![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCAmhjfpq0nuwel8UafwIacM0j-vsSnimzew6QqxZ42HD1-Ja_a2G4mLZso7XJPDDvHzpzPu-mFkp_MA0CuJUQphQJ79JKkNPeqO3F7Y3xL7jt49vxdIqizcNA469-nm-wHLiBxD4O6sw/s400/1180767863420.jpg)
Μετά απο αποχή αρκετών εβδομάδων απο την καταγραφή στο ηλεκτρονικό μου ημερολόγιο των σκέψεων και βιωμάτων -για το οποίο φταίνε κάποιες ανακατατάξεις στον επαγγελματικό χώρο- επανέρχομαι φουριόζος να αναπληρώσω το χαμένο διάστημα της επαφής με τους φίλους και συναδέλφους του ιστολογίου.
Η υπόθεση κυψέλη Άμστελ καταλήγει μέχρι τώρα με τα εξης συμπεράσματα και παρατηρήσεις.
1.Οι μέλισσες ζούν και χτίζουν μέσα κανονικά ίσως και περισσότερο και καλύτερες θερμοκρασίες το καλοκαίρι αν και σκουρόχρωμη.
2.χτίζουν όχι όμως όπως θα περίμενε κανείς απο πάνω προς τα κάτω ξεκινώντας απο τα ξυλαράκια και το κομμάτι έτοιμης κηρήθρας -άκτιστης- που φέρει το καθένα τους, αλλά όπως έχουν μάθει δηλαδή απο κάτω προς τα πάνω.
Αυτό ίσως οφείλονταν στο ότι μπήκαν σαν όροφοι σε ξύλινες κυψέλες άρα η είσοδος τους ήταν απο κάτω.
'Εδρασα κλείνοντας τις εισόδους απο κάτω -με το ξύλινο εξάρτημα κλεισίματος για μεταφορά με δισκιά για εξαερισμό-και κάνοντας την είσοδο τους στην οροφή προσαρμόστηκαν άμεσα και βοηθήθηκε η κυψέλη με τον καλύτερο εξαερισμό και την προστασία απο σερσένια που δεν μπορούσαν να περάσουν τη σχισμή που ήταν στην οροφή[ μεταξύ τελάρου άμστελ και καπακιού ξύλινου που ρύθμισα με βίδες σαν αποστάτες ακριβείας].
Παρόλα αυτά οι μέλισσες δεν έχτισαν καθόλου στα ξυλαράκια και τις άκτιστες κηρήθρες που τους έβαλα.
Υποθέτω ότι αυτό έγινε επειδή δεν είχαν μεγάλη ποσότητα μελιού να αποθηκέυσουν, αφού τους έφτανε ο όροφος μιας και ήταν καινούριες στην περιοχή και δεν είχαν προσαρμοστεί στα δεδομένα των ανθοφοριών της.
Το πιστεύω αυτό αφού είδα ότι ήταν προσανατολισμένες σε ανθοφορία θυμαριού που έχει μεν η περιοχή αλλά δεν είναι η κύρια αφού το μέγιστο του πληθυσμού τους ήταν τον Άυγουστο.
Όταν έχτισαν κάποια τμηματικά πτερύγια το έκαναν απο κάτω προς τα πάνω και πάντως παράλληλα με τα πλαίσια και τα ξυλαράκια που είχαν.
Έκανα λοιπόν ένα πείραμα με το ποιο δυνατό απο τα μελίσσια ένα που ο πληθυσμός του θα γέμιζε με άνεση διόροφο.Έβαλα επιπλέον όροφο χωρίς πλαίσια μόνο με ξυλαράκια όπως εκείνα που έβαζα στα τελάρα Άμστελ να δώ τι θα γίνει.Γέμισε σε σύντομο χρονικό διάστημα με πτερύγια γεμάτα με μέλι τα οποία είχαν κολληθεί όμως και στα ξυλαράκια αλλά και στα πλαινά του ξύλινου ορόφου όπως και στα τελάρα άμστελ.
3.ο τρύγος ωμής κηρήθρας είναι ιδιαίτερα μπελαλίδικος και με πολλές απώλειες σε πληθυσμό επειδή αφενός δεν χρησιμοποίησα ποτέ καπνό- Ήθελα να βγάλω μέλι ΆΚΑΠΝΟ όπως και έγινε-αφετέρου τα μελίσσια μου είναι ιδιαίτερα επιθετικά απο όταν τα πήρα περνάνε απο την αναγνώριση στην επίθεση σαν να επρόκειτο για αφρικάνικες.
4.εφάρμοσα την καταδρομική βραδυνή επίσκεψη και πέτυχα αφενός να δρώ με στολή χωρίς να στάζω μέσα στο μεσημέρι και τη ζέστη αλλά και χωρίς βάζω σε κίνδυνο τους περαστικούς απο την αυξημένη επιθετικότητα του τσαντισμένου σμήνους.
5.όταν δεν άνοιγα αρκετά την κυψέλη με άφηναν χωρίς να ορμήσουν, άν όμως πήγαινα να κάνω κάτι που έπαιρνε χρόνο τότε ακόμα και το βράδυ γινόταν Ο χαμός: μιλαμε για εφόρμηση ομαδική.
Το πρόβλημα αυτό μου το έλυσε εν μέρει η αλλαγή εισόδου απο πάνω. αφού δεν ήταν εύκολο να εφορμήσουν ομαδικά όπως γίνεται με το πέσιμο τους στην είσοδο απο κάτω που πέφτουν ομαδικά σαν πυροσβέστες στον σωλήνα...
6.κάθε φορά έπρεπε να πλένω τη στολή για να μην μυρίζουν φερομόνη αλλοιώς ορμούσαν απο 70 μέτρα μακριά και μέτραγα κάθε φορά 10-30 κεντριά. πολλές φορές με κέντριζαν ακόμη και πάνω απο χοντρό τζίν μυρίζοντας προφανώς που είχε φθαρεί περισσότερο, αλλά και πάνω απο τα δερμάτινα γάντια του μελισσοκόμου. Αναγκάστηκα να πάρω γάντια κηπουρικής χοντρά δερμάτινα οπότε και έπαψε το πρόβλημα και καινούριο τζίν που το φόραγα απο μέσα.
7.το μέλι που έκανα το παρήγαγα αλα παλαιά με στύψιμο των παλαιότερων κηρήθρων ελευθερώνοντας πλαίσια από κηρήθρες μαύρες όσο μπορούσα ώστε να ανανεωθούν οι κηρήθρες και να πάρω μέλι πλούσιο σε αρώματα, -δεδομένου ότι με τσάντισε απο την αρχή το καπνιστήρι το κατήργησα άπαξ- οπότε είναι εξαιρετικά αρωματικό και πλούσιο σε γεύση το μέλι. Βελούδινη γεύση και αρώματα απο θυμάρι φασκόμηλο ρείκι αγριολούλουδα ρουπάκι και χρώμα άπαιχτο λίγο πιο ανοιχτόχρωμο απο του θυμαριού.
Όσον αφορά ποσότητα: οι έξι κυψέλες 4 κανονικές και 2 πενταράκια μου έδωσαν απο 4 πλαίσια μέλι η κάθε μία κανονική -περίπου δίκιλο το καθέ πλαίσιο- έτσι έφτασε για την οικογένεια και για όλους τους φίλους και το συγγένειο. καμιά -20- εικοσαριά βαζάκια 500γρ με μέλι και μερικά με κηρήθρα.
Τα δύο πενταράκια δεν τα άγγιξα απλά τους πήρα γεμάτα πλαίσια και τους έβαλα μισογεμάτα αν και είναι γεμάτα τώρα πια όπως δεν πηρα και από τον όροφο με τα πτερύγια εκτός απο ένα δύο που δοκίμασα να πάρω στην αρχή και μου ξεκόλλησαν επειδή ήταν κολλημένα και στα πλάγια του ορόφου.
Αλλά τον έκανα καινούρια κυψέλη αφήνοντας τον ορφανό.Αν τα πάει καλά τον αφήνω για του χρόνου άν όχι τον κόβω μέσα στον χειμώνα.
Συμπερασματικά
Μέχρι τώρα όλα πάνε καλά και είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος με το αποτέλεσμα αφού και το ζωικό κεφάλαιο παραμένει και μάλιστα δυνατό, αλλά και το προιόν ήταν αρκετό αναλογικά, ποιοτικά δε έχω ακούσει πολύ καλά λόγια απο όσους δοκίμασαν εγώ δε το βρίσκω πολύ του γούστου μου και ένα δυό φορές που έκλεισε ο λαιμός μου απο τα μπυρόνια βοήθησε τα μέγιστα η κουταλίτσα μέλι βάλσαμο σκέτο.
ΗΔΙΣΤΟ ΜΕΛΗΜΑ λοιπόν και καλή αρχή.
5 σχόλια:
Μπραβο Νικο παντα τετοια.
Η ουσια για εμας τους ερασιτεχνες(χομπιστες) ειναι να το απολαμβανουμε οσο περισσοτερο μπορουμε.
Ξανασκέψου τι κάνεις και συλλογήσου αν ήσουν μέλισσα αν ήθελες να σου συμπεριφέρονται έτσι.
Την επόμενη φορά αντί για καπνό (δεν έχει διαφορά στην ποιότητα του μελιού και μην ακούς διάφορα), μιας και δεν τον θες και επιμένεις να εξοντώνεις τις μέλισσες που κατά τα άλλα τις αγαπάς και τις προσέχεις, να χρησιμοποιήσεις νερό (με ένα ψεκαστηράκι).
αγαπητέ Βασίλη
να ξεκαθαρίσουμε ότι όλα αυτά που αναφέρω γίνονται για να μην ενοχλείται το μελίσσι κι όχι για τη γεύση ή το άρωμα του μελιού, και κατάφερα μέσα από τους πειραματισμούς μου να είναι ελάχιστη η ενόχληση που προξενώ.Ακριβώς επειδή σκέφτομαι όπως σωστά προτείνεις,όμως μην ξεχνάς ότι είμαι καινούριος στο χώρο και πρέπει να πάθω για να μάθω.
Διαφωνώ με το ψέκασμα με νερό που λές -το δοκίμασα-δεν είναι καλή λύση γιατί τους δημιουργεί πρόβλημα ασφυξίας όπως και ο καπνός πανικό πυρκαιάς.
Δεν με ενδιαφέρει μόνο ο εαυτός μου και το τι θα πάρω απο το μελίσσι. Νομίζω ότι οι απώλειες είναι δεδομένες όσο κι άν προσέξει κανείς αφού μέχρι να σε συνηθίσουν και να διαπιστώσουν ότι δεν τους κάνεις κακό αλλά καλό είναι σίγουρο ότι θα σε αντιλαμβάνονται σαν απειλή.
Απόδειξη αυτού είναι ότι τώρα πια μπορώ να τις επισκεφτώ χωρίς στολή και χωρίς καπνό αφού τις επισκέπτομαι μόνο για να τους προσφέρω ότι μπορώ.
Όσο για τη διαφορά στη γεύση του μελιού είναι τεράστια κι όχι αμελητέα όπως λές Βασίλη,
δοκίμασα μέλι φίλου και γείτονα και είναι κατα πολύ υποδεέστερο σε άρωμα και γεύση τα έχει δε δίπλα σε μένα και τα χειρίζεται με αντίστοιχο τρόπο.
Το ακάπνιστο μέλι στο λέω με σιγουριά είναι κατα πολύ διαφορετικό και δεν ακούω άλλους σου λέω την εμπειρία μου.
Να προσθέσω λίγο δύο παρατηρήσεις που δημιουργούν διαφορά στο αποτέλεσμα,
-φρεσκοβαμένες κυψέλες καλοσυντηρημένες
-απολύμανση με ξύδι σπιτικό και ξέπλυμα
-καλός εξαερισμός
-καμία χρήση φαρμάκου ή άλλου σκευάσματος
-καμία χρήση ταίσματος εκτός αν λιμοκτονούν προς το τέλος του χειμώνα
-ποτίστρες γυάλινες με πόσιμο νερό{ότι πίνω εγώ πίνουν και οι μέλισσες μου} το οποίο το συμπληρώνω το καλοκαίρι κάθε μέρα [μισο λίτρο περίπου η κάθε κυψέλη]
Δημοσίευση σχολίου