. ΕΙΣΑΓΩΓΗ .
1.
Ορίζουμε ως ευτυχία και ευδαιμονία την διαδικασία εκπλήρωσης του σκοπού της ύπαρξης μας.
Όταν το πετυχαίνουμε αυτό το καταλαβαίνουμε, επειδή ακόμη και μέσα στις ταραγμένες συνθήκες του περιβάλλοντος μας εμείς είμαστε γαλήνιοι για την ευστοχία μας.
Είμαστε τότε ταυτισμένοι με την αυθεντική φύση μας και την πραγματικότητα.
Η απόσταση που διανύουμε προς το στόχο μας δεν είναι αδιάφορη, αλλά η ορθότητα της κατεύθυνσης είναι η προτεραιότητα.
2.
Σε αναλογία δυστυχία είναι η διαδικασία μη εκπλήρωσης των αυθεντικών στόχων μας.
Τότε είτε η τύχη στέκεται ενάντια στην εκπλήρωση των σκοπών μας -στασιμότητα- ή στοχεύουμε μέσω της αυταπάτης σε λάθος στόχο -ξεστράτισμα-.
Δεν έχουμε ξεκαθαρίσει ακριβώς την αυθεντική μας φύση, ώστε να βρούμε τον ενθουσιασμό να την εκπληρώσουμε.
Η αίσθηση κενού ή λάθους σημαίνει αγεφύρωτη απόσταση μεταξύ πραγματικότητας και αυτού που εμείς καταλαβαίνουμε ή νοιώθουμε ως τέτοια .
Δυστυχία λέμε επομένως την απόκλιση μεταξύ των στόχων μας και της πραγματικότητας μας.
Πρόκειται για την αυταπάτη μας ή την οκνηρία μας.
3.
Μια τεράστια και αγεφύρωτη απόσταση μεταξύ της εικόνας μας και της αυθεντικής πραγματικότητας δημιουργούν η Φιλοπρωτία και η ανικανότητα.
Να θέλει κανείς το πρώτο ρόλο και να μην μπορεί να έχει ούτε τον τελευταίο, κωμικοτραγικό!
Για τούτο η πρώτιστη ανάγκη για την επίτευξη της ευτυχίας είναι η αυτογνωσία..
Δεν υπάρχει ευνοϊκή πραγματικότητα για κείνον που δεν ξέρει ποιος είναι και που πάει.
4.
Όσο μεγαλύτερη είναι η αυταπάτη και η φιλοδοξία τόσο πιο δυστυχισμένοι είμαστε.
Άρα όταν κανείς είναι εξαιρετικά δυστυχής σημαίνει πως
ή δεν ξέρει τι του γίνεται ή έχει τεράστιο κενό δυσαναπλήρωτο να φέρει σε πέρας ή απλά έτσι νομίζει.
Οι ''πτωχοί τω πνεύματι'' δεν κάνουν τέτοιες σκέψεις, είναι μακάριοι [σαν τα πουλάκια: σπόρος= ευτυχία, γάτος= δυστυχία].
Οι άνθρωποι με εξαιρετικές ικανότητες λέγονται ιδιοφυίες και είναι αυτοί με το υψηλό δυναμικό προς εκπλήρωση άλλοτε είναι φιλόδοξοι κι άλλοτε όχι είναι όμως υψηλόφρονες σίγουρα.
Βλέπουν από ψηλά λόγω ευφυΐας και ταλέντου επομένως φρονούν κι έτσι.
Αν η δυστυχία ήταν συνδεδεμένη με την απόσταση μεταξύ στόχου και δυναμικού τότε οι υψηλόφρονες, θα ήταν πάντοτε δυστυχείς και μάλιστα οι δυστυχέστεροι όλων.
Ο υψηλόφρων δυστυχής εξορισμού; Δεν νομίζω ότι ισχύει.
Ο Αριστοτέλης δίνει την απάντηση:
"ο ιδιοφυής είναι μελαγχολικός!"
Άρα ο ιδιοφυής δεν είναι δυστυχής αφού άλλο μελαγχολία κι άλλο δυστυχία.
Η μελαγχολία μπορεί να φαίνεται σαν μια μικρή δυστυχία αλλά δεν είναι.
Το αντίθετο μάλλον, είναι η θεία χάρη εφόσον ευοδωθεί η φύση της ιδιοφυίας και καρποφορήσει.
Τη βροχή και το κεραυνό τη γεννούν τα σκουρόχρωμα σύννεφα.
Ζωής και φωτός αρχή το μέλαν.
Είναι δυνατότητα μεγάλης ευτυχίας το να είσαι ιδιοφυία αν βρεις το δρόμο σου, αν όχι τότε ναι, τότε γίνεσαι ο δυστυχέστερος όλων.
5.
Η ευτυχία μας εξαρτάται από το μέγεθος, την δυσκολία και τη ποσότητα των στόχων μας από τη μία μεριά, ενώ από την άλλη εξαρτάται από τη φύση της πραγματικότητας, των ικανοτήτων μας αλλά και το περιβάλλον μας.
6.
Μπορεί να είμαι ευτυχής γιατί έχω βολικούς και ισορροπημένους στόχους που εκπληρώνονται λόγω προσιτών διαστάσεων, μικρού βαθμού δυσκολίας, μικρού πλήθους.
Από άποψη πιθανοτήτων είναι πιθανό να εκπληρωθούν οι μικροί μας στόχοι ακόμη και χωρίς συμβολή της τύχης, ενώ οι υψηλές, οι μεγάλες και οι πολλές προσδοκίες ευοδώνονται μόνο αν συνοδεύονται κι από τις αντίστοιχες συνθήκες ικανοτήτων και περιβάλλοντος, πράγμα σπάνιο.
Είμαι ευτυχής τότε επειδή μπορεί μεν να έχω επιθυμίες παράλογες και μακριά από το μέσο όρο του κοινού ανθρώπου, αλλά η πραγματικότητα δεν τις κατατρέχει.
Έχοντας μάλιστα τις ιδιαίτερες ικανότητες προσωπικές, κοινωνικές και συνθήκες περιβάλλοντος, καταφέρνω πράγματα που είναι θαυμαστά και φαίνονται ως υπεράνθρωπα κατορθώματα.
Τότε μιλάμε για τύχη αγαθή και για ευδαιμονία, αν αυτή συνεπικουρεί τα μέγιστα.
Για τούτο οι Έλληνες έχουν περί πολλού την θεά Τύχη.
Εξάλλου ευτυχία σημαίνει καλή τύχη.
7.
Έχουμε μια ιδιόμορφη εξάρτηση της ευτυχίας από τη τύχη.
Πιστεύουμε πως: "θα γυρίσει κι ο τροχός..." και ταυτόχρονα λέμε ''η τύχη ευνοεί τους τολμηρούς'' γιατί διαπιστωμένα ισχύουν και τα δύο.
Ο τολμών νικά!
8.
Οι μαχητές της ζωής έχουν μια γαλήνη που προκύπτει: από την εξοικείωση με αυτή τη διαδικασία της αυτοεκπλήρωσης, αλλά και από την εξοικείωση με τον εαυτό τους, τον αυθεντικό εαυτό τους και τη πραγματικότητα.
Υπάρχουν και οι άπληστοι, αυτοί δεν ξέρουν ούτε τον εαυτό τους ούτε τι τους ταιριάζει, απλά είναι ανταγωνιστικοί:
θέλουν πάντα να νικάνε και πολλές φορές πάση θυσία , είναι αυτό που λέμε δεν ξέρουν τι τους γίνεται, κι ας είναι προικισμένοι άνθρωποι συνήθως.
9.
Η αυταπάτη που ονομάσαμε δυστυχία λειτουργεί θετικά και αρνητικά.
Αρνητικά ως αποτρεπτικό, αποκαρδιωτικό γεγονός.
Δεν είμαι αυτό που επιθυμώ ή είμαι κάτι που δεν επιθυμώ και στενοχωρούμαι για αυτό.
Είναι μια μορφή ύβρεως αφού χάνεται ο ειρμός και το νόημα της εκπλήρωσης του εαυτού μας.
Νομίζοντας ότι αυτά που μας λείπουν μας εμποδίζουν χωρίς λόγο, ή ότι δεν είναι μέρος του πεδίου που πρέπει να διατρέξουμε ώστε να βγούμε νικητές.
Λειτουργεί όμως και θετικά: ως πρόκληση-πρόσκληση να υπερβούμε το φαινομενικά ανυπέρβλητο.
10.
Όσοι ασχολούνται με τα θέματα ευτυχίας και συμβουλεύουν. προσπαθούν συνήθως να πείσουν, ώστε να αλλάξουν οι προσδοκίες, είτε να γίνουν πιο εύστοχες, είτε πιο συνειδητές και ταιριαστές.
Πολλές φορές αυτές που προκύπτουν όχι απλά δεν είναι πιο μικρές αλλά είναι τεράστιες και φαινομενικά αταίριαστες.
Εμφανίζεται το παράδοξο να καταφέρνει κανείς πράγματα υπέροχα και θαυμαστά επειδή του ταιριάζουν, και βρίσκει τον ενθουσιασμό να προχωρήσει εκεί που όλοι οι υπόλοιποι σταματούν.
'Έρχεται δηλαδή τότε η πραγματικότητα, να μας υπενθυμίσει ότι τα φαινόμενα απατούν.
Το μικρό είναι μεγάλο και το μεγάλο μικρό αναλόγως τι, που, πως, πόσο, πότε και γιατί.
11.
Εδώ έρχεται το υπερφυσικό και η θρησκεία να ταιριάξει.
Σχεδόν όλες οι εκκλησίες και θρησκείες του κόσμου μιλούν για αποδέσμευση από την ύλη και τα φαινόμενα που απατούν.
Μιλούν για εξαΰλωση και πνευματικότητα για ιερά και όσια για ουσία και απαξία.
Οι ιερείς προτρέπουν στην ανάδειξη της ψυχής, και μέσω της αποδέσμευσης από τα υλικά μέσα και τους εγωισμούς, επιδιώκουν κι ενίοτε εξυψώνουν τη ψυχή.
Όλες ανεξαιρέτως οι θρησκείες έχουν και τα παπαδαριά τους που λειτουργούν καιροσκοπικά σαν τα ζώα.
12.
Στα ζώα το άνοιγμα ανάμεσα σε πραγματικότητα και τους στόχους τους είναι ελάχιστο. Οι βασικές επιδιώξεις του ζώου καλύπτονται από τις γύρω του δυνατότητες .
Τα ζώα είναι καιροσκόποι προσαρμοσμένοι πλήρως στο περιβάλλον και τα δεδομένα του, για τούτο δεν είναι ούτε δυστυχή ούτε ευτυχή.
Το πουλάκι τη μια είναι ευτυχές με το σπόρο που βαμέσως γίνεται δυστυχές γιατί το κυνηγάει η γάτα.
Οι άνθρωποι όμως που ζουν σαν ζώα ,καλύπτουν μεν τα βιοτικά τους θέματα αλλά έχουν κι άλλες ανάγκες που μένουν ανεκπλήρωτες.
"Ο άνθρωπος δεν ζει μόνο με τροφή" για τούτο καταντούν φαινομενικά αδιάφοροι ή και πωρωμένοι, εντούτοις απολύτως Δυστυχείς.
Λένε ''κάνουμε σαν γουρούνια για να ζήσουμε σαν άνθρωποι''.
Αυτή η κόλαση ξεκινάει από εδώ.
13.
Είναι δύσκολο να μιλήσει κανείς για ευτυχισμένα ή δυστυχισμένα ζώα τουλάχιστον δεν έχουμε αυτή τη γνώση ακόμη ώστε να δούμε αν όντως είναι όπως νομίζουμε μηδενική η ένταση και η απόσταση ανάμεσα στο θέλω και στο είναι των ζώων.
Πολλοί πιστεύουν ότι τα πετούμενα του ουρανού είναι ευτυχή.
Εγώ δεν νομίζω να χαίρονται με το διαρκές κυνήγι από τα αρπακτικά του αέρα, της γης και της θάλασσας. Απλά επιβιώνουν.
Αυτό ακριβώς κάνουν και οι άνθρωποι που ζουν ως ζώα.
14.
Αντίθετα με τα ζώα οι άνθρωποι έχουν προσδοκίες "θέσει και φύσει" ακόμη και μη εκπληρώσιμες.
Λαχταράνε την αθανασία , παρόλο που το μόνο σίγουρο στη ζωή είναι ότι όλοι θα πεθάνουν.
Ελάχιστοι άνθρωποι αντιλαμβάνονται ότι η ψυχή μας μόνο συνεχίζει να υπάρχει διαχρονικά, αυτοί αντιλαμβάνονται και την μετά θάνατον ζωή ως κάτι το άξιο στο οποίο μπορεί να αποταμιεύσει κανείς τη ποιότητα ψυχής και τίποτε άλλο.
15.
Το γεγονός ότι πολλοί λειτουργούν σαν απροσάρμοστα όντα δεν σημαίνει ότι είναι αυτοί το αντιπροσωπευτικό δείγμα, που θα μας δώσει τα χαρακτηριστικά για τον ορισμό του τι είναι, και τι δεν είναι ο άνθρωπος.
Δεν μπορούμε να ορίσουμε τον άνθρωπο σαν το ζώο, που θέλει περισσότερα από όσα φτάνει.
Ούτε είναι ο άνθρωπος το απροσάρμοστο ον, που φαίνονται κάποιοι να πιστεύουν.
Δεν μπορούμε να ορίσουμε τον άνθρωπο σαν το όν που φέρνει τη δυστυχία εγγενή, μέσα του.
Δεν μπορούμε να το κάνουμε ενόσω, πολλοί άνθρωποι φέρουν εγγενώς την ευτυχία μέσα τους, χτίζουν όλη την ύπαρξη τους γύρω από την αλήθεια, την αυθεντικότητα και τη διαχρονική ουσία του κόσμου το Λόγο ή ψυχή.
"Εν αρχή ην ο Λόγος."
16.
Θα μπορούσαμε όμως κάλλιστα, να ορίσουμε τον άνθρωπο, ως το κωμικοτραγικό ζώο, που ενώ φέρει την ευτυχία μέσα του, συχνά την ψάχνει οπουδήποτε αλλού, χωρίς να τη βρίσκει.
Σαν το μύωπα, που ψάχνει παντού τα γυαλιά του, ενώ τα φοράει.
17.
Όσο περισσότερο ο άνθρωπος ψάχνει εξωτερικά σε πολιτισμούς και υλικά αγαθά, τόσο περισσότερο διευρύνεται το χάσμα, μεταξύ αυτού που έπρεπε να νιώθει, και αυτού που νιώθει.
Προσπαθεί κι αποτυγχάνει να βρει τον κοινό τόπο του παντός τη ψυχή του.
Ο άνθρωπος είναι μέρος μικρό κι απειροελάχιστο του κόσμου, και μέσω της ψυχής του αξεχώριστο μέλος του κόσμου: Κοσμοπολίτης.
18.
Αν και ο άνθρωπος φέρνει μέσα του την ευτυχία , ορισμένες κατηγορίες ανθρώπων έχουν μεγαλύτερη προδιάθεση σε αυτή την επίτευξη.
Ακόμη και μερικά έθνη. Ανάμεσα σε αυτά σίγουρα είναι το Ελληνικό έθνος από την άγνωστη απώτατη αρχαιότητα έως τους σημερινούς ζώντες απογόνους του τους νέους Έλληνες.
19.
Θέση αυτού του βιβλίου είναι πως ο Έλληνας λόγω προϊστορίας, ιστορίας, κληρονομικότητας και χαρακτήρα παρουσιάζει μεγαλύτερη έφεση στα πνευματικά θέματα, διατηρώντας παράλληλα μια λεπτή ισορροπία, μια αρμονία στα βιοτικά θέματα, κατορθώνοντας να φτάσει σε υψηλά επίπεδα πνευματικότητας: ενοποίησης του με τη ψυχή το Λόγο του παντός του λεγομένου Κόσμου.
Για τούτο περήφανος ο Έλληνας δηλώνει εξαρχής ευτυχής κοσμοπολίτης!
20.
Αν δηλαδή το να είσαι άνθρωπος σημαίνει με βεβαιότητα ενός ποσού ευτυχίας, το να είσαι 'Έλληνας προοιωνίζει μια μεγαλύτερη δόση και πιθανότητα.
21.
Μιλάμε για την
ΕΥΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ
αλλά και μια δυνατότητα:
ΤΗ ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΣΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου