ΜΥΘΟΙ ΑΙΣΩΠΟΥ

ΜΕΛΙΣΣΙΑ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ
Εις εδιέβη εις κυβέρτια μελισσίων, και επειδή έλειπεν εκείνος όπου τα είχεν,αυτός ηπήρεν το κερί και το μέλι και εδιέβη.Και μετά ταύτα ήλθεν ο που τα είχε και ηύρε τα κυβέρτια εύκαιρα,λοιπόν εστάθη, έως ήλθασι τα μελίσσια εκ την βοσκήν.Λοιπόν ηύρασιν τα κυβέρτια χαλασμένα και ήρχισαν να τον κεντρώνουσιν και να τον δαγκάνουν.Και αυτός είπε προς τα μελίσσια:
Ω κάκιστα ζώα, εκείνον όπου σας έκλεψε το κερί και το μέλι τον αφήσετε, και εμένα όπου σας κυβερνώ δαγκάνετε;
Ο μύθος δηλοί ότι πολλοί άνθρωποι υπο αγνωσίας δεν φυλάγονται από τους εχθρούς, αμή τους φίλους ωσάν επίβουλους πολλές βολές βλάπτουσιν.

Για κείνους που έχουν πρόβλημα με το κείμενο-αναγκαστικά μονοτονικό- του 1543 έτσι για να βλέπουμε τη συνέχεια της γλώσσας μας θα παραθέσω μια μετάφραση ή παράφραση αναλόγως πως θα το δει κανένας.

ΜΕΛΙΣΣΙΑ ΚΑΙ ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΟΣ

Ένας άνθρωπος πέρασε από μελισσοκομείο με κυψέλες-κυβέρτια- κι αφού έλλειπε ο μελισσοκόμος πήρε το κερί και το μέλι και έφυγε.
Έπειτα ήλθε ο μελισσοκόμος και βρήκε τις κυψέλες του άδειες, έκατσε λοιπόν -να δει τι έγινε- μέχρι που ήλθαν τα μελίσσια από τη βοσκή.
Βρήκαν λοιπόν οι μέλισσες τις κυψέλες τους άδειες και χαλασμένες κι άρχισαν να κεντρίζουν το μελισσοκόμο -που βρήκαν εκεί-.
Ο μελισσοκόμος τότε λέει στις μέλισσες του:
-Ω ανόητα ζωντανά εκείνον που σας έκλεψε κερί και μέλι τον αφήσατε και τα βάζετε με μένα που σας φροντίζω και σας υπηρετώ-ή κυβερνώ-;
Ο μύθος δηλώνει ότι πολλοί άνθρωποι χωρίς να το ξέρουν δεν φυλάγονται από τους εχθρούς αλλά τους φίλους και ευεργέτες σαν επίβουλους τους  βλάπτουν.

Ας δούμε τώρα την όμορφη τροπή που πήρε ο λόγος του Αισώπου στα χέρια του Γεώργιου Αιτωλού μονή Ηβήρων 1690 τα κείμενα του οποίου ανέδειξε ο Σπυρίδων Λάμπρος το 1880 όταν επισκέφθηκε τον Άθω για να συλλέξει υλικό για την έκδοση κατάλογου με τα χειρόγραφα των διαφόρων μονών.

Βλέπει λοιπόν:
ποιηθέντων ρίμα ομού μετά των επιμυθίων παρά Γεωργίου του εξ Αιτωλίας

Ιδού ο μύθος  πως έγινε:

ΜΥΘΟΣ ΚΛΕΠΤΟΥ
Κλέφτης κρυφά εδιάβηκε και έκλεψε κηρίον
εις τόπον όπου είχασι κάπου μελισσουργείον.
Επήγεν ο μελισσουργός και είδε τα αγγεία, πικράθηκε εβλαστήμησε, πως είχαν ευκαιρία, και με θυμόν έπιασε τότε να τα σιάζει, του τόπους , τα μελίσσια να τα ορδινιάζει.
Τότε εκείνα θάρρηκαν πως θε να τα χαλάσει και όλα τον εκέντρισαν και ήθελαν να τον φασι.
Τότε εκείνος είπε τα: Ζώα καταραμένα, του κλέπτη ας το κάμνετε , αμ όχι τώρα μένα!
-ΕΠΙΜΥΘΙΟΝ
Ο μύθος λέγει μερικοί τους φίλους τους λυπούσι, δια να μην ηξεύρουσι το πράγμα αν γρικούσι.