεις να κλέψεις;
-ξέρω!
-ξέρεις να κρύψεις;
-όχι!
-ε τότε δεν ξέρεις να κλέψεις!

                       
                        95.
Αφού λοιπόν όλοι οι μύθοι στηρίζονται στη πραγματικότητα, οι παρεμβάσεις δεν είναι μεταφυσική εικόνα στη φαντασία μας, αλλά οξυδερκής παρατήρηση και κατανόηση του πως λειτουργεί η ανθρώπινη φύση διαχρονικά.
Μη ξεχνάμε ότι είμαστε ο λαός που γέννησε την ιστορία.
Οπότε οι προσδοκίες μας ελαττώνονται ή και εκμηδενίζονται αναλόγως, κι έτσι ο καχύποπτος καταντάει κυνικός οξυδερκής παρατηρητής.
Καλό είναι ,να είναι προετοιμασμένος κανείς για το χειρότερο, τότε το καλό του φαίνεται σαν θείο δώρο, ενώ αν το μπορεί βοηθά να διορθωθεί το πράμα.

                        96.
Σύμπτωμα: Η συνεχής απομυθοποίηση: η συνεχής αποκαθήλωση των πάντων, από τα  υψηλότερα κατορθώματα μέχρι και τα του εαυτού μας.
Οι μύθοι που μένουν μπορεί να είναι μόνον διαχρονικοί, όλοι οι άλλοι μικροί μεγάλοι διαλύονται γρήγορα.

''Οι ήρωες και οι φιλοξενούμενοι μοιάζουν με ψάρια, στη τρίτη μέρα βρωμάνε!''

Η απόλυτη δύναμη του Ελληνισμού ανέκαθεν: " ναι μεν... αλλά!"
-Έλα μωρέ σιγά το κατόρθωμα!
αν τίποτε δεν είναι αρκετό τότε το υψηλό μένει ακόμη χαμηλό.
Αυτό μεταφράζεται με δύο μύθους ο πρώτος του Αισώπου: η αλεπού που όσα δεν σώσει τα κάνει κρεμαστάρια.
Δηλαδή απαξιούμε αυτά που δεν μπορούμε να φτάσουμε.
Αλλά μήπως αποτελεί το απόλυτο κίνητρο για την πρόοδο στα ύψη αυτή η, ας τη πούμε, απληστία;
Έχουμε το δεύτερο μύθο του Ικάρου που έφτασε τον ήλιο και έλιωσαν τα φτερά του που ήταν από κερί :
Τίποτε δεν είναι αρκετά υψηλό για τους τολμηρούς ακόμη κι αν τσακιστούν.

                        97.
Καταναγκαστική η σύγκριση όλων με τον εαυτό μας.
''Πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος'' Πρωταγόρας
Άγχος συνεχούς αναμετρήσεως.
Η απλή παρουσία του άλλου γίνεται απειλή για τη πρωτοκαθεδρία μας ,
και τότε η φιλοπρωτία χωρίς όρια γίνεται αγώνας αναίρεσης, παρεμπόδισης, παραπλάνησης των άλλων, αντί για αγώνας ανέλιξης.
Όμως χωρίς εξαιρέσεις ο κανόνας της αγωνιστικότητας δεν θα λειτουργούσε.

                        98.
Είμαστε ένας λαός με μεγάλες σκέψεις και μεγάλα έργα όπως φαίνεται από την ιστορία μας , που όμως δεν μας φαίνονται και τόσο σπουδαία.
Αυτό λέγεται μετριοφροσύνη αλλά κι ανικανοποίητη τελειοθηρία, αυτό καταντάει σε μελαγχολία.

                        99.
Υπάρχει άραγε άντρας ανά την υφήλιο που να μην αμφισβητήθηκε έστω και για αστείο ο αντρισμός του;
Τώρα ας θυμηθούμε πως βρίζουν οι αγγλοσάξονες λένε: άντε να ...
Οι Έλληνες λένε: θα σε ...
Επιθετική διάθεση στο έπακρο!

                        100.
Ας θυμηθούμε τις δυο συχνότερες βρισιές
έχουν να κάνουν με την έλλειψη επιθετικής ανδρικής συμπεριφοράς η οποία υποδεικνύεται κατακριτέα.

                        101.
Σύμπτωμα ανασφάλειας ή απόρροια έντονου κυνηγιού η καχυποψία;
Πρώτη αντίδραση σε ότι ακούει ο Έλληνας λέει:
"Με δουλεύεις;"
Πως να τον γελάσεις έναν άνθρωπο που έχει μάθει το μυαλό του να προλαμβάνει το κακό πρώτα και μετά να αποδέχεται το καλό.

                        102.
Ο Έλληνας δεν έχει ένα μόνο τρόπο συμπεριφοράς, άλλοτε είναι ντροπαλός κι εσωστρεφής κι άλλοτε εξωστρεφής και κοινωνικότατος.
Δεν μπορεί να νοιώθει άνετα και χαλαρός όταν ξέρει ότι αυτοί που του χαμογελούν του σκάβουν το λάκκο πάντα "φιλικά".
Έχει αποκτήσει λοιπόν μια σοβαρότητα μια αυτοσυγκράτηση και επιφυλακτικότητα. Αφού αυτό που φοβάται του προκύπτει συχνά.

                        103.
Όταν γελά , όταν γλεντάει, όταν χαίρεται,  με πραγματικούς φίλους , γίνεται ήλιος ξάστερος το πρόσωπο του και η ψυχή του και λες πως είναι δυνατό να υπάρχει τόση διαφορά στο ίδιο πρόσωπο.
Η απόλυτη αυστηρότητα της δωρικής κολώνας με το Βάκχο στο ίδιο σώμα;

                        104.
Ανάμεσα στο μύθο και στην ιστορία των Ελλήνων πάντα παρών ο φόβος και η απειλή φανερή και υπόγεια.

'Ηταν απλά μια παρεξήγηση...

Είναι πολλές οι φορές που πληγώνουμε πρόσωπα ή και ζώα που αγαπάμε και όταν το διαπιστώνουμε μας λυπεί ιδιαιτέρως επειδή προφανώς δεν το θέλαμε.

Πόσο χαιρόμαστε όμως όταν μαθαίνουμε ότι λάθος ήταν που νομίζαμε πως πληγώσαμε ενώ ήταν απλά μια παρεξήγηση...

Θα σας πω μια τέτοια απλή αλλά διασκεδαστική ιστοριούλα που μου συνέβει σήμερα.

Είχα πάει σήμερα στο φούρνο του χωριού να πάρω ψωμί και μάλιστα καθυστερημένος κατά τις έντεκα, μόλις παρκάρω λοιπόν το ποδήλατο χαιρετάω ένα φίλο που δουλεύει εκεί κι έχει παράλληλα και μελισσάκια το Νικόλα τον Μα'ί'τζο, και τι μου λέει:

- Δε μου λες ωρέ καλλιτέχνη εκείνα τα μελίσσια που είναι πέρα στο κάμπο δικά σου είναι;

Ώχ σκέφτομαι κάποιον έκαναν τούμπανο...

-μάλλον, του λέω , δεν έχω δει άλλον να έχει στο κάμπο γιατί ρωτάς;

-Πίστευα πως είσαι καλλιτέχνης και είδα τα μελίσσια άλλο να πηγαίνει από δω κι άλλο να φεύγει από κει. Πως τα άφησες έτσι παρατημένα μες τα χορτάρια και στα ξέφωτα;

-Τι λες βρε Νικόλα αλήθεια; του λέω  ενώ φεύγω σαραντάκαπνος  πάλι καλά που πήρα ψωμί από τη θολούρα μου.Τέλος πάντων μου έκανες τη καρδιά περιβόλι...

Αυτό το τελευταίο δεν του το είπα με το στόμα αλλά μάλλον θα το έπιασε το υπονοούμενο από τη σκοτεινιά στο βλέμμα.

Σκεφτόμουνα στο δρόμο:

Έτσι γίνεται όταν τα παρατήσεις μία σε παρατάνε δέκα.

Κι  ωστόσο αναρωτιέμαι που στο καλό τα είδε αφού δεν μπορείς να μπεις στο μελισσόκηπο και δεν φαίνεται απέξω.

Κοίτα να δεις φίλε μου όπως και να 'χει που γίναμε περίγελος στα πλέον βασικά. 

Μετά που το ξαναφέρνω πιο ήρεμα στο μυαλό μου λέω: μα τι μου είπε ότι τα έχω σε καλό μέρος παρατημένα και γιαυτό σμηνουργούν και φεύγουνε; 

Γιατί τα μελίσσια ως γνωστό θέλουνε ξέφωτα και αγριολούλουδα-χορτάρια!

Για το μέρος δεν το συζητάμε είναι το καλύτερο της περιοχής τα χόρτα τα έχω κόψει δυο φορές με το μηχάνημα και μια φορά με το χέρι.

Τα μελίσσια έχουν τώρα παλιές βασίλισσες -τριών ετών- γιατί δεν τις ανανέωσα φέτος κι οπωσδήποτε θα σμηνουργήσουν κάποια φέτος αυτό το ξέρω αλλά μέχρι τώρα δεν έχουν χρόνο να μαζέψουν μέλια αφού μέχρι προχτές έβρεχε ούτε κι έχουν πρόβλημα χώρου αφού έχουν και δεύτερο όροφο ήδη. 

Χμ....Σαν καλό μου ακούγεται αυτό που αρχικά με στενοχώρησε.Για να πάω να δω έτσι όπως μου είπε είναι ή αλλιώς;

Η πραγματικότητα είναι πως μετά το φετινό χειμώνα που δεν έχει τελειωμό δεινοπάθησαν από την υγρασία αφού μουλιάσαμε γενικώς αλλά έχουν μαζέψει και μέλι ανέλπιστο λόγω της αργής και παρατεταμένης ανθοφορίας εσπεριδοειδών στη περιοχή μας και της έλλειψης κρύου.Ακόμα και μέσα στο γενάρη είχαν άνθη κάποια εσπεριδοειδή κι έτσι ήταν ήδη βαριά τα μελίσσια αλλά λέω ωραία δεν θα έχουν θέμα με τις βροχές.

Μου μπήκε απορία πάω να δω τώρα αμέσως τι γίνεται.

Βρίσκω τα μελίσσια μου μια χαρά γεμάτα και μάλιστα ένα από αυτά έχει όντως σμηνουργήσει αλλά παλιότερα πριν από τη Λαμπρή αναπάντεχα γρήγορα λόγω καιρού και το έχω βάλλει σε άδεια δεκάρα κατευθείαν αν και κατά λάθος.

Το κατά λάθος το εξηγώ αμέσως έχει σημασία.

Κάθε χρόνο μετά το χειμώνα μαζέυω τις βάσεις -δεκάρες- και βάζω όλα τα μελίσσια μου σε καθαρές βαμμένες ή αποστειρωμένες εκτός τα μικρά πενταράκια στα οποία ανοίγω απλά την είσοδο του χειμώνα και αν έχουν σκουπίδια στον πάτο τα βγάζω χονδρικώς αφού σε λίγο θα τα βάλω σε δεκάρα κυψέλη και έτσι θα καθαριστούν θα συντηρηθούν θα αποστειρωθούν.

Σαν καλός ξενοδόχος φροντίζω τη καθαριότητα για τους καλούς μου πελάτες ώστε να μην τους αποζημιώνω με ζαχαρόνερα και λοιπά!!!

Φέτος λοιπόν ο καιρός δεν με άφησε να τους αλλάξω βάση και τα άφησα με τη παλιά, απλά τους έβαλα όροφο, για να έχουν χώρο αλλά και για τις ζέστες που πιάνουν απότομα.

Από συνενώσεις όμως παλιών [αδύνατου και δυνατού] έχω μαζέψει τρεις κυψέλες βάσεις και τρεις ορόφους γεμάτους με παλιές μαύρες κηρήθρες που μαζεύω από όλα τα υπόλοιπα για να τα εξυγειάνω.

Τα στοιβάζω και τα έξη κομμάτια μαζί δίπλα στις γεμάτες κυψέλες αφού ξεχωρίζω και ξεσκαρτάρω-πετάω όσες μαύρες υπήρχαν καθαρίζοντας χονδροειδώς τα πλαίσια για να τα πάρω την επομένη μαζί με τις βάσεις που θα έπαιρνα από τα υπόλοιπα όταν θα έβαζα καθαρές.

Αυτό δεν έγινε ποτέ γιατί από τότε μέχρι προχτές έβρεχε κάθε μέρα.

Όταν πήγα να βάλω πατάτα, [να σημειώσω ότι τη φυτεύω μπροστά στα μελίσσια ώστε να μην βγαίνει αγριοβρώμη που ψηλώνει πολύ.]έκοψα πρώτη φορά τα χορτάρια και αφού έβαλα τη πατάτα έκανα την εργασία με τα μελίσσια.

Όταν ξαναπήγα για να δω τη πατάτα αν έχει φυτρώσει και αν είναι έτοιμη για σκάλισμα, επειδή όλο αυτό το διάστημα έβρεχε η πατάτα είχε γίνει μισό μέτρο και δεν σκαλίζοταν πια.

Το κρεμύδι είχε γίνει μισό μέτρο επίσης και τα χορτάρια που είχα κόψει  για να σκάψω και να φυτέψω φυστίκι-αραχίδα είχαν ξαναγίνει.

Ξανακόβω λοιπόν τα χορτάρια και παρατηρώ ότι στις κυψέλες που είχα αφήσει τα πλαίσια χωρίς κηρήθρα υπήρχε κίνηση όχι σε όλες σε μια που δεν είχα σφραγίσει για σκώρο.

Λέω δεν μπορεί μάλλον μαζέυουν γύρη και υπολείματα από μέλι που είχαν οι μαύρες και δεν δίνω έμφαση στο ζήτημα.

Κάνω κάτι άλλες δουλειές κάτι γαρυφαλιές κάτι δεντρολίβανα και κάτι σκόρδα να φυτέψω σε γλαστράκια με πιάνει η βροχή μαζεύω λίγα λεμόνια και φεύγω τρέχοντας.

Ενδιάμεσα δεν πήγα παρά δυο φορές κι αυτές ψιχαλίζοντας.

Τη τελευταία λοιπόν φορά που πήγα σήμερα δηλαδή, έφτασα λυπημένος που τα άφησα χωρίς νέες βασίλισσες και που δεν αξιοποίησα τα κουτιά που έχω άδεια ούτε τα εικοσιπέντε άμστελ κυψελίδια ούτε καμιά δεκαριά δεκάρες ξύλινες που οικονόμησα.

Σηκώνω τις κυψέλες τίγκα στο μέλι εκτός από μια πεντάρα που ήταν σχετικά ελαφριά.

Αναρωτιέμαι πως γίνεται; αναζητώ άνθη στα δίφορα εσπεριδοειδή έχουν και φρουτάκι πράσινο και άνθος, τα τρέλανε ο καιρός. 

Παρατηρώ γύρω γύρω να δω μήπως ο Νικόλας είδε όντως δικό μου μελίσσι να σμηνουργεί, τίποτε.

Παρατηρώ για το κουτί που είχε κίνηση παλιότερα και ω του θαύματος τίγκα σε πληθυσμό και κίνηση.Πάω να βγάλω τη χειμωνιάτικη είσοδο και βγαίνουν ίσα με εκατό μέλισσες, κάθομαι και χαζεύω σαν παιδάκι τη βιτρίνα με τα γλυκά.Εκεί που ζαχάρωνα έρχεται μια και μου σκάει μια τσιμπιά στο χέρι στα καλά καθούμενα.Έχει να με τσιμπήσει μέλισσα έτσι στα καλά καθούμενα πολλά χρόνια.

Φοβήθηκαν με το άνοιγμα  της εισόδου κι επειδή ήμουν από πίσω δεν με εντόπισαν αμέσως, όμως καιροφυλακτούσαν οι φύλακες κι όταν είδαν να επιμένω στη παρατήρηση μου μού την έκατσε μια οξύθυμη αμαζόνα ενώ εγώ μονολογούσα ''καλές μου βρήκατε μόνες σπιτάκι καλώς τες μου!''

Γιαυτό σας λέω δεν ήταν κακό, καλό ήταν, μια παρεξήγησε και λύθηκε....!

Δεν έχασα μισό μελίσσι έχασα το μισό του μισού κι απέκτησα ένα ακόμη

άρα κέρδισα.

Α ρε Νικόλα έτσι και σε δω τι θα σου φτιάξω !!!

  

Η ευτυχία του να είσαι Έλληνας-κύριο μέρος Β-

          

        41.
Απομεινάρι αυτού του σθένους της απαράμιλλης αντοχής κι ένας βαθύς αναστεναγμός με νόημα και  τη φράση:
[-τι κάνεις;]
"έ ας τα λέμε καλά!" [και εννοεί κι ας είναι κακά και τρισάθλια]

                    42.
Σε κανένα λαό η φράση τι κάνεις; δεν οδηγεί σε πλήρη ανάλυση του ιστορικού ατομικού, οικογενειακού, ερωτικού και άλλων, έτσι και στον Ελληνικό.
Στον Ελληνικό και μερικούς άλλους όμως μια λεπτομερής ενδελεχής διακριτική, αλλά εκτενής, έρευνα ξεκινά μετά από μια πρώτη μοιρασιά ...του νταλκά.
Τη μέθοδο αυτή της ψιλής κουβέντας για σοβαρά θέματα την έχουν και οι Ιταλοί και οι Γάλλοι και από όσο ακούω όλοι οι μεσογειακοί λαοί.
Φιλική διάθεση και επικοινωνία σε ανθρώπινο επίπεδο που πάει να χαθεί ευτυχώς όχι ανεπιστρεπτί.

                    43.
Ο λεκτικός πλούτος έκφρασης του χαρακτήρα των Ελλήνων όπως εκφράζεται διαχρονικά:
δημιουργικός, πηγαίος, ανεξάντλητος, πληθωρικός, πολυποίκιλος, μεγαλοπρεπής αλλά και ευτράπελος σκωπτικός-σατιρικός ή συγκινητικός μέχρι δακρύων.

                    44.
Ένας περίεργος δεσμός συνδέει τον Έλληνα και την ευτυχία του.
Την προστατεύει την άϋλη ευτυχία του με νύχια και με δόντια.
Μεγαλουργεί όταν απειλείται και κακοπαθαίνει.
Η υλική κρίση τον βοηθά να εξυψωθεί ψυχικά και πνευματικά.
Η άρνηση και τα εμπόδια τρέφουν τη ψυχή του τον χαλυβδώνουν τον γιγαντώνουν.
Γενικά το φαινόμενο ισχύει για όλο το κόσμο, το περίεργο είναι σε τι βαθμό μεγεθύνεται η επίδραση λόγω ιστορίας και ιδιοσυγκρασίας και μάλιστα ενάντια στην απογοήτευση εναντιοτήτων από ατυχία, στην οποία η ψυχολογία του είναι ιδιαίτερα ευεπηρέαστη.

Ενώ δηλαδή στα μικρά και τα αδιάφορα μπορεί να επηρεαστεί σε μεγάλο βαθμό από ατυχίες και μικρο- αναποδιές, στα μεγάλα βάζει το κεφάλι μπροστά σαν το κριάρι και πάει κόντρα στο τοίχο, ξανά και ξανά μέχρι να σπάσει ο τοίχος ή το κεφάλι.
Αξιοθαύμαστες και απίστευτες ιστορίες που διαβάζαμε στον Ηρόδοτο και τους άλλους ιστορικούς της αρχαιότητας τα περνούσαμε για υπερβολές κι όμως μάλλον ήταν αλήθεια αν κρίνουμε από τη σύγχρονη ιστορία που υπήρξαν αντίστοιχα στιγμιότυπα Ελληνικής παραδοξότητας.

                    45.
Οι χιλιετίες δεινών και περιπετειών και διαμονής σε συγκεκριμένο τόπο με συγκεκριμένες ιδιότητες έκαναν τη ράτσα των Ελλήνων ανθρώπων  προσαρμοσμένη σε αυτές δηλαδή να έχουν αρμονικά χαρακτηριστικά ρώμης, αντοχής, ευστροφίας, νοημοσύνης, ευελιξίας και μεγέθους κατάλληλα για τα χαρακτηριστικά του περιβάλλοντος και των συνθηκών.

                         46.
Για την τεράστια παράδοση στη φιλοσοφία τη σοφία και τη σοφιστεία υπάρχει σοβαρό αντίκρισμα:
Οι Έλληνες διαθέτουν ρητορεία και τσαγανό να την κάνουν να περάσει, κατά πολύ ανώτερη του μέσου όρου.
Γίνεται το χείρον βέλτιστο και αντιστρόφως σε χρόνο μηδέν με ελάχιστη προσπάθεια και προετοιμασία.
Για όλο το κόσμο υπάρχουν προικισμένοι άνθρωποι και λιγότερο ή καθόλου. Εδώ το ταλέντο περισσεύει δεν ξέρω τι είναι, η φύση, η ιστορία, η κληρονομικότητα, όλα μαζί ή κάτι άλλο.
Αλλά διαπιστώνω κι εγώ αυτό, που έλεγε χαρακτηριστικά ένας ηλικιωμένος :
«δε ξέρω τι γίνεται, αλλά εδώ και τα μουλάρια είναι προικισμένα.»
Πιθανολογώ ότι και η τριβή του ενός με τον άλλο λειτουργεί σαν προπόνηση κάπως σαν τους μαραθωνοδρόμους από την Αφρική.

                    47.
Το ελληνικό παράδοξο
Δύο Έλληνες επιστάτες με δέκα Γερμανούς εργάτες κάνουν όσα είκοσι Γερμανοί επιστάτες με δέκα Έλληνες εργάτες ο καθένας.
Γιατί; μα οι Έλληνες ξέρουν να διοικούν ενώ δεν δέχονται να τους διοικούν ειδικά ξένοι.
Διάλεξα Γερμανούς γιατί είναι καλοί και στη διοίκηση και στην χαμηλή ιεραρχία κι έχουν χείριστη σχέση με τους Έλληνες.
Αντιπροσωπεύουν αυτήν την Ευρεία οπή της αχαριστίας της απληστίας και της κακουργίας για την οποία οι Έλληνες δεν θέλουν ούτε να ακούνε.

Λένε για τους Έλληνες κάποιοι ότι είναι τεμπέληδες.
Όπως με κάθε άνθρωπο η εργατικότητα του εξαρτάται: για ποια δουλειά ομιλεί κανείς.
Σαν εργάτες είναι από τους χειρότερους στο κόσμο, όχι επειδή δεν τους κόβει ή δεν αντέχουν ή ότι άλλο τέτοιο, απλά δεν θέλουν να το κάνουν αυτό που πρέπει, αψηφούν κάθε ιεραρχία, κάθε νόμο, κάθε αρχή, κάθε τιμωρία, απερίγραπτο, ατίθαση φάρα!
Σαν χειριστές μηχανημάτων ειδικά σε οτιδήποτε κινείται κάπως γρήγορα ή παρακινδυνευμένα γίνεται προέκταση του κορμιού τους, όχι απλά δεν κουράζονται αλλά αναζωογονούνται, γι'αυτό και κάνουν ταρζανιές μικροί μεγάλοι.
Σαν ερευνητές , επιστήμονες, καλλιτέχνες, έμποροι ,ναυτικοί, στρατιωτικοί κάθε είδους αποδεικνύονται ασταμάτητοι εργασιομανείς άκρως αξιόπιστοι τελειοθήρες ευφάνταστοι δημιουργικοί ευρηματικοί και το κυριότερο απολύτως ομαδικοί παίκτες.
Παράδοξο ακούγεται μετά τη πλύση εγκεφάλου ε;
Πως δεν οι Έλληνες δεν μπορούν να λειτουργήσουν ομαδικά.
Αναρωτηθείτε πως γίνανε οι Ακροπόλεις με δούλους ή με γλύπτες εργαζομένους; Μέχρι κι ο Σωκράτης κι ο πατέρας του εργάστηκαν εκεί. Μετά εργάζονταν μόνο το κόσμο.
Οι πόλεμοι πως έγιναν; δεν είναι η μαζικότερη δράση που απαιτεί ομαδικό πνεύμα;

                    48.
Βαθιά στη ψυχή του Έλληνα συζούν Μέγας Αλέξανδρος και Καραγκιόζης.
Η λεβεντιά, η περηφάνια, η ευστροφία, η πανουργία, η εξυπνάδα και η κατεργαριά, έλλειψη πόρων αιτίες δημιουργικότητας και δημιουργίας.
Οι Έλληνες όπως κι όλος ο κόσμος δεν θέλουν να δουλεύουν, θέλουν να εργάζονται, να δημιουργούν ακατάπαυστα, κατά προτίμηση με φίλους και ελεύθεροι κατά το ρητό: εργασία και χαρά.
Παίζοντας μαθαίνεις να λύνεις και να δένεις...
Τότε η εργασία εκλαμβάνεται ως παιχνίδι και διασκέδαση.

Η διαφορά είναι ότι όντες ατίθασοι δεν υποχωρούν στη δουλειά ενώ ο άλλος κόσμος προσαρμόζεται.

Στη δουλειά χείριστοι, στην εργασία άριστοι.

                    49.
Όποιος λαός κι αν καταγόταν από τους αρχαίους Έλληνες θα ήταν αυτόματα ευτυχής ή δυστυχής.
Ευτυχής αν κατάφερνε να αποδείξει ότι είναι άξιος γόνος των άξιων προγόνων, και δυστυχής αν δεν το κατάφερνε ποτέ.

                    50.
Στο θέμα της βαριάς κληρονομιάς θα χώριζα τους Έλληνες σε τρείς κατηγορίες.
1.Σε κείνους που τους έφτασαν και τους ξεπέρασαν.
2.Σε κείνους που δεν τα κατάφεραν ακόμη.
3.Σε κείνους που δεν τους απασχολεί  και δεν γνωρίζουν ούτε θέλουν να μάθουν κι άρα δεν πρόκειται όχι να τους ξεπεράσουν αλλά ούτε να τους γνωρίσουν.

                    51.
Οι πρώτοι έχουν νιώσει το τρομερό βάρος της κληρονομιάς: της ηθικής διδαχής τους, όλες οι τέχνες των Ελλήνων σε αυτό συνέδραμαν, στη διδαχή ήθους.
Μήπως στο ήθος οι νέοι Έλληνες δεν ξεπέρασαν τους Αρχαίους;
Σε πολεμικές αρετές και ήθος το 1940 και το 1821  και κάθε αιώνα πίσω, οι Έλληνες απόγονοι των αρχαίων ενδόξων  προγόνων αποδείχτηκαν άξιοι συνεχιστές του ήθους αυτού και δίδαξαν με το παράδειγμα τους την ημετέρα παιδεία.
Οι απόγονοι όχι απλά πήραν την ημετέρα παιδεία αλλά και τη μεταλαμπάδευσαν μέχρι σήμερα.

 Εμείς οι νεώτεροι έχουμε πάρει τα μαθήματα μας και τη κατάλληλη στιγμή θα κάνουμε το καθήκον μας, για μας ο κύκλος της δράσης δεν έχει ακόμη κλείσει, για τούτο εμείς είμαστε η δεύτερη κατηγορία.

                    52.
Τούτες τις πέτρες τις σήκωσα όσο βάσταξα...
Μα πιο πολύ από τις πέτρες, σήκωσα το παράστημα μου σε ανώτερους εχθρούς με σφαίρες και βόμβες κι όχι ακόντια και βέλη.
Μάλιστα έδειξα περισσότερη αγωνιστικότητα με μεγαλύτερη αντοχή:
μέχρι 400 χρόνια σκλαβωμένος και ξανασηκώθηκα,
μέχρι 21 επιθέσεις από 400 κανόνια όλων των διαμετρημάτων και , μοναδικό γεγονός στην Ιστορία λίγα φανταράκια να κάνουν ρεζίλι μια τέτοια δύναμη στο ύψωμα 731 έπεσαν τόνοι βόμβες.
Το σημαντικότερο είναι πως το πέτυχα κατέχοντας την ουσία του μηνύματος που έφεραν οι πέτρες.
Ας έχασα τα μέσα, ας μη γράφω τόσο ωραία σε περγαμηνές και σε μάρμαρα, έγραψα εγώ ο αγράμματος ο καχεκτικός ξωμάχος την εποποιία μου άξια, και πιο άξια από των παππούδων μου.
Έτσι έδωσα και στα παιδιά μου το μήνυμα, που είναι γραμμένο με το αίμα του αποστολέα κάθε φορά.
Γιατί είδαμε, ότι εκείνοι που περισσότερο από το μήνυμα θαύμασαν το μέσο έκαναν κτηνωδίες, τέτοιοι υπήρξαν Γερμανοί, Ρώσοι, Αμερικάνοι, Άγγλοι, Γάλλοι, Ιταλοί, Ισπανοί, Πορτογάλοι, Ολλανδοί και τόσοι άλλοι.

                        53.
Εμείς, που δεν τα καταφέραμε ακόμη, να δείξουμε ότι πήραμε το μάθημα μας, δεν έχουμε δώσει ακόμη τις εξετάσεις μας.
κατά το «Μηδένα προ του τέλους μακάριζε»  έτσι και το «μηδένα προ του αγώνα αποτίμα»
Έχω βαθιά πίστη γιατί έχω δει το σθένος, την αντίδραση μπροστά στην εθνική πρόσκληση και νομίζω πως αξίζει το κόπο να περιμένει κανείς!

                        54.
Εκείνοι πάλι που δεν γνώρισαν δεν είχαν τη τύχη ή τη διάθεση, δεν ξέρουν, και πως να σε δελεάσει κάτι το άγνωστο;
Υπήρχαν πάντα και θα υπάρχουν πάντα απώλειες.
Υπήρχαν και θα υπάρχουν πάντα και βάρβαροι στην Ελλάδα όπως παντού, ντόπιοι κι επισκέπτες.
Ευτυχώς όμως σε αντιστάθμισμα είχαμε πάντα τους φιλέλληνες και τους εν δυνάμει Έλληνες, εκείνους δηλαδή που [χωρίς ρίζες ή με μικρές ρίζες καρποφόρησαν σε γη που δεν κατοίκησαν ή από την οποία δεν ανατράφηκαν] βρήκαν το τρόπο μόνοι τους για τούτο αξιοθαύμαστοι.
                             
                       55.
Όσο ευτυχείς είμαστε για τη κληρονομιά μας, τόσο και ανήσυχοι μήπως δεν φανούμε αντάξιοι, μήπως δεν πάμε ένα βήμα παραπέρα σε αυτή τη διαχρονική λαμπαδηδρομία.
Άλλο τόσο όμως ανησυχούν και οι αντίπαλοι της ημετέρας παιδείας κι ολοένα προσπαθούν να μας εκμαυλίσουν.
Δεν είναι που το κατσικάκι χάνει το κοπάδι του, είναι που το τρώει κι ο λύκος.

                        56.
Είναι πανάρχαια ξεκάθαρο αυτό στους Έλληνες: άλλο μόρφωση άλλο εκπαίδευση.
Ούτε αγράμματος σημαίνει μη συνειδητός ούτε και γραμματιζούμενος συνειδητός και μορφωμένος.

Η συνείδηση σπουδάζεται; Μήπως το ήθος, η λεβεντιά, το φιλότιμο;
Μόνο ένας τρόπος υπάρχει να μεταλαμπαδευτούν όλα αυτά και δεν περνάει από τα βιβλία παρά μόνο από το παράδειγμα:
στην οικεία [τους γονείς, τους συγγενείς, τους φίλους]
στο σχολείο [τους δασκάλους, τους συμμαθητές ]
στην εκκλησία [τους ιερείς τους πιστούς]
στο στρατό [τους στρατιωτικούς]
στη κοινωνία [τους συμπολίτες, συνεργάτες, συναγωνιστές, συντρόφους]
Τα βλέπουμε και σήμερα σπάνια, ποτέ δεν ήταν συχνά φαινόμενα, πάντοτε  ήταν ξεχωριστά, πάντοτε αξιοθαύμαστα, πάντοτε αξιοζήλευτα.

                     57.
Το πηδάλιο είναι ένα μικρό και υποβρύχιο όργανο με το οποίο καθορίζει τη πορεία  του πλοίου ο καπετάνιος.
Έτσι και στους λαούς η ηγεσία έχει το πηδάλιο  κι όχι όλος ο πληθυσμός.
Δεν ασχολούνται όλοι με όλα, ο καθένας στο πόστο του.
Το καθοριστικό για τη πορεία των λαών ήταν πάντα το παράδειγμα, και η πάστα των ανθρώπων που ακολουθούν το παράδειγμα και μετέχουν των αξιών που αυτό πρεσβεύει.
Λίγοι ηγέτες αρκούν: λίγοι και καλοί.
 Για τούτο οι αρχηγοί ιδίως οι ηγέτες πολιτικοί οφείλουν να είναι πρωτίστως παιδαγωγοί δια του παραδείγματος τους μόνο.

                    58.
Θύματα άνομων συμφερόντων: ηγέτες κάθε επιπέδου πολιτικοί, στρατιωτικοί, ιερείς,  εκπαιδευτικοί,  καλλιτέχνες και άλλοι καταντούν πιόνια τους σε δολοπλοκίες και δολιοφθορές κάθε είδους.
Σαν άλλοι μισθοφόροι βαρβάρων  δίνουν κακό παράδειγμα στο λαό τους χρηματίζονται και προδίδουν τα ιερά και τα όσια της φυλής τους.
Κρατούν με μαεστρία επαγγελματική τη γνώση μακριά από τα Ελληνόπουλα.
Την υψηλή διδαχή, που μόνη της αρκεί, τη παίρνουν όμως από το παράδειγμα των πατεράδων και των παππούδων τους ή από άλλους φάρους ήθους που τους περιτριγυρίζουν.
Η υψηλότατη διδαχή της αρετής, της αυτοθυσίας, της λεβεντιάς, του φιλότιμου διδάσκεται μόνον δια του παραδείγματος
Όσο αυτό υπάρχει, θα υπάρχει κι εκείνη.
Θύματα πολέμου και μάλιστα υπόγειου ναι υπάρχουν, θύματα ύψιστης κληρονομιάς ηθικής και πολιτιστικής ποτέ!!!

                        59.
Μήπως το σύστημα απαξίωσης των μηνυμάτων των προγόνων μας και αποκαθήλωσης του μύθου μας έχει συγκεκριμένες αιτίες;
Είναι συνειδητή αντίδραση κάποιων ίσως;

                        60.
Η σχέση μας με τους προγόνους είναι μια πηγή του Εθνικού πλέγματος ανωτερότητας μας.
Η άλλη είναι η σύγκριση στο χώρο και στο χρόνο.
Με τους συγχρόνους παρα-ανεπτυγμένους βαρβάρους  της Ευρείας οπής της ανηθικότητας και καιροσκοπισμού.

                        61.
Όποτε ένας Έλληνας μιλάει για την Ευρεία οπή αποκλείει δικαίως την Ελλάδα.
Όταν ένας ξένος μιλάει για την Ευρώπη της ανάπτυξης και του πολιτισμού δεν διανοούμαστε και βεβαίως δεν δικαιούνται να μην περιλάβουν αυτούς που τη δημιούργησαν, τη στήριξαν, τη πότισαν με το αίμα τους για να δρέπουν τους καρπούς της σήμερα όλοι.
Η Ευρώπη του πνεύματος είναι μέλος της Ελληνικής ένωσης πνεύματος σε αντίθεση η Ευρεία οπή δεν μας αφορά.
Το ίδιο ισχύει και για τις λοιπές αποικίες πνεύματος και πολιτισμού σε όλο το κόσμο κι αυτές μέλη είναι.

                        62.
Το ερώτημα συνήθως τίθεται έτσι:
Άραγε πόσο Ευρωπαίοι είμαστε;
Το σωστό θα ήταν:
Πόσο Έλληνες είμαστε κι εμείς και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι, Αμερικάνοι, Ασιάτες, Αφρικανοί, Αυστραλοί και εν γένει οι πολίτες του κόσμου;

Με όλους μάς ενώνει το πάν της Ελληνικής παιδείας και πολιτισμού την οποία εν μέρει [τη θεωρία και τους τύπους] μοιράζεται όλος ο κόσμος μαζί μας.
Η διαφορά είναι πως τη δύναμη του παραδείγματος τη παίρνουν πάντα, κι ας μη τη περιμένουν ποτέ, από τους Έλληνες.
Διότι οι Έλληνες φέρουν στη ζωή τους το νόημα του πολιτισμού τους κι ας αγνοούν περιτυλίγματα και φιοριτούρες, είναι φορείς της ουσίας του πολιτισμού τους, αυτού του ήθους συγκεκριμένης εξαιρετικής ποιότητας.

Ας υποθέσουμε ότι ο πρώτος τυχών  βάνδαλος μπαίνει σε κάθε ένα μουσείο με Ελληνικά μαρμάρινα αγάλματα και τα κάνει... μαρμαρόσκονη, θα έχει τελειώσει τότε και το Ελληνικό πνεύμα;
Ας γελάσουμε! Αυτά έχουν γίνει κι όμως είναι εδώ παντού.
Αυτό πίστευαν όλοι εκείνοι που έσπαγαν αγάλματα και ναούς έκαιγαν βιβλιοθήκες και ανθρώπους.

Ας ξυπνήσουν επιτέλους το πνεύμα μόνο με ανώτερο πνεύμα πολεμιέται, με τίποτε άλλο.

                        63.
Τη διδαχή της ουσίας δεν την πήρε η Ευρώπη για τούτο δημιουργήθηκε η Ευρεία οπή της ανηθικότητας, του μεσαίωνα, του παπισμού, της μεταρρύθμισης, του Διαφωτισμού, του προτεσταντισμού του καλβινισμού, του ορθολογισμού, της βιομηχανικής επανάστασης, του καπιταλισμού, του κομουνισμού, του σοσιαλισμού, του ναζισμού, όλων εκείνων των  φαρισαϊσμών που καταλήγουν σε υπολογισμοί για τούτο δεν μας εκφράζει δεν μας ταιριάζει τίποτε από όλα αυτά.

Όλα αυτά δεν είχαν μέτρο τον άνθρωπο και για τούτο δεν τον βόλεψαν είναι σαν στενά παπούτσια που τα αλλάζει γιατί δεν του κάνουν, δεν έγιναν για κείνον.

Την διδαχή της ουσίας τη πήραν όμως κάποιοι λίγοι: οι λεγόμενοι φιλέλληνες, Ευρωπαίοι, Αμερικάνοι, Άραβες, Κινέζοι, Ρώσοι και άλλοι με τους οποίους μας ενώνει το γεγονός ότι γίνονται κι εκείνοι  κοσμοπολίτες ως  Έλληνες του κόσμου.

                    64.
Στενοχωριέται ο λαγός του Αισώπου για τη χελώνα που με τους υπολογισμούς της βγαίνει καμιά φορά πρώτη, όμως η χελώνα πως να νοιώθει για το λαγό;
Άραγε εμείς φθονούμε τους άλλους ή μήπως οι άλλοι εμάς;

Οι αλλοτριωμένοι νοιώθουν υποδεέστεροι μετράνε τα μεγαλεία σε  ποσότητες που ξέρουν: νομίσματα, ορόφους, ταχύτητες, ανέσεις κι άλλα εξαγοράσιμα είδη.
Οι Ξενομανείς και ξενόδουλοι θέλουν κι άλλα, δεν τα χορταίνουν τα μπιχλιμπίδια.
Αυτοί φαίνονται, μιλάνε, ακούνε, τρώνε, βλέπουν, νοιώθουν, λειτουργούν λιγότερο Ελληνικά περισσότερο αμερικάνικα ή ότι άλλο.
Οι πολιτισμοί της επιβολής δια των θεαμάτων έχουν τους υποτελείς τους παντού.
Είμαστε και δηλώνουμε ανώτεροι από τους έχοντες χρήματα να επιδείξουν, γιατί έχουμε Αρετή και λεβεντιά και με αυτά κατακτάμε ότι χρειαζόμαστε δηλαδή λίγα και καλά.
Υπάρχουν λαοί με λερωμένο ποινικό μητρώο.
Αυτοί μπορούν πάντοτε να είναι ανώτεροι: σε κακουργία και απληστία αλλά και στα υλικά μέσα!
Το γεμάτο βαρέλι που κυλάει δεν κάνει θόρυβο, το άδειο χαλάει το κόσμο από τη φασαρία!


                        65.
Η ζήλια είναι δημιουργικό κίνητρο, ο φθόνος καταστροφικό.
 Η διαφορά είναι πως η ζήλια εμπεριέχει ελπίδα αλλαγής, ο φθόνος δεν έχει.
Στις ρίζες της Ελληνικής ευτυχίας είπαμε πως είναι δυο τα εθνικά πλέγματα ανωτερότητας: η φυλή μας και οι βάρβαροι . Και τα δύο προέκυψαν από την ιστορική διαδρομή και τους καρπούς τους.
Στις ρίζες της βαρβαρικής δυστυχίας ο φθόνος για την έλλειψη άξιας κληρονομιάς και χαρισματικής φύσεως.


                        66.
Είμαστε σίγουρα διαφορετικοί κι όμως ταυτόχρονα και τόσο ίδιοι με όλους τους άλλους.
Άνθρωποι με προτερήματα και μειονεκτήματα.
Όλοι οι λαοί λένε ''είμαστε οι καλύτεροι'', εμείς δεν θεωρούμε ότι είμαστε ο εκλεκτός λαός του θεού, αλλά ότι έχουμε λειτουργήσει επανειλημμένα ως τέτοιος, γεγονός που αποδεικνύεται από την ιστορία μας.

Στην ιστορία μας όλο πολέμους είχαμε,
αλήθεια γιατί;
Εμείς είμαστε οι επιθετικοί ή έχουμε πάντοτε πολέμιους;
Συναντάται συχνά σε προσωπικό επίπεδο ή και σε επιθέσεις δημοσιογράφων ή άλλων, μια μορφή κεκαλυμμένου φθόνου και κακίας, πασπαλισμένη με μπόλικη δόση υποτιθέμενης ευγένειας και ανωτερότητας. Λέγεται υποκριτική λογιστική

                        67.
Οι πολέμιοι μας μάς πολιορκούσαν  πάντοτε θέλοντας να μας πείσουν ότι είναι προστάτες μας, αλλά τελικά μέσω "εφιαλτών" εγκάθετων έδειχναν το πραγματικό τους πρόσωπο.
Δυστυχώς μας έχουν προδώσει άπειρες φορές στην ιστορία σε προσωπικό και κοινωνικό επίπεδο οι μεγάλοι άρπαγες.
Από φύσεως πονηροί γίναμε και καχύποπτοι και επιφυλακτικοί!
Είναι διαχρονικό το θέμα των πολέμιων μας "λύκων με προβιά προστάτη".
Νομίζω πως οι επιδιώξεις μας ως πρόσωπα κι ως φυλή μας κάνουν το επίκεντρο αντίθεσης.
Η επιδίωξη της αρετής έχει ενάντιες δυνάμεις ισχυρές και σε κάθε επίπεδο.

                        68.
Έχουμε αποσαφηνίζει και κωδικοποιήσει την ιδιαιτερότητα των επιδιώξεων μας ως λαός, από την αρχαιότητα ακόμη:

Στα δελφικά παραγγέλματα συμπυκνώματα σοφίας και ήθους διαχρονικά.
Οι Έλληνες γνωρίζουν τα δελφικά παραγγέλματα;
κι όμως τα εφαρμόζουν.
Οι Χριστιανοί γνωρίζουν του μακαρισμούς του Χριστού;
κι όμως τους εφαρμόζουν.
Άλλο συνειδητοποίηση κι άλλο εφαρμογή.
Προφανώς καλύτερα να συνυπάρχουν αλλά προτιμητέα είναι η εφαρμογή της συνειδητοποίησης.
Τα δελφικά παραγγέλματα είναι κατά τη γνώμη μου η παλαιά διαθήκη που τελειοποιήθηκε δια της καινής διαθήκης του Χριστού, αφού μεγάλο μέρος αυτών που ο Χριστός ήταν ως τέλεια εφαρμογή τους, ήταν ακριβώς αυτά!
Από αυτή την υπέροχη τελειοποίηση προήλθε ο Ελληνορθόδοξος χριστιανικός κόσμος.

                       

                        69.

Τελικά ποιοί είμαστε;
Η απάντηση είναι απλή :
1.Είμαστε οι υπέρ ανεπτυγμένοι  νότου, βορρά, ανατολής, και δύσης σε επίπεδο διαχρονικής ανθεκτικότητας, προσαρμοστικότητας και προόδου στο πολιτισμό υψηλών ιδανικών.


2.Είμαστε οι γηγενείς κάτοικοι αυτής της υπέροχης γωνιάς του πλανήτη.

3.Είμαστε  οι κατευθείαν απόγονοι των  τρις προκατακλυσμιαίων αυτοχθόνων κατοίκων που επιβίωσαν των τριών κατακλυσμών:  του Δαρδάνου, του Ωγυγίου και του Δευκαλίωνα.

4.Οι γνωστές ρίζες μας ανάγονται στο 700.000 π.Χ.
[Ανθρωπολογικά ευρήματα των οποίων τα αρχαιότερα είναι χρονολογημένα από το 700.000 π.Χ. από το σπηλαίο Πετραλώνων Χαλκιδικής, και τα επόμενα στο 130.000 π.Χ. από το σπήλαιο Θεόπετρας Τρικάλων]
Οι Έλληνες λοιπόν έχουν επιβιώσει από τρεις κατακλυσμούς που σβήνουν τα ίχνη των πολιτισμών που καλύπτουν. Όχι όμως τους Έλληνες.

Συμπέρασμα: έχουμε κάτι που μας κάνει ... μόνιμους, το λένε προσαρμοστικότητα.

5.Παρόλα αυτά απαιτείται να δίνουμε πάντοτε τα διαπιστευτήρια μας.
Έπρεπε να αποδείξουμε τη καθαρότητα της φυλής μέσω DNA για να αποστομώσουμε κάθε λογής εγκάθετους Φαλμεράγιερ και άλλους καλοπληρωμένους.

6.Προσπαθούν  οι πολέμιοι μας να αλλοιώσουν την υπόσταση μας τον πολιτισμό μας την ταυτότητα μας σε κάθε δυνατή της έκφραση.

Βάλλεται η γλώσσα, η ιστορία, η παιδεία, η θρησκεία, η τέχνη, η πολιτική, η οικονομία μας, ο πολιτισμός μας σε κάθε του έκφραση.
Βάλλεται δε υπόγεια, ύπουλα, συστηματικά και κυρίως εκ των έσω.
Ευτυχώς η δράση φέρνει αντίδραση.

                               70.
Με την ανατολή ή με τη δύση;
-Με την Ελλάδα του κόσμου τον ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΤΙΚΟ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ!