ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΞΥΛΙΝΗΣ ΚΑΛΥΒΑΣ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟΥ

Ο ΑΡΙΣΤΑΙΟΣ

Ο Αρισταίος δημιουργός του λαδιού, του κρασιού, του μελιού, του τυριού, των βοτάνων, της χρήσης το πετρελαίου, της στέρνας, ο θεοποιημένος ήρωας της μυθικής εποχής των Πρωτοελλήνων (Πλίνιος Nat.Hist. VII 199, Νόννος Ε. 258 κ. εξ.)..
Γλυπτό από το Μουσείο Λούβρου.

Ο Αρισταίος  όπως καθορίζεται από την Ελληνική παράδοση της προϊστορίας την καλούμενη μυθολογία ήταν ο θεοποιημένος ήρωας δημιουργός και προστάτης:
των βοσκών και της τυροκομίας,
της μελισσοκομίας του μελιού και του υδρομελιού πριν το κρασί,
της αμπελοκαλλιέργειας και του κρασιού,
της ελαιοκαλλιέργειας για τις ελιές και το λάδι,
της άλεσης του πετρελαίου για την άσφαλτο και την αδιαβροχοποίηση των πλοίων,
των φαρμακευτικών βοτάνων,
Ο προστάτης του κυνηγιού , και των άνεμων που παρείχαν κάποια ανάπαυλα από τον καύσωνα του κατακαλόκαιρου.

Αρισταίος ο θεοποιημένος ήρωας της μυθικής εποχής των Πρωτελλήνων Πελασγών.
Μουσείο Λούβρου Ρωμαϊκό αντίγραφο

Το όνομά του προέρχεται από την ελληνική λέξη Αρίστος , «άριστος» ή «πιο χρήσιμος."

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΑΙΟΥ

ΓΟΝΕΊΣ

[1] ΑΠΟΛΛΩΝ & KYΡΗΝΗ (Ησίοδος Κατάλογοι Γυναικών Frag 93, Πίνδαρος Πυθίου 9 ant3, Βακχυλίδης Frag 45, ο Παυσανίας 10.17.3, ο Διόδωρος ο Σικελιώτης 4.81.1, Υγίνος Fabulae 161, Υγίνος Astronomica 2.4, Οβίδιος Fasti 1.363, ο Βιργίλιος Γεωργικά 4.320, Νόννο Διονυσιακά 5.212 & 13.253)
[2] ΟΥΡΑΝΟΣ & ΓΑΙΑ (Ελληνική Λυρική IV Βακχυλίδης Frag 45)
[3] ΚΑΡΥΣΤΟΣ (Ελληνική Λυρική IV Βακχυλίδης Frag 45)

ΑΠΌΓΟΝΟΣ

[1] ΑΚΤΑΙΟΝ (από Αυτονόη) (Απολλόδωρος 3.30, Καλλίμαχος Ύμνος V Το Bath της Παλλάδος 106, Παυσανίας 10.17.3, ο Διόδωρος ο Σικελιώτης 4.81.1, Υγίνος Fab 181, Υγίνος Astronomica 2.4, Διονυσιακά 5.212)
[2] ΜΑΚΡΗΣ (Αργοναυτικά 4.1128 )
[3] ΧAΡMOS, Καλλικάρπου (Διόδωρος Σικελιώτης 4.81.1)

ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΊΑ

Αρισταίος, αρχαία μυθική θεότητα ήρωας που λατρευόταν σε διάφορα μέρη της Ελλάδας, όπως στη Θεσσαλία, και τη Βοιωτία, αλλά κυρίως στα νησιά του Αιγαίου, του Ιονίου και της Αδριατικής θάλασσας, η οποία κάποτε κατοικήθηκε από τους Πελασγούς [Πρωτοέλληνες].

 Τα διαφορετικά στοιχεία για τον Αρισταίο, που κάποτε ήταν ένας θνητός, και ανέβηκε στην αξιοπρέπεια ενός ήρωα θεού μέσα από τα οφέλη που είχε  η ανθρωπότητα από τη δράση του, φαίνεται να έχουν προκύψει σε διάφορα μέρη και ανεξάρτητα το ένα από το άλλο, έτσι ώστε να αναφέρεται σε πολλά διαφορετικά όντα , τα οποία στη συνέχεια εντοπίστηκαν ενωμένοι σε ένα κοινό μυθικό πρόσωπο ήρωα θεοποιημένο που κατά τις εκστρατείες του επίσης θεοποιημένου Διόνυσου επειδή διέδωσε σε όλο το γνωστό κόσμο αυτές τις ανακαλύψεις και εφευρέσεις.Μνημεία τους υπάρχουν μέχρι στην Ινδία

Έχει περιγραφεί είτε ως γιος του Ουρανού και της Γης, ή σύμφωνα με μια γενικότερη παράδοση, ως γιος του Απόλλωνα από την Κυρήνη, την εγγονή του Πηνειού [Peneius].
 Άλλες περισσότερο τοπικές παραδόσεις, καθορίζουν σαν τον πατέρα του τον Χείρωνα ή τόν Κάρυστο. (Διόδ. Iv. 81, & γ .; Απόλλωνα. Rhod. Iii. 500, και γ. Με τη Σχολ .; Pind. Pyth ix. 45, και γ.)

Οι ιστορίες για τα νεανικά του χρόνια είναι θαυμάσιες, και τον  δείχνει ταυτόχρονα ως τον αγαπημένο των θεών.
Η μητέρα του Κυρήνη είχε μείνει μακριά από τον Απόλλωνα στο όρος Πήλιο. Στη Λιβύη όπου βρήκε την τόλμη να παλέψει με ένα λιοντάρι η Κυρήνη πήρε το όνομά της, και εκεί γέννησε τον Αρισταίο.
Αφού  μεγάλωσε, ο Αρισταίος πήγε στη Θήβα της Βοιωτίας, όπου έμαθε από τον Χείρωνα και τις μούσες τις τέχνες της θεραπείας και της προφητείας. Σύμφωνα με ορισμένες δηλώσεις παντρεύτηκε την Αυτονόη, την κόρη του Κάδμου, η οποία του γέννησε αρκετούς γιους, το Χάρμο,[Charmus], Καλαίκαρπο,[Calaicarpus], Ακταίων, και Πολύδωρο. (Ησίοδος. Theog. 975.)

Μετά τον ατυχή θάνατο του γιου του Ακταίων, έφυγε από τη Θήβα και πήγε να μείνει στο Κείος, οι κάτοικοι του γλύτωσαν από μια καταστροφική ξηρασία, με την ανέγερση ενός βωμού του Δία [Icmaeus]. Αυτό οδήγησε σε μια αναγνώριση του Αρισταίου μαζί  με τον Δία στο Κείος.

Από εκεί επέστρεψε στη Λιβύη, όπου η μητέρα του προετοιμάζει  τον στόλο, με το οποίο έπλευσε προς τη Σικελία, μαζί με το στόλο του Διονύσου επισκέφθηκε πολλά νησιά της Μεσογείου αλλά και χώρες πέρα από αυτή, και για ένα διάστημα κυβέρνησε  στη Σαρδηνία.Το γεγονός αποδεικνύεται από αναφορές σε κείμενα και μνημεία αφιερώματα που φτάνουν στη Ινδία, την Περσία την Αίγυπτο οι οποίες διατείνονται πως γεννήθηκε εκεί .
Από τα νησιά αυτά η λατρεία του εξαπλώθηκε πάνω από τη Μεγάλη Ελλάδα Magna Graecia και άλλες ελληνικές αποικίες. Επιτέλους πήγε στη Θράκη, όπου ξεκίνησε στα μυστήρια του Διονύσου, και αφού κατοικούσε για κάποιο χρονικό διάστημα κοντά στον Αίμο, όπου ίδρυσε την πόλη της Αριστάεον [Aristaeon], ο ίδιος εξαφανίστηκε. (.. Comp Παυσ x 17 § 3).

Ο Αρισταίος είναι ένας από τους πιο ευεργετικούς θεοποιημένους ήρωες της μυθικής- προϊστορικής εποχής που περιγράφη η Ελληνική μυθολογία: Λατρεύτηκε ως ο δημιουργός και προστάτης των κοπαδιών και των βοσκών του τυριού, του αμπελιού και του κρασιού, της μελισσοκομίας και της παραγωγής μελόκρασου πριν το κρασί, της ελιάς και του λαδιού, δίδαξε τους άνδρες να κυνηγούν και να κρατούν τις μέλισσες.
Απέτρεψε τις πυρκαγιές από τη  ξηρασία λόγω της θερμότητας του ήλιου και άλλες αιτίες της καταστροφής λόγω πυρκαγιάς και ξηρασίας με τις στέρνες σε αγρούς και σπίτια γιαυτό έδωσαν στο δροσιστικό άνεμο του καλοκαιριού το όνομα του.

Τα οφέλη που είχαν καρπωθεί οι άνθρωποι, διέφεραν σε διαφορετικές θέσεις ανάλογα με τις ιδιαίτερες ανάγκες τους:
Στον Κείο, ο οποίος ήταν πολύ εκτεθειμένος σε θερμότητα και την ξηρασία, μέσω της συλλογής της βροχής και κατανομής του ως δροσιστικού με τον καλοκαιρινό άνεμο.
Στη Σάμο έδωσε τη γνώση για το κρασί και το αμπέλι.
Στη Θεσσαλία και την Αρκαδία ήταν ο προστάτης των κοπαδιών και των μελισσών. (Βιρτζ. Γεωργ. Θ. 14, iv. 283, 317.) Justin (xiii. 7)
Ρίχνει τα πάντα σε σύγχυση η περιγραφή του ως Νόμιος και Αγρεύς [Nomios και Agreus], τα οποία είναι μόνο επώνυμα του Αρισταίου.
Σεβόμενοι τη θεότητα του ήρωα φέρουν παραστάσεις της πάνω σε αρχαία νομίσματα.

AGREUS (Agreus), ένας κυνηγός, εμφανίζεται ως επώνυμο του Πάνα και Αρισταίος. (. Pind . Pyth ix 115?.. Apollon Rhod iii 507?.... Διόδ iv 81?. Hesych SV ?. Σαλμάς . Ad Solin σελ 81.).

NO'MIUS (Noumios), ένα επώνυμο των θεοτήτων προστασίας των βοσκοτόπων και των βοσκών, όπως ο Απόλλων, Παν, Ερμής, και Αρισταίος. (Aristoph. Thesmoph. 983?.. Anthol Palat ix 217?.. Callim Ύμνο στην Apoll.. 47.)

Πηγές:
 1.''Λεξικό της Ελληνικής και Ρωμαϊκής, Βιογραφιών και μυθολογίας''.
2. Διόδωρου Σικελιώτη''ιστορική βιβλιοθήκη: ήρωες και ημίθεοι των Ελλήνων''

ΚΛΑΣΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΑΝΑΦΟΡΕΣ

ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΑΙΟΥ

Ο Απολλώνιος ο Ρόδιος, Αργοναυτικά 2. 498 ff (trans Rieu.) (Ελληνική επική C3rd π.Χ.):
. "Τα ξημερώματα οι άνεμοι Etesian  φυσούσαν σε πλήρη ισχύ, όπως κάνουν σε όλο τον κόσμο με διάταγμα από τον Δία.
Λαογραφικά λένε συνήθως μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια βοσκοπούλα που ονομάζονταν Κυρήνη, η οποία  έβοσκε τα κοπάδια της στα νερό λιβάδια του Πηνειού ποταμού και ήταν παρθένα.
Αλλά μια μέρα, όταν έφερε τα πρόβατα της κάτω από το ποτάμι, ο Απόλλων την έκλεψε και τη μετέφερε μακριά,  στην μακρινή Λιβύη κοντά στο [Myrtosian] Όρος.
 Εκεί τον γεννήθηκε ένας γιος που ονομάζεται Αρισταίος, ο οποίος λέγεται τώρα [στα cornlands της Haimonia] ως (Agreus)  κυνηγός και ( Nomios) ο Ποιμένας .
Η Κυρήνη έμεινε στη Λιβύη με διαταγή από τον Απόλλωνα, ο οποίος σε ένδειξη της αγάπης του την έκανε μια Νύμφη που έγινε και κυνηγός με το δώρο μιας μακράς ζωής .
Αλλά πήρε βρέφος γιο του μακριά για να ανατραφεί από τον Χείρωνα  (Chiron) στη σπηλιά του.
Όταν το παιδί είχε μεγαλώσει στις θείες Μούσες  τον βρήκε μια νύμφη, τον δίδαξε την τέχνη της θεραπείας και της προφητείας, και τον έκανε ο βοσκός όλων των κοπαδιών τους που βοσκούσαν στην [Athamantian] πεδιάδα στην Φθία, στο στρογγυλό Όρος Όθρυς και στην κοιλάδα των ιερών ποταμών Απιδανού.
Ήρθε μια στιγμή, όμως, όταν ο Αρισταίος  μετανάστευσε.
Ο αστέρας Σείριος έκαιγε -μάλλον αναφέρεται σε διχόνοια- τα μινωικά νησιά από τον ουρανό, και οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να βρουν καμία μόνιμη θεραπεία για το πρόβλημα μέχρι  ο βασιλιάς Aπόλλωνας να βάλουν στο κεφάλι τους την ιδέα  να στείλουν για να ειδοποιήσουν τον Αρισταίο.
Έτσι, όπως είχε εντολή από τον πατέρα του, ο Αρισταίος πάει να συνενώσει τη Παράσσιο φυλή, οι οποίοι είναι απόγονοι του Λυκάονα, αριστερά από τη Φθία, και εγκαταστάθηκε στην Κέα.
Σήκωσε ένα μεγάλο βωμό στο θεό Δία και έκανε τελετουργικές προσφορές στους λόφους για τον αστέρα Σείριο-Σκύλο και στον Δία, τον ίδιο τον Υιό του Κρόνου.
Σε απάντηση, ο Δίας έδωσε εντολές και οι άνεμοι Etesian-Άριστοι ανανέωσαν τη γη για σαράντα ημέρες.
Οι ιερείς της Κέας εξακολούθησαν να κάνουν σε ετήσια βάση θυσία πριν από την ανατολή του αστέρα Σείριου-Σκύλου. "

Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης, Βιβλιοθήκη Ιστορίας 4. 81. 1 (trans Oldfather.) (Έλληνας ιστορικός C1st π.Χ.):
«Ο Αρισταίος ήταν γιος του Απόλλωνα και της Κυρήνης , την κόρη του Υψέος [Hypseus] γιος του [του ποταμού] Πηνειού, και ο τρόπος της γέννησης του δίνεται από ορισμένους συγγραφείς των μύθων ως εξής: Απόλλων ερωτεύτηκε με μια παρθένα με όνομα  Κυρήνη, η οποίος είχε μεγαλώσει στη γειτονιά του Πηλίου και ήταν αξεπέραστης ομορφιάς , και τη μετέφερε μακριά από εκεί σε εκείνο το τμήμα της γης της Λιβύης, όπου σε μεταγενέστερους χρόνους ίδρυσε μια πόλη και την ονόμασαν, μετά από αυτήν Κυρήνη.
Τώρα Απόλλων γέννησε από τη Κυρήνης ένα γιο τον Αρισταίο και το έδωσε ενώ ήταν ακόμα ένα μωρό στα χέρια των Νυμφών να το γαλουχήσει, και οι τελευταίες του χάρισαν τρία διαφορετικά ονόματα, αποκαλώντας τον, δηλαδή, Nόμιος [Βοσκός], Αρισταίος, και Argeus [ο κυνηγός].
Έμαθε από τις Νύμφες πώς για να πήζει το γάλα [δηλαδή πώς να κάνει το τυρί], να κάνει κυψέλες μελισσών, και να καλλιεργεί ελιές, και ήταν ο πρώτος που ανέθεσε  στους άνδρες αυτά τα θέματα.
Και λόγω του πλεονεκτήματος που ήρθε από αυτές τις ανακαλύψεις οι άνδρες που είχαν λάβει τις ευεργεσίες του παρέσχεσαν προς τον Αρισταίο τιμές ήρωα ίσες με εκείνες που προσφέρονται στους θεούς, όπως είχαν κάνει και στην περίπτωση του Διόνυσου.[άρα και ο Διόνυσος ήταν θνητός ήρωας θεοποιημένος της μυθικής προϊστορικής εποχής]
Μετά από αυτό, λένε, ο Αρισταίος πήγε στη Βοιωτία, όπου παντρεύτηκε μία από τις κόρες του Κάδμου, την Αυτονόη από την οποία γεννήθηκε ο Ακταίων , οι οποίοι μύθοι αφορούν, πως κομματιάστηκε από τους δικούς τους σκύλους . . .

Όσο για τον  Αρισταίο, μετά το θάνατο του Ακταίονα, μας λένε, πήγε στο μαντείο του πατέρα του Απόλλωνα, ο οποίος προφήτευσε σ 'αυτόν ότι ήταν να αλλάξει το σπίτι του στο νησί της Κέας ... και του είπε επίσης τις τιμητικές διακρίσεις που θα του γίνονταν μεταξύ των Κείων. Για αυτό  έπλευσε στο νησί  , αλλά από μια πληγή επικράτησε σε όλη την Ελλάδα η θυσία που πρόσφερε ήταν εκεί για λογαριασμό όλων των Ελλήνων. Και δεδομένου ότι η θυσία έγινε κατά τη στιγμή της ανόδου του αστεριού Σείριος (Sirius), η οποία είναι η περίοδος όταν τα μελτέμια συνήθως πνέουν, τότε τα λοιμώδη νοσήματα, όπως μας λένε, έφτασαν στο τέλος τους. Τώρα ο άνθρωπος που συλλογίζεται επάνω σε αυτήν την περίπτωση μπορεί εύλογα να θαυμάσει την περίεργη τροπή που πήρε η τύχη; Για τον ίδιο άνθρωπο που είδε τον γιο του να θανατώνεται  από τα σκυλιά να θέσει επίσης τέλος στην επιρροή του άστρου που, απ 'όλα τα αστέρια του ουρανού, φέρει το ίδιο όνομα [δηλαδή ο Σείριος ο αστέρας σκύλος] και θεωρείται ότι  έχει φέρει  μια καταστροφή της ανθρωπότητας. Με τον τρόπο αυτό ήταν υπεύθυνος για τη διάσωση των ζωών των υπολοίπων.

Έχουμε ακόμη πληροφορηθεί ότι ο Αρισταίος άφησε απογόνους πίσω στο νησί της Κέας και στη συνέχεια επέστρεψε στη Λιβύη, από όπου και με τη βοήθεια της μητέρας του και μιας Νύμφης, έγινε αποβίβαση στο νησί της Σαρδηνίας.
Εδώ έκανε το σπίτι του, και αφού αγαπούσε το νησί λόγω της ομορφιάς του, έθεσε ως στόχο φυτεύσεις σε αυτό, και το έκανε όλο γεμάτο με καλλιέργειες, ενώ παλαιότερα είχε γίνει άγονο. Εκεί γέννησε δύο γιους, Χάρμο και Καλλίκαρπο.
Μετά από αυτό επισκέφθηκε άλλο νησί όπου και πέρασε κάποιο χρονικό διάστημα, στην Σικελία, όπου, λόγω της αφθονίας των φρούτων στο νησί, και το πλήθος των κοπαδιών που βόσκουν εκεί, ήταν πρόθυμος να εμφανίσει στους κατοίκους της τις ευεργεσίες που ήταν να παραχωρήσει. Κατά συνέπεια, μεταξύ των κατοίκων της Σικελίας, ο Αρισταίος έλαβε ιδιαίτερη τιμή ως ήρωας θεός, ιδιαίτερα από εκείνους που συγκομίζουν τον καρπό της ελιάς.
Και τέλος, καθώς οι μύθοι λένε, επισκέφθηκε τον Διόνυσο στην Θράκη και μυήθηκε  στις μυστικές ιεροτελεστίες του, και κατά τη διάρκεια της παραμονής του εκεί  έμαθε από τον Διόνυσο πολύ χρήσιμες γνώσεις.
Και μετά από κατοικία κάποια στιγμή στη γειτονιά του Αγίου Αίμου δεν είχε δει πάλι τους άνδρες, και έγινε ο αποδέκτης της αθάνατης τιμής όχι μόνο μεταξύ των Ελλήνων αλλά και μεταξύ των βαρβάρων της περιοχής. "

Πηγή
http://www.theoi.com/Georgikos/Aristaios.html
http://www.neokoroi.org/religion/gods/aristaios
http://www.mlahanas.de/Greeks/Mythology/AristaeusBosioLouvreLL51.html
http://www.hellenicaworld.com/Art/Paintings/en/GreekMythology.html
https://gr.pinterest.com/nessunessunos/%CE%B1%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%B9%CE%BF%CF%83-aristaios/?etslf=5061&eq=%CE%91%CE%A1%CE%99%CE%A3%CE%A4%CE%91%CE%99%CE%9F%CE%A3

Η ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΜΠΑΙΝΕΙ ΜΕ ΤΟ ΤΣΟΥΒΑΛΙ ΚΑΙ ΒΓΑΙΝΕΙ ΜΕ ΤΟ ΒΕΛΟΝΙ

Η οικονομική δυσπραγία είναι απλά ένα σύμπτωμα της αρρώστιας της Ελλάδας, η οποία επεκτείνεται σε κάθε επίπεδο, και ενώ τα συμπτώματα τα βλέπουμε δεν βλέπουμε την ενημέρωση για την γενική εικόνα του ασθενή: της Ελλάδας δηλαδή, διαχρονικά.

Σας την παρουσιάζω ως ενδιαφέρουσα εικόνα του ασθενή για να έχουμε μια εικόνα ούτε αισιόδοξη ούτε απαισιόδοξη όπως είναι με τεχνικούς όρους.

Μου έκανε εντύπωση το πως με ένα διάγραμμα καταλαβαίνει κανείς που ακριβώς βρισκόμαστε και τι μας περιμένει.

Κυρίες και κύριοι έχουμε ακόμα μεγάλη ανηφόρα να διανύσουμε οπότε προετοιμαστείτε κατάλληλα.

Ισχύει στην εικόνα που βλέπουμε η παροιμία: ''Η αρρώστια μπαίνει με το τσουβάλι και βγαίνει με το βελόνι''.

Επιπλέον σε ένα δύσκολο περιβάλλον παγκοσμίως όπου η ασφάλεια γίνεται ανασφάλεια με τη τρομοκρατία, τις αναταραχές σε κάθε τομέα κοινωνικό και φυσικό δείχνουν πως το κρεβάτι του πόνου του ασθενούς δείχνει πολύ ασφαλές καταφύγιο.Κακά τα ψέματα η χώρα μας μπορεί να υποφέρει από τα διάφορα οικονομικά και συνεπόμενα προβλήματα όμως δείχνει ως όαση ασφάλειας με όσα μαθαίνουμε να συμβαίνουν.

Όσο κι αν φαντάζει κοινότοπο πάντα υπάρχουν και χειρότερα και τα βλέπουμε συνεχώς να συμβαίνουν παντού.
Δείγματα για το μεγάλο ασθενή: τη παγκόσμια κοινότητα, βλέπουμε επίσης γύρω μας, προκύπτουν από τα ακραία καιρικά φαινόμενα, τα αλλοπρόσαλλα μηνύματα της φύσης σε κάθε τομέα μεταξύ αυτών στη μελισσοκομία στη γεωργία στη κτηνοτροφία, τα αυξανόμενα φαινόμενα τρέλας και ακροτήτων σε κοινωνικό επίπεδο απερίγραπτα εγκλήματα και αλλοπρόσαλλες συμπεριφορές.

Σε προσωπικό επίπεδο η όλη αυτή κατάσταση επηρεάζει τον άνθρωπο είτε το θέλει είτε όχι, είναι μια μεταδοτική αρρώστια η κατήφεια και την βλέπω να μη μας αφήνει σε ησυχία για πολλά χρόνια ακόμη.

Η αλλαγή σε κοινωνικό και φυσικό επίπεδο επηρεάζει απολύτως αρνητικά τη μελισσοκομία και οφείλουμε να προστατέψουμε τις μικρές μας εργάτριες καταργώντας ιδεοληψίες του παρελθόντος.

Θα πω για τις δικές μου ιδεοληψίες και ίσως βρείτε κάπου εκεί και τις δικές σας.
Ως ερασιτέχνης είχα την πολυτέλεια να παράγω μέλι από μελίσσια που δεν ταΐζονταν και δεν μετακινούνταν με μικρή παραγωγή για την οικογένεια και φίλους.
Παρατηρώ έπειτα από χρόνια ενασχόλησης [από το 2009-2016] με τον τρόπο που σας είπα πως κάθε χρόνο:
1. Η παραγωγή μικραίνει στην ίδια περιοχή με ίδιο αριθμό μελισσιών ίσως και μικρότερο στη περιοχή, με καλύτερες συνθήκες μελισσοκόμου και μελισσοκομείου.

2.Οι απώλειες σμηνών από συνενώσεις λόγω αδυναμίας μεγαλώνουν

3.Οι εχθροί της μέλισσας εναλλάσσονται άλλοτε είχαμε το σκώρο, άλλοτε τις σφήκες,  άλλοτε τη ξηρασία, άλλοτε τη βροχή, άλλοτε το κρύο άλλοτε τη ζέστη,άλλοτε τον αέρα, άλλοτε την πυρκαγιά, άλλοτε το σεισμό και τελειωμό δεν έχει.

4.Επιπλέον η οικονομική δυσπραγία κάνει  το μέλι και τα υπόλοιπα προϊόντα να δυσκολεύονται  να διατεθούν, και παρόλο που καθετί που χρησιμοποιεί ο μελισσοκόμος ακριβαίνει το μέλι -και τα υπόλοιπα προϊόντα κυψέλης- τείνει να γίνει πανάκριβο είδος πολυτελείας, που είτε εξευτελίζεται από τα σούπερ μάρκετ μέσω εξευτελισμένων οικονομικά ξένων κι Ελλήνων μελισσοκόμων ή και προϊόντων νοθείας, ώστε έτσι ή αλλιώς  το ελληνικό προϊόν κυψέλης ποιότητας κρατιέται σε επίπεδα δυσπρόσιτα για το ευρύ αγοραστικό κοινό ενώ η συνολική εθνική παραγωγή ολοένα και συρρικνώνεται.

Πρέπει να δούμε αλλιώς το πράγμα.
Αφού η φύση και η κοινωνία γύρω μας αλλάζει ραγδαία προς το χειρότερο οφείλουμε να προσαρμοστούμε για να προστατεύσουμε και να προστατευτούμε.

Οι λύσεις που βρίσκω ως μη ειδικός και μάλλον άσχετος, ως ερασιτέχνης είναι οι εξής:

Α.Τα μελίσσια πρέπει να ταΐζονται  όλες τις εποχές για λόγους ασφαλείας με λίγη τροφή αλλά σταθερά και καλής ποιότητας εφόσον είναι μη μετακινούμενα αλλά και στα μετακινούμενα βοηθάει εξίσου.
Αν περιμένουμε ένα μέσο όρο 13 κιλά μελιού οφείλουμε να δώσουμε από 100 κιλά σιρόπι δηλαδή 50 κιλά ζάχαρη, αυτό σημαίνει σε 48 εβδομάδες του χρόνου δύο κιλά  σιρόπι 50-50  ανά κυψέλη την εβδομάδα το μέγιστο και μια κουταλιά του γλυκού γύρη.
Το έξοδο για κάθε κυψέλη με βάση τα παραπάνω είναι 120 ευρώ με τιμές λιανικής, όσο λοιπόν περιοριστεί αυτό το νούμερο τόσο μεγαλύτερο το κέρδος για τον... μελισσοτρόφο. Ενώ το κέρδος προέρχεται από τα υπόλοιπα προϊόντα κυψέλης άρα όσο περισσότερα και καλύτερης ποιότητας τόσο το καλύτερο.

Αυτό δίνει στο σμήνος υγεία και την απαιτούμενη ασφάλεια να μην λιμοκτονεί ακόμη και σε εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες που ολοένα και πληθαίνουν και να  μπορεί να επεκτείνεται κι επομένως να λειτουργεί όπως πρέπει εκ του ασφαλούς.

Στην ουσία θα πρέπει να πληρώνουμε με σιρόπι βότανα και γύρη το μέλι και τη γύρη και τα υπόλοιπα προϊόντα κυψέλης που θα πάρουμε, είναι οικονομικά συμφέρουσα η συναλλαγή αυτή με το μελίσσι επειδή του παρέχουμε ασφάλεια και μας παρέχει ποσότητα παραγωγής και μάλιστα ποιότητας.

Η τακτική αυτή μοιάζει με το πλανάρισμα του ταχύπλοου, χρειάζεται μια επιπλέον ώθηση για να πλανάρει αλλά μετά η ταχύτητα είναι πολλαπλάσια.

Β.Το σιρόπι δίνει και την απαιτούμενη υγρασία στο μελίσσι και άρωμα κανέλας που διώχνει το σκώρο, και δυνατότητα χρήσης του ως φάρμακο: τσάι με διάφορα βότανα όπως φασκόμηλο, θυμάρι, μέντα, πεύκο, σκόρδο.

Γ.Το μέλι και τα λοιπά προϊόντα αφού είναι ακριβά μπορούν να γίνουν προσιτά με πολύ μικρές συσκευασίες που και ο πελάτης με μικρή οικονομική δυνατότητα αλλά με γνώση και εκτίμηση μπορεί να αγοράσει 100γρ, 200γρ, 300γρ, κι όχι τα γνωστά 500γρ, 1000γρ
Το ίδιο ισχύει και για τη γύρη και για τη πρόπολη που είναι ακόμη ακριβότερα είδη και μπορούν να μοιραστούν σε πολύ μικρές ποσότητες. 100γρ και 50γρ  αντί  για 450γρ και 200γρ αντίστοιχα

Δ.Το σταθερό μελισσοκομείο ο μελισσόκηπος πρέπει να διαθέτει προστασία από:
 'Ηλιο και βροχή με στέγαστρο που βοηθάει και το μελισσοκόμο στην εργασία του σε βροχή και ήλιο αλλά προστατεύει και τον εξοπλισμό από τους βασικούς εχθρούς του και το μελίσσι από αντίξοες-ανθυγιεινέςς συνθήκες υψηλής θερμοκρασίας και μεγάλης υγρασίας.
Η συσσώρευση βροχής και η πλημμύρα απαιτεί πρόληψη δηλαδή,τοποθέτηση σε ελαφρώς κεκλυμένο πρανές πλαγιάς με κανάλια ροής και ύψος από το έδαφος το κατάλληλο και για εργασίες από 40-50 cm

Αέρα ισχυρό: με ανεμοφράκτες, το φράκτη περίφραξης, φυτοφράκτες μελισσοκομικών φυτών πχ  κυπαρίσσια, μικρά οπωροφόρα, λεβάντες και δεντρολίβανα επίσης με καλή στήριξη στη βάση.

Πυρκαγιά : με κατάλληλη περίφραξη με μεταλλικά φύλλα και στρώσιμο με άμμο και πλάκες στον χώρο γύρω από τα μελίσσια και γύρω από το φράχτη αντιπυρική ζώνη.

Σεισμό: με ασφαλή βάση και στερέωση σε αυτή ίσως και κλείδωμα ή και χρήση τσιμεντένιας κυψέλης μέλοικος για ασφαλή βάση και αντικλεπτικό ταυτόχρονα.

Σφήκες: με τη διατήρηση της μικρής εξόδου χειμώνα καλοκαίρι που είναι πιο εύκολη στην επιτήρηση της εισόδου από τις μέλισσες φύλακες:Φαινόμενο Θερμοπυλών. Χρήση σφηκοπαγίδων.

Ζώα εισβολείς, κλέφτες: με χρήση του φράκτη, της επιτήρησης μέσω συχνής φυσικής παρουσίας και ίσως κάμερας, ίσως και παρουσία σκύλου φύλακα ή χηνών ή κοτόπουλων ή γενικά ζώων που επιτηρούν τη περιοχή τους σε περιμετρική ζώνη στο κτήμα.

 Οι μέλισσες κυψέλης δεν πρέπει νομίζω να αντιμετωπίζονται πια ως αυτόνομα άγρια ζώα από τους μελισσοκόμους σταθερής μελισσοκομίας παρόλο που διατηρούν αρκετές ιδιότητες αυτών, ωστόσο πρέπει να διαφυλαχθούν από τους μελισσοκόμους επειδή απειλούνται πολλαπλά από κινδύνους αντιξοοτήτων.

Πρέπει νομίζω να γίνουν οι μελισσοκόμοι νομαδικής και σταθερής μελισσοκομίας εκτός από μελισσοτρόφοι και μελισσοφύλακες εξασφαλίζοντας την ευεργετική δράση τους ακόμη και υπό άκρως αντίξοες καιρικές ή άλλες συνθήκες.

Για τούτο πιστεύω πως το κράτος οφείλει να προικοδοτεί με τροφή ζάχαρη, εξετάσεις και τεχνική υποστήριξη ένα συγκεκριμένο αριθμό μελισσιών ανά μελισσοκόμο ανά νομό και περιφέρεια προκηρύσσοντας μεταξύ των επαγγελματιών συγκεκριμένες ποιοτικές κυψέλες με χαρακτηριστικά συγκεκριμένα που θα καθορίζονται από τον κεντρικό στρατηγικό σχεδιασμό της κυβέρνησης.
πχ
κυψέλες σταθερές σε κρατικό ή ιδιωτικό δασικό έδαφος ή σε μελισσοκομείο επαγγελματικό
με διαπιστωμένα ελληνικής φυλής βασίλισσα
με παρακολούθηση διακύμανσης βάρους ηλεκτρονικά
με παρακολούθηση στοιχείων κυψέλης κάθε είδους μέσω μετρήσεων ειδικών
με συγκεκριμένο πρότυπο κυψέλης παραγόμενης στην Ελλάδα ίσως εν μέρει δωρεάν από τη δασική υπηρεσία εκμετάλλευσης δασών και μαζική αγορά από τους κατασκευαστές.
ή βάσεις θέσης τσιμεντένιες με αρίθμηση σε δάση ελεγχόμενους από τη δασική υπηρεσία και μελισσόκηπους επαγγελματικούς ελεγχόμενους από τη κτηνιατρική υπηρεσία κάθε νομού
Θέσεις που θα έχουν σε αντίκρυσμα υποβοήθηση σε τροφή εργαλεία πχ κυψέλες πλαίσια, σιτες πρόπολης και γυρεοπαγίδες, τεχνική υποστήριξη, ασφάλεια εισοδήματος κλπ. και απαίτηση αντιπροσφερόμενων όπως
- παραγωγή μελισσοκομικών προϊόντων ποιότητας για τις κρατικές ανάγκες όπως στρατού νοσοκομείων σχολείων ορφανοτροφείων γηροκομείων απόρων και προσφύγων αλλά και πρακτική άσκηση μαθητείας νέων μελισσοκόμων γεωπόνων κτηνιάτρων και άλλων ειδικοτήτων στατιστικής υπηρεσίας κλπ.
Δηλαδή θα ανταλλάσσει το κράτος προσφέροντας υλικό και υποστήριξη που διαθέτει δωρεάν και παίρνοντας προϊόντα που λείπουν και που αγοράζει και υπηρεσίες και πληροφορίες που δεν μπορεί να έχει.

Αυτό λέγεται έμμεση πριμοδότηση και δεν έχει να κάνει με οικονομικές τακτικές που ελέγχονται από την ευρωπαϊκή ένωση και τρόικες.

 Ας τις πούμε αυτές τις κυψέλες ασφαλείας κρατικοδίαιτες και μάλιστα με ελληνικές ράτσες μελισσών σε όλη την επικράτεια ώστε να υπάρχει μια υποστηριζόμενη υποδομή ζωικού κεφαλαίου ασφαλείας και αναπαραγωγής και υποβοήθησης τόσο της ελληνικής βιομηχανίας ζάχαρης και των καλλιεργητών παραγωγών της όσο και των επαγγελματιών μελισσοκόμων και ειδικά των βασιλοτρόφων ελληνικών φυλών.

Αν το υπουργείο φτιάξει τη μαγιά αυτή των παραγωγικών λόγω ασφαλούς διατροφής και διαφύλαξης μελισσιών ανά την επικράτεια θα μπορεί μέσω των επαγγελματιών μελισσοκόμων να απαιτεί τη βοήθεια τους σε διάφορους τομείς όπως της στήριξης των μαθητών και φοιτητών μελισσοκομικής γεωπονικής κτηνιατρικής κλπ να κάνουν τη πρακτική τους άσκηση στους μελισσοκόμους αυτούς και ειδικά στα κρατικοδίαιτα μελίσσια αλλά και την απόκτηση πληροφοριών από ειδικές υπηρεσίες που δεν μπορούν μέχρι σήμερα να τις αποκτήσουν.

Επίσης η παραγωγή μελιού και λοιπών μελισσοκομικών ειδών είναι δυνατό να βοηθήσει στην περαιτέρω υποβοήθηση των επαγγελματιών μέσω συγκέντρωσης τους κεντρικά από την υπηρεσία του υπουργείου για το στρατό, τα σχολεία, τα νοσοκομεία και τα λοιπά ευαγή ιδρύματα και να εξοικονομήσουμε πόρους από την αγορά αυτών των υλικών ακόμη κι από το εξωτερικό.

Πιστεύω λοιπόν στη συνεργασία του κράτους με τους επαγγελματίες του κάθε χώρου μέσω της άμεσης, σε είδος και τεχνική υποστήριξη, ανταλλαγής χωρίς τη χρήση του χρήματος όπου υπεισέρχεται η διαφθορά.

Αντίστοιχα πράγματα μπορούν να γίνουν στην αγροτική, κτηνοτροφική και βιοτεχνική παραγωγή.

Μόνο μέσω δράσης απαλείφεται η κακή συγκυρία που χρονίζει.