Μια καινούρια αρχή

Αυτό εδώ είναι ένα μπρούτζινο βαρκάκι,ένα δωράκι με συμβολικό χαρακτήρα από την αδερφή μου τη Βάσω -όταν ήμουνα στο λύκειο και ξεκίναγα τον αγώνα μου για μια θέση στον ήλιο των γραμματιζούμενων και των κοντυλοφόρων.

Τα κατάφερα και με τις περγαμηνές και τα λοιπά βραβεία διακρίσεις μεταπτυχιακά υποτροφίες επιτυχίες στη δουλειά και πάει λέγοντας

Ελάτε όμως που μερικοί άνθρωποι δεν μπορούν να υποκριθούν ότι είναι ευχαριστημένοι όταν δεν είναι.
Είμαι κι εγώ έτσι και μου την έσπαγε πολύ να κάνω πράγματα για άλλους όπως εκείνοι θα ήθελαν, για να γίνει πράξη με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το όνειρο τους και οι επιδιώξεις τους.
Μου την έσπαγε προφανώς ότι δεν ήταν αυτό που εγώ είχα σαν επιδίωξη και έπρεπε να δίνω λόγο ακόμη και για αυτά που δεν εξηγούνται με λόγια και που στο τέλος τέλος κανείς σώφρον άνθρωπος δεν θα ζητούσε εξήγηση και αιτιολογία γιατί απλούστατα δεν αποτελούν μια λογική αλληλουχία.

Η δημιουργία είναι μια τέτοια διαδικασία.Καλλιτεχνική τεχνική ή άλλη.
Ήθελα λοιπόν να κάνω τα πράγματα κατά πως μου γουστάρει και να μη δίνω λόγο σε κανέναν αλλά να λούζομαι τα λάθη όπως και τις επιτυχίες μου.

Η κρίση λοιπόν με έβαλε σε σκέψεις.Όχι αυτή η κρίση που περνάμε τώρα αλλά εκείνη που περάσαμε πριν 5 χρόνια εδώ στη Λευκάδα με το σεισμό.Όπου αμέσως μετά η οικονομική ύφεση ήταν για το γραφείο μου αβάσταχτη.Μπήκα και τότε σε σκέψεις να αλλάξω άρδην το σκηνικό αλλά έκρινα πως αγαπάω πολύ αυτή τη δουλειά για να τα αλλάξω όλα.Άλλαξα μόνο μερικά που δεν τα άντεχα πια.
Εντέλει δεν αρκούσε αυτό,το κατάλαβα μόλις ήρθε η δεύτερη κρίση ,ύφεση οικονομική αλλά και ευκαιρία για κάθαρση και απαλλαγή από τα βαρίδια του παρελθόντος και νέο ξεκίνημα.


Λίγο η ομορφιά της φύσης και της παρέας λίγο η έφεση στο να εμμένω στα πράγματα που αγαπώ



μπήκα λοιπόν στη θέση του θεατή της ζωής μου και έτσι ένα απλά γοητευτικό και όμορφο χόμπι η μελισσοκομία γίνεται σιγά σιγά επάγγελμα και συνειδητοποιώ το πόσο απίθανα το γουστάρω και το δοκιμάζω ολοένα και περισσότερο.

Ξεκινάω να γράφω στον υπολογιστή και να φτιάχνω ιστολόγια όσοι παρακολουθείτε το παρόν μάλλον θα έχετε δει λίγο πολύ και τα υπόλοιπα.
Η ξεχωριστή και γλυκιά γεύση -του ήδιστου μελήματος μου- της μελισσοκομίας με κάνει να στρέψω όλη την ενέργεια μου στον τομέα αυτό και να παρατήσω οτιδήποτε άλλο που έτσι κι αλλιώς καρκινοβατούσε.
Τώρα παρέλαβα τις κυψέλες μου και τις μελισσούλες μου αδύναμες καχεκτικές κακοζωισμένες, σε σπιτάκια κακοσυντηρημένα -ερείπια σκέτα- να έρχονται απο άνυδρο κι αφιλόξενο τοπίο και ανοργάνωτους ποιμένες σε χέρια πιο φιλόξενα αν και χωρίς εμπειρία με θέληση να προσφέρουν.
Το πόσο άνυδρος ήταν το κατάλαβα αμέσως από το πόσο δηλητηριασμένες ήταν από τη δίψα-η έλλειψη νερού συμπυκνώνει το δηλητήριο και το κάνει πιο τοξικό- οπότε έστησα την πρώτη ποτίστρα με ένα παλιό βρυσάκι που στάζει για δυο μέρες πάνω στο ταβλάκι. Κόστος αγοράς μηδέν
εννοείται!!!




Τόσα χρόνια μέσα στα βιβλία... μού είναι εύκολο πια να μάθω από βιβλία, ενώ και τα ιστολόγια και οι υπολογιστές και οι φίλοι που έκανα εδώ βοήθησαν τα μέγιστα να αποκτήσω το είδος της γνώσης που ο καθένας επιζητά στη δουλειά του:Τη θεωρία συμπύκνωμα εμπειρίας και δράσης.

Ο ναυαγός από τα μαλλιά του πιάνεται κι εγώ έχω καμπόσα ευτυχώς.
Μπορώ λοιπόν να κάνω με τα υλικά που βρίσκω γύρω μου και είναι σχεδόν ή εντελώς δωρεάν αυτό που έκανα για άλλους; Θα δείξει λίαν συντόμως

Σας λέει τίποτε το όνομα amstel;


Στην υγειά μας λοιπόν και καλορίζικη η νέα αρχή κι αφού αδειάσουμε το καφάσι με τις μπύρες.
Θα μιλήσουμε για το πώς ένα άδειο καφάσι μπύρας -αξίας μηδαμινής- γίνεται μια άριστη κυψέλη.

Θα δούμε να μεταλλάσεται το μικρό μελισσοκομείο που τώρα ευδοκιμεί στα χαλάσματα που μεγάλωσε ο παππούς μου τον πατέρα μου και τα άλλα έξι αδέρφια του με τα ροζιασμένα του χέρια σαν δώρο θεού μαζί με κοφτερό μυαλό και ατσάλινα νεύρα να αντέξει τις κακιές τις μέρες της κατοχής και της ανείπωτης φτώχειας.



Το ερειπωμένο καλύβι δεν είχε ούτε καν πόρτα, ήταν γεμάτο με ένα τεράστιο βουνό από βάτα και πουρνάρια και συκιές όπως και το χωράφι γύρω γύρω.
Έκοβα με το βενζινοπρίονο, με το θαμνοκοπτικό και εντέλει διαπίστωσα ότι τα εργαλεία του παππού και της γιαγιάς μου[ και του πατέρα και της μάνας μου που από καπετάνιος και νοικοκυρά έγιναν και καλλιεργητές της Λευκαδίτικης γης παράγοντας κηπευτικά που ήταν ότι πιο γευστικό έχω δοκιμάσει όπου κι αν έχω πάει] ήταν ότι πιο αποτελεσματικό πέρασε από το χέρι μου για το συγκεκριμένο χώρο και είδος βλάστησης.
Έτσι και τα κατάφερα: έκαιγα τρείς μέρες και ακόμα δεν έχω τελειώσει με τα υπόλοιπα, για να έρθει στην κατάσταση που βλέπετε και να μπορεί να δεχτεί τα μελισσάκια μου προφυλαγμένα από τον αέρα στερεωμένα στο χαμηλό τοιχείο αντιστήριξης του αρχαίου πέτρινου μεσότοιχου.

Έτσι η καλομαθημένη μου μέση δεν θα κακοπάθει και τα μελίσσια θα γλυτώσουν την υγρασία του εδάφους.Καλού κακού έβαλα το παλιό διαλυμένο πορτόνι χωρισμένο στα δύο σαν βάση εξομάλυνσης.
'Εφτιαξα κι ένα άλλο πορτόνι απο τάβλες κρεβατιού παλιές και χρησιμοποιώντας μόνο ένα σφυρί καρφιά και το πριονάκι που κόβουμε τα πουρνάρια,καθώς και τα σφυρήλατα μεταλλικά εξαρτήματα του παλιού πορτονιού.


Μια ώρα μετά το τσίμπημα μιας μέλισσας, μόνο που καλά καλά δεν το κατάλαβα νόμιζα ότι άγγιξα σε κλαδί, όταν έσκυψα να πάρω ένα σκουπίδι που έπεσε μπροστά στα μελίσσια αλλά το διψασμένο έντομο έχει δηλητήριο που θα κάνει έναν άνθρωπο που το τσίμπημα της σφήκας το βιώνει σαν τσίμπημα κουνουπιού -μιλάω για το μέγεθος της αντίδρασης του οργανισμού- να πάρει τη μορφή τέρατος όπως θα δείτε το τσίμπημα στο κούτελο κάνει να πρηστεί τόσο το πρόσωπο που και σκορπιός δεν νομίζω να είχε τέτοια επίδραση.

για να δούμε τώρα την εξέλιξη τρείς μέρες μετά το τσίμπημα κι όχι τίποτε άλλο είχα να πάω και στο βαφτίσι ενός ανηψιού μου -γιού του ξαδέρφου μου που είναι από τους πιο έμπειρους μελισσοκόμους που ξέρω είναι ένα χρόνο μεγαλύτερος μου 41 και ασχολείται από τα 18 την πρώτη μέρα στην κτηνιατρική Θεσσαλονίκης.
Να με δεί έτσι ο Πέτρος και οι άλλοι φίλοι μελισσοκόμοι θα πέσει το κράξιμο!!!



πήγα λοιπόν σε ένα φιλαράκι φαρμακοποιό με τα γυαλιά μου εννοείται...και του λέω φτιάξε με, κοιτάει και δεν καταλαβαίνει,φτιάξε με λέω ξανά και σηκώνω τα γυαλιά, οπότε αντιλαμβάνεται το μέγεθος της ζημιάς προς επιδιόρθωση.
Θα σου δώσω ένα χαπάκι που θα σε κάνει άνθρωπο,και δε νομίζω να χρειαστεί και δεύτερο...
απίστευτο αλλά έτσι ακριβώς έγινε,αν και θεόπικρο είναι θαυματουργό.
Θα το κοιτάξω γιατί δεν θυμάμαι πως το λένε και θα το γράψω αύριο.


και την άλλη μέρα με τη χρήση ενός και μόνο χαπιού αντιινσταμινικού να έχω γίνει ξανά άνθρωπος εκεί που είχα πιστέψει ότι έμεινα τέρας πια!

Εντέλει το πρωί είχα ξεπρηστεί εντελώς και ήμουν ξανά θεογκόμενος...
έβαλα και τον κουστούμι μου με τη γραβάτα μου: γαμπρός ο δικός σας λέω!


Ετσι πήγα και στο βαφτίσι, όπου ο ανιψιός μου ο Αντρέας ήταν διακριτικότατος δεν ακούστηκε καν.Δεν μου έχει ξανατύχει ομολογουμένως να μην κλάψει το παιδί που βαπτίζεται.




Σήμερα λοιπόν στα γενέθλια μου έκανα ένα μεγάλο δώρο στον εαυτό μου του χάρισα ένα νέο δρόμο να πορευτεί.
Για να πορευτεί σαν άξιος και ιδιαίτερος επαγγελματίας πρέπει να αφήσει κανείς το στίγμα του στην καθημερινότητα του και ίσως επηρεάσει αν το αξίζει κι άλλους στις δικές τους καθημερινότητες.
Πήρα την απόφαση να πιάνω αέρα και να γίνεται χρυσός όχι για τα χρήματα αλλά για την αποτελεσματικότητα εκ του μηδενός.
Για όσους δεν το γνωρίζουν το κιβώτιο μπύρας έχει τρείς θαυμαστές ιδιότητες.
1.Είναι απο πλαστικό ανθεκτικό στη σκληρή χρήση και κατάλληλο για τρόφιμα και ποτά
2.Είναι κατάλληλο για βιομηχανική χρήση:στοιβάζεται πολλαπλά, αντέχει μεγάλο βάρος , αποθηκευεται σε ελάχιστο χώρο και
3. οι διαστάσεις του ταιριάζουν με της πιστοποιημένης ευρωπαικής κυψέλης για να μεταφέρεται με άνεση απο τα ίδια οχήματα μεταφοράς-φορτηγα και φορτηγάκια-Επιπλέον έχουν και το ίδιο ύψος.
Τα υπόλοιπα εξαρτήματα θα τα δούμε λεπτομερώς αυτά θα είναι αντίστοιχα της ευρωπαικής κυψέλης για να συνεργάζονται απόλυτα.